Στην κόλαση, μωρέ, στην κόλαση

Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Όμως, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αυτή που ουσιαστικά δεν πρέπει να την αναγνωρίζει. Ήρθε και κατέκτησε τα εδάφη αυτής της Δημοκρατίας. Έδιωξε τους ανθρώπους από τα σπίτια τους με τη βία των όπλων. Έβαλε χέρι στις περιουσίες τους. Και από πάνω λέει και «δεν σε αναγνωρίζω». Οι αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας σχεδόν την ικετεύουν λέγοντας «αναγνώρισέ με», αντί να της πουν «εγώ δεν σε αναγνωρίζω καθόλου». Δεν μπορούν να της πουν «ενόσω δεν τερματίζεται η κατοχή δεν θα σε αναγνωρίσω ποτέ». Η Τουρκία παίζει και μαζί τους σαν μπάλα, όπως παίζει με εμάς. Η ελληνοκυπριακή πλευρά σχεδόν φοβάται να ορθώσει ανάστημα απέναντι στην Τουρκία. Δεν θέλει να τη θίξει, να την πικράνει και να τραβήξει την οργή πάνω της. Το αποφεύγει αυτό επιμελώς. Και αποκαλύπτει πόσο φοβάται. Σωπαίνει ακόμα και στα θέματα που έχει το πιο πολύ δίκιο. Από τον φόβο της δεν μπορεί καν να μεταφέρει σε διεθνή δικαστήρια ακόμα και τα θέματα που θα μπορούσε να μεταφέρει. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να μεταφέρει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το ζήτημα του πληθυσμού. Και το ζήτημα των ψεύτικων τίτλων ιδιοκτησίας. Δεν τα μετέφερε.

Παρακολουθείτε την αγωγή για γενοκτονία που καταχώρισε η Νότιος Αφρική εναντίον του Ισραήλ στο Διεθνές Δικαστήριο; Ενδιαφέρον. Έτσι δεν είναι; Μόνο ένα κράτος υπήρξε στον κόσμο να το κάνει αυτό. Και αυτό είναι η Νότιος Αφρική. Δηλαδή, για κανέναν άλλο εκτός από τη Νότιο Αφρική δεν αποτέλεσε έγνοια αυτή η μεγάλη γενοκτονία που κάνει το Ισραήλ στη Γάζα; Σκεφτείτε, έγιναν τόσο συνηθισμένα αυτά τα κατά συρροή εγκλήματα που πλέον δεν γίνονται καν πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες. Κάθε πρωί ξυπνούμε με ειδήσεις που λένε πόσους ακόμα σκότωσε το Ισραήλ. Προγευματίζουμε. Και βγαίνουμε στον δρόμο. Το κεφάλι μας είναι άνω-κάτω. Μας ανάγκασαν να γίνουμε θεατές αυτού του εγκλήματος. Όλα αυτά γίνονται κατά τη διάρκεια της δικής μας ζωής.

Η ελληνοκυπριακή πλευρά θα μπορούσε να μεταφέρει στο Διεθνές Δικαστήριο το θέμα των ψεύτικων τίτλων ιδιοκτησίας, ακόμα και αν λόγω κάποιων ενδοιασμών της δεν μεταφέρει τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν στην Κύπρο. Άργησε πολύ να πάρει μέτρα ενάντια στην πώληση ελληνοκυπριακών περιουσιών με ψεύτικους τίτλους ιδιοκτησίας στα κατεχόμενα εδάφη. Και μήπως πήρε αυτά τα μέτρα; Δεν είμαι βέβαιος. Φοβούνται. Ίσως και να έχουν δίκιο να φοβούνται. Δεν έτυχαν της στήριξης που περίμεναν ενάντια στην Τουρκία διεθνώς. Ακόμα και τα Ηνωμένα Έθνη δεν τους άπλωσαν το χέρι. Ενώ η μία πλευρά φταίει, δεν καταδίκασαν τον ένοχο έχοντας την έγνοια να συμπεριφέρονται ισότιμα και στις δύο πλευρές. Μήπως δεν είναι η Τουρκία αυτή που μπλοκάρει τις διαπραγματεύσεις; Η Τουρκία είναι αυτή που προβάλλει τον όρο του κυρίαρχου ίσου κράτους για να καθίσει στο τραπέζι. Γιατί το παραγνωρίζει αυτό ο κύριος Γκουτέρες; Γιατί δεν μπορεί να πει ότι «αυτό αντίκειται στις παραμέτρους των Ηνωμένων Εθνών»; Όπως δεν μπορεί να το πει αυτό, ύστερα βγαίνει ξαφνικά και λέει «είναι ικανοποιημένες από τη διαίρεση στην Κύπρο και οι δύο πλευρές». Τι είναι αυτό; Τι είναι αν όχι άναμμα πράσινου φωτός για δύο χωριστά κράτη; Δεν γνοιάζονται να καταδικάσουν την Τουρκία, να της ασκήσουν πιέσεις, να την αναγκάσουν να εναρμονιστεί με τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών!

Και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πιέζει την Τουρκία. Και αυτήν δεν τη νοιάζουν οι ενέργειες της Τουρκίας στο περίκλειστο Βαρώσι, ούτε και οι πιέσεις που ασκεί πάνω στους Τουρκοκύπριους και το γεγονός ότι ακόμα βρισκόμαστε εκτός του δικαίου της ΕΕ.

Η Τουρκία είναι και ένοχη και ισχυρή στην Κύπρο. Κάνει κέφι από τις ικεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας που λέει «αναγνώρισέ με». Και τώρα προχωρεί ακόμα πιο πολύ τις πιέσεις που μας ασκεί λόγω του ότι έχει κακομάθει. Πλέον, δεν μένει μόνο στο να απελαύνει κάποιους συμπολίτες μας που πηγαίνουν στην Τουρκία, αλλά τους συλλαμβάνει κιόλας. Η ομάδα του Ταγίπ Ερντογάν που έβαλε κάτω από το μικροσκόπιο τον Τύπο μας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσής μας διεξάγει έρευνα για εμάς χωρίς να το ξέρουμε και μας ασκεί αγωγή στην Τουρκία. Μας συλλαμβάνει μόλις πατήσουμε το πόδι εκεί. Μας ρίχνει στο αστυνομικό τμήμα, μας παίρνει κατάθεση, μας οδηγεί στο δικαστήριο. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, κάνει μια ομιλία ο ηγέτης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης CTP Τουφάν Έρχιουρμαν, ο οποίος προσκλήθηκε σε ένα πάνελ στην Άγκυρα. Λέει ότι: «Οι διαπραγματεύσεις δεν πρέπει να είναι ανοικτού τέλους και χωρίς αποτέλεσμα. Και πρέπει να διασφαλιστεί από την αρχή της υπόθεσης ότι δεν θα μπορέσει να συνεχιστεί το υφιστάμενο στάτους κβο σε περίπτωση που καταλήξουν χωρίς αποτέλεσμα». Και ξέρετε τι είναι αυτό; Αν και αυτή τη φορά οι Ελληνοκύπριοι δεν αποδεχτούν τους όρους μας και δεν υπάρξει λύση, θα χωρίσουν οι δρόμοι μας. Εκείνοι τον δικό τους δρόμο και εμείς τον δικό μας. Δηλαδή, είναι και αυτό πράσινο φως για κυρίαρχο ίσο κράτος.

Το θέμα του πάνελ ήταν το εξής: «Πού πάει η Κύπρος;» Πού; Στην κόλαση μωρέ, στην κόλαση!