Το σκηνικό παγκόσμιου τρόμου και η τύχη της Κύπρου

Ο κόσμος γύρω μας γίνεται όλο και πιο απρόβλεπτος και θλιβερός. Κανένας μας δεν μπορούσε να προβλέψει ότι μετά την πανδημία, οι συγκρούσεις των λαών θα ήταν το επόμενο κεφάλαιο που θα γραφόταν στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας διανύει τον τρίτο χρόνο. Μια Ρωσία που εξακολουθεί να είναι πανίσχυρη, με έναν Πούτιν χωρίς αναστολές για οποιονδήποτε αμφισβητεί τη διακυβέρνησή του και την κυριαρχία του (εξοντωτικός θάνατος Ναβάλνι). Μια Μέση Ανατολή που από τον Οκτώβριο βιώνει μια παραφροσύνη με τα γεγονότα στη Γάζα και την αλληλοεξόντωση. Και μια Αμερική η οποία παλεύει να μπει σε λογικά μονοπάτια την ίδια ώρα που η εκλογή ενός απολύτως απρόβλεπτου (Τραμπ) φαντάζει πιο λογικό σενάριο για πολλούς αντί ενός υπερήλικα (Μπάιντεν). Η δε Ευρώπη ξεκίνησε εδώ και καιρό να αντιλαμβάνεται ότι σε ένα τόσο ρευστό και επικίνδυνο πλαίσιο η ειρήνη των λαών θα πρέπει να διασφαλιστεί μέσω μιας άλλης θωράκισης που μέχρι τώρα ήταν εκτός συζητήσεων.

Την Παρασκευή που μας πέρασε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταγράφηκε η έντονη πρόθεση από πολλούς ηγέτες ευρωπαϊκών κρατών να προχωρήσουν με μεγάλες επενδύσεις στη στρατηγική αμυντική αυτονομία της Ευρώπης. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις δυστυχώς δεν αφήνουν άλλα περιθώρια στη Γηραιά Ήπειρο από το να θωρακιστεί και να είναι έγκαιρα έτοιμη για όσα πιθανόν έρθουν στο εγγύς μέλλον. Αυτή λοιπόν η εξέλιξη αναδεικνύει ότι ζούμε σε ένα πλαίσιο ρευστό που δεν χωρούν πλέον άλλες ψευδαισθήσεις. Οι γεωπολιτικές αναταράξεις υποχρεώνουν πλέον την Ευρώπη, πέρα από τη σύνδεσή της με το ΝΑΤΟϊκό δόγμα, να στρέψει την προσοχή στις αμυντικές δαπάνες. Καλό είναι σε αυτό το σημείο να σκεφτούμε ότι η Κύπρος είναι εντελώς εκτεθειμένη γιατί ανήκουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι, στις περιοχές στην Ανατολική Μεσόγειο στην οποία οι αναταράξεις έχουν οδηγήσει σε έναν πόλεμο (Γάζα) και σε γεγονότα όπως αυτά της Ερυθράς Θάλασσας - Χούθι που ανατρέπουν την παγκόσμια οικονομία και επηρεάζουν την καθημερινότητα κυρίως του Δυτικού κόσμου.

Η Κύπρος βρίσκεται στο σταυροδρόμι αυτό της Μέσης Ανατολής και της Δύσης. Μια Κύπρος που εδώ και 50 χρόνια είναι ημικατεχόμενη. Με πολίτες που ζουν στην καθημερινή τους ψευδαίσθηση ότι είμαστε ασφαλείς και τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει αυτήν την εικονική σταθερότητα. Ειλικρινά, αναρωτιέμαι πώς ένιωθε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε αυτή τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όταν γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι η δική μας συμβολή σε ένα τέτοιο ευρωπαϊκό εγχείρημα αμυντικής θωράκισης είναι μηδαμινή. Και όλα αυτά εξαιτίας μιας οικειοθελούς αυτοπαγίδευσης για 50 χρόνια με τη μη επίλυση του Κυπριακού. Οι συνέπειες από το άλυτο Κυπριακό δεν είναι μόνο όσες νομίζουμε (διχοτόμηση, δύο κράτη, απώλεια περιουσιών κ.ο.κ.), αλλά πολύ μεγαλύτερες μέσα σε αυτό το ρευστό γεωπολιτικό σκηνικό. Ακόμα και από αυτήν την προσπάθεια για στρατηγική αμυντική αυτονομία της Ευρώπης η Κύπρος δεν θα μπορέσει ποτέ να επωφεληθεί. Η Κύπρος θα μείνει εκτός των σχεδιασμών εξαιτίας του άλυτου Κυπριακού και από το γεγονός ότι στρατιωτικοαμυντικά εξαρτάται αποκλειστικά από τα Ηνωμένα Έθνη και την UNFICYP. Σε αυτό, λοιπόν, το σκηνικό που εκτυλίσσεται γύρω μας, η ωρολογιακή βόμβα που επιλέξαμε να καθόμαστε πάνω για 50 χρόνια είναι καθαρά θέμα τύχης να μην σκάσει.