Crash test για την κυπριακή Δικαιοσύνη

Η αντίληψη που έχει ο μέσος Κύπριος, ανεξάρτητα κομματικής τοποθέτησης, είναι ότι ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ευθύνεται για τις πολιτογραφήσεις αλλοδαπών επενδυτών και την παραχώρηση σε αυτούς των λεγόμενων χρυσών διαβατηρίων. Ότι χρησιμοποίησε τη θέση του ως Πρόεδρος του κράτους για να πάρει αποφάσεις που είχαν ως αποτέλεσμα να κερδίσει το δικηγορικό του γραφείο πολλά εκατομμύρια ευρώ. Υπάρχει ακόμη στον κόσμο η πεποίθηση ότι η όλη επιχείρηση με την έρευνα που αποφάσισε η Αρχή κατά της Διαφθοράς είναι πολύ καλά προδιαγεγραμμένη με σίγουρο το αθωωτικό αποτέλεσμα και ότι γίνεται για τα μάτια του κόσμου. Η κοινή γνώμη πιστεύει ότι η διαφθορά στον τόπο μας, ιδιαίτερα στα ανώτερα αξιώματα του δημόσιου τομέα, έχει βαθιές ρίζες και οι στενές σχέσεις εξάρτησης όλων των εμπλεκομένων στη διαδικασία της έρευνας είναι τόσο δυνατές που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο να οδηγήσουν σε δίκη και καταδίκη ή στην αποκάλυψη της αλήθειας. Παρόλα αυτά υπάρχει μια αμυδρή ελπίδα ότι η διαδικασία της έρευνας μέχρι το τέλος θα αποτελέσει τη Λυδία Λίθο για τη λειτουργία των θεσμών και ευρύτερα του συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Θα καταδείξει κατά πόσο υπάρχει ισονομία ή θα επιβεβαιώσει ότι υπάρχει σήψη που είναι μέρος της δημόσιας ζωής, την έχουμε αποδεχτεί και με την οποία έχουμε εξοικειωθεί.

Ενώ τα όσα έγιναν με τα «χρυσά» διαβατήρια έλαβαν χώρα πριν τόσα χρόνια, κανένας, ούτε η Εισαγγελία με τον Γενικό και Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα ούτε ο Δικηγορικός Σύλλογος ούτε οι σοφοί νομομαθείς συγκινήθηκαν και δεν ευαισθητοποιήθηκαν τα ανακλαστικά τους ενώπιον του σκανδάλου μεγατόνων που διέσυρε τον τόπο ανά το παγκόσμιο. Δεν θεωρώ ότι απαιτούνται νομικές περγαμηνές για να αποφανθεί κάποιος ότι υπήρξε κραυγαλέα σύγκρουση συμφερόντων στην υπόθεση που θα διερευνηθεί. Στην προκειμένη περίπτωση ο τέως Πρόεδρος και μερικοί από τους υπουργούς του, μεταξύ των οποίων Γεν. Εισαγγελέας και Β. Γεν. Εισαγγελέας, είχαν τη δυνατότητα, και το έκαναν, να ικανοποιήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους. Να το πούμε ακόμη πιο απλά, όντας μέλη των Υπουργικών Συμβουλίων έπαιρναν τέτοιες αποφάσεις για παροχή «χρυσών» διαβατηρίων που θα έδιναν τεράστια κέρδη στα δικηγορικά τους γραφεία. Υπήρξε καταφανές ασυμβίβαστο στη θέση και στις αποφάσεις τους. Ωστόσο κανένας δεν αντέδρασε, για τους γνωστούς λόγους: Όλοι οι φορείς των ανεξαρτήτων θεσμών και ειδικότερα Γ.Ει. και Β.Γ.Ει. υπήρξαν υπουργοί στις κυβερνήσεις του Νίκου Αναστασιάδη και διορίστηκαν από τον ίδιο στα καίρια πόστα που κατέχουν.

Και όλα αυτά μέχρι τον Νοέμβριο του 2022 που ο υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας Αντρέας Μαυρογιάννης ζήτησε από την Αρχή κατά της Διαφθοράς να ερευνήσει όσα περιέχονται στο βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη «Κράτος-Μαφία». Αν δηλαδή δεν υπήρχε η αντίδραση του ΑΜ, ήταν σαν να μη συνέβαινε τίποτε και το σκάνδαλο θα περνούσε απαρατήρητο.

Δεν αναμένεται να υπάρξει συγκεκριμένο αποτέλεσμα από την έρευνα της Αρχής. Όχι πως η έγκυρη νομικός Gabrielle Mcintyre και οι Κύπριοι δικηγόροι που την πλαισιώνουν δεν θα κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά λόγω της διαδικασίας που πρέπει να ακολουθηθεί. Όταν ολοκληρωθεί η έρευνα, το πόρισμα της Αρχής θα δοθεί στη Γεν. Εισαγγελία η οποία με βάση τα ευρήματα θα αποφασίσει είτε να προχωρήσει σε ποινική έρευνα είτε ο Γ. Εισαγγελέας, όντας ανεξέλεγκτος, έχει το δικαίωμα να τη βάλει στο συρτάρι. Ακόμη και αν το πόρισμα της έρευνας θα δημοσιοποιηθεί ή όχι εναπόκειται στη Γεν. Εισαγγελία. Βλέπουμε ότι όλα τελικά καταλήγουν στον Γεν. Εισαγγελέα ο οποίος έχει τον τελικό λόγο. Νοουμένου ότι διετέλεσε υπουργός του ΝΑ και διορίστηκε στη θέση από αυτόν είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι θα τον σύρει στο δικαστήριο. Ανάλογα ισχύουν και για τους υπουργούς που αναφέρονται στο βιβλίο του ΜΔ που θα κληθούν να καταθέσουν ως μάρτυρες. Είναι πολύ αμφίβολο εάν θα μαρτυρήσουν ενάντια.

Το αποτέλεσμα της έρευνας θα κρίνει κατά πόσο λειτουργούν σωστά οι θεσμοί ή εάν η Αρχή κατά της Διαφθοράς συστάθηκε καθαρά για λόγους σκοπιμότητας.