Το τελευταίο χαρτί του Νικόλα Παπαδόπουλου

Στις προεδρικές του 2023, με τα ποσοστά του να συρρικνώνονται και αντιλαμβανόμενο την έλλειψη επιλογών νίκης, το ΔΗΚΟ έσπευσε να ανέβει στο βαγόνι του Νίκου Χριστοδουλίδη που φάνταζε- από ένα σημείο και μετά- ως ο βέβαιος νικητής. Τότε ο Νικόλας Παπαδόπουλος είχε παρουσιάσει τη συγκεκριμένη απόφαση ως απόδειξη ότι το κόμμα αφουγκράζεται τα θέλω της κοινωνίας, επιβεβαιώνοντας πόσο αδιάφορο έτεινε να καταστεί πολιτικά. Ενώ η τοποθέτησή του λίγο αργότερα στο συνέδριο του κόμματος, πως αν δεν υπήρχε ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα έπρεπε να τον δημιουργήσουν, ήταν για πολλούς μια ωμή παραδοχή των αδιεξόδων στα οποία είχε περιέλθει το ΔΗΚΟ, το οποίο αξιοποιώντας τη δημοφιλία του πρώην ΥΠΕΞ επιδίωξε να κρύψει τα εσωκομματικά προβλήματα και καταστεί ξανά κομμάτι της εξουσίας.

Δέκα μήνες μετά, με το κόμμα να βρίσκεται σε πτώση, την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη να αντιμετωπίζει σοβαρά ζητήματα κυβερνησιμότητας και τον ίδιο τον Πρόεδρο να εμφανίζεται πλέον ως ο αδύναμος κρίκος της, ο Νικόλας Παπαδόπουλος φαίνεται να παίζει το τελευταίο του χαρτί, προχωρώντας σε μια κίνηση υψηλού ρίσκου. Αναλαμβάνοντας έναν πιο ενεργό ρόλο στην κυβέρνηση- με πιο έντονη κομματική παρουσία στο Υπουργικό- ταυτίζει το κόμμα του με μια διακυβέρνηση σχεδόν υπό κατάρρευση και επιφορτίζεται με την ευθύνη ανατροπής του σκηνικού. Το ερώτημα λοιπόν που εγείρεται είναι γιατί προχώρησε σε μια τέτοια κίνηση και μάλιστα υπό συνθήκες που ξεκάθαρα δεν τον ευνοούν;

Στο ΔΗΚΟ ίσως θεωρούν πως η ενεργότερη παρουσία στο κυβερνητικό σχήμα θα επιτρέψει στο κόμμα να έχει μεγαλύτερο λόγο στις αποφάσεις και άρα να δώσει το δικό του πολιτικό στίγμα. Ήδη ήταν κομμάτι μια κυβέρνησης που παραπαίει, ενώ φαίνεται πως, παρά την απόσταση που κράτησε το προηγούμενο διάστημα, χρεώθηκε εν πολλοίς τα λάθη της. Μπορεί λοιπόν να εκτιμούν ότι αυτό θα βοηθήσει την κυβέρνηση να βελτιώσει τη σημερινή εικόνα και, μαζί, το κόμμα να ανακάμψει. Την ίδια στιγμή, με την αυξημένη συμμετοχή στην κυβέρνηση προφανώς προσβλέπουν και σε αυξημένη επιρροή στους διορισμούς. Για πολλούς, η αποχή από την εξουσία ήταν από τους κύριους λόγους της μείωσης των ποσοστών του ΔΗΚΟ και η αυξημένη πρόσβαση στην πίτα των διορισμών θα του επιτρέψει να προσεγγίσει εκ νέου τον παραδοσιακό ψηφοφόρο του.

Στην παρούσα φάση, όμως, το ΔΗΚΟ δεν δείχνει να έχει την οργάνωση, τις δομές ή το knowhow για να στηρίξει την κυβέρνηση. Κυρίως όμως δεν φαίνεται να διαθέτει τα στελέχη πρώτης γραμμής που θα πρωταγωνιστήσουν στην παραγωγή πολιτικών ή την ηγεσία που θα ηγηθεί ενός άπειρου σχήματος. Το ΔΗΚΟ (με την περιορισμένη παρουσία πλέον των υπολοίπων κομμάτων) αναλαμβάνει την πλήρη σχεδόν ευθύνη ανατροπής της εικόνας της κυβέρνησης, χωρίς ωστόσο να διαθέτει τα εφόδια να το πράξει. Επιπλέον, δεν είναι ξεκάθαρο σε ποιο βαθμό μπορεί να καθορίσει τους διορισμούς και να κερδίσει από αυτούς. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης συνεχίζει να έχει ανάγκη τη ΔΗΠΑ και την ΕΔΕΚ για να περνά νομοσχέδια στη Βουλή, ως εκ τούτου θα πρέπει να συνεχίσει να κρατά τα δύο κόμματα κοντά του, γνωρίζοντας μάλιστα ότι ίσως να πρέπει να κάνει επιπλέον βήματα για να περιορίσει την απογοήτευση που ο ανασχηματισμός δημιούργησε. Η επικριτική παρέμβαση του αντιπροέδρου της ΔΗΠΑ για τη σύνταξη του Προέδρου είναι ενδεικτική των δύσκολων ισορροπιών που έχει να διαχειριστεί. Παράλληλα, γνωρίζει ότι ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του προήλθε από τον ΔΗΣΥ, οπαδοί του οποίου συνεχίζουν να βρίσκονται μεταξύ κόμματος και προεδρίας, άρα οι όποιοι διορισμοί δεν μπορούν να αγνοήσουν αυτή την πραγματικότητα, όπως δεν μπορούν να αγνοήσουν ούτε το γεγονός ότι ο Πρόεδρος χρειάζεται και τον ΔΗΣΥ για να είναι αποτελεσματικός στη Βουλή. Οι μελλοντικοί διορισμοί λοιπόν θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα θέλω του συνόλου σχεδόν των κομμάτων. Η δε άποψη ότι η αποχή από την εξουσία και τα οφέλη της είναι η κύρια αιτία μείωσης της δύναμής του, παραγνωρίζει το γεγονός ότι το ΔΗΚΟ έχει απωλέσει ένα σημαντικό ποσοστό ως αποτέλεσμα της διάσπασής του, ενώ το ΕΛΑΜ- βοηθούμενο και από την αδυναμία του κόμματος να προτάξει μια πειστική πολιτική πρόταση- δείχνει να κλέβει σημαντικά ποσοστά.

Όλο το προηγούμενο διάστημα το ΔΗΚΟ, όπως και τα υπόλοιπα κόμματα, κράτησε αποστάσεις από τον Πρόεδρο, εμφανιζόμενο ως ένας υποστηρικτικός παράγοντας παρά ως συγκυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτό επιδίωξε να αποκομίσει τα κέρδη από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση χωρίς να φορτώνεται τα μεγάλα της ελλείμματα. Είναι προφανές ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος, με την απόφαση για αυξημένη συμμετοχή στην κυβέρνηση παίρνει ένα τεράστιο ρίσκο, το οποίο δείχνει να έχει ταβάνι ως προς τα οφέλη που μπορεί να του αποφέρει. Το ΔΗΚΟ θα «ζήσει» ή θα «πεθάνει» με την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.

Με το κόμμα να δείχνει εδώ και καιρό ότι βρίσκεται σε πτωτική πορεία και την κυβέρνηση σε ελεύθερη πτώση, θα χρειαστεί κάτι πολύ περισσότερο από την αυξημένη πρόσβαση στους διορισμούς για να αποκτήσει ξανά δυναμική. Θα χρειαστεί μια σημαντική βελτίωση στην εικόνα της κυβέρνησης- να δείξει δηλαδή ότι μπορεί να κυβερνήσει και να το κάνει καλά- και αυτό με στελέχη δεύτερης γραμμής, σ’ ένα περιβάλλον που γίνεται όλο και πιο εχθρικό με τη διαφαινόμενη απόφαση του ΔΗΣΥ για πιο έντονη αντιπολίτευση. Είναι δύσκολο για κάποιον να δει πώς θα έρθει αυτή η βελτίωση, ακόμα πιο δύσκολο όμως είναι να δει πώς μπορεί το ΔΗΚΟ να ανακάμψει, αν αυτό δεν γίνει.

https://twitter.com/AntonisPolydoro