Και ο πόλεμος στην Ουκρανία καλά κρατεί

Ενώ η προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης είναι φυσιολογικά στραμμένη προς τη μεσανατολική σύρραξη και το ανθρωπιστικό δράμα που εκτυλίσσεται στη λωρίδα της Γάζας, ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται αμείωτος, αιματηρός και καταστροφικός. Παρά τις προσωρινές επιτυχίες του ουκρανικού στρατού κατά το 2022 με την ανακατάληψη εκτεταμένων εδαφών στα νότια και ανατολικά της χώρας, οι επιτυχίες δεν είχαν συνέχεια και ο πόλεμος έχει περιέλθει σε τέλμα. Παρά τους είκοσι δύο μήνες συνεχών πολεμικών συγκρούσεων, το μακελειό συνεχίζεται χωρίς προοπτικές ειρήνευσης και το θέμα που συζητείται τώρα είναι το κατά πόσον θα συνεχίσει να ρέει από τη Δύση ο πακτωλός χρημάτων για να μπορέσει η Ουκρανία να συνεχίσει τον πόλεμο. Γιατί υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος σε περίπτωση διακοπής του αμερικανικού και ευρωπαϊκού οπλισμού να υποστεί καίριο πλήγμα η ικανότητά της για συνέχιση του πολέμου.

Οι πολιτικές εκτιμήσεις και τα σχετικά με τον πόλεμο άρθρα αναλύουν τις γεωστρατηγικές πτυχές, αλλά εξακολουθούν να προσπερνούν και να αγνοούν το γεγονός ότι άνθρωποι χάνουν τις ζωές τους ή μένουν ανάπηροι, παιδιά μένουν ορφανά, οικογένειες ξεκληρίζονται και ολόκληρες πόλεις καταστρέφονται. Δυστυχώς, η μεγάλη διάρκεια του πολέμου έκανε τον πόνο, τους σκοτωμούς και τις ερειπωμένες πόλεις καθημερινότητα. Η ευαισθησία μας αμβλύνθηκε σε βαθμό που να θεωρούμε αυτά που συμβαίνουν ως κάτι το συνηθισμένο και να μη μας αγγίζουν. Αναλογιζόμενοι τα όσα αδιανόητα βλέπουμε και ακούμε δημιουργούνται πολλά αδυσώπητα ερωτήματα: Αξίζει όλη αυτή η αιματοχυσία, δεν ήταν δυνατό να αποφευχθεί; Γιατί οι ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ βοηθούν με κάθε μέσο, χρήματα και οπλισμό, τους Ουκρανούς να συνεχίζουν τον πόλεμο; Αυτή η βοήθεια των Δυτικών, που οι ίδιοι δεν εμπλέκονται άμεσα στις εχθροπραξίες ούτε με έναν στρατιώτη, εκείνο που εξυπηρετεί είναι η παράταση του πολέμου, τον αλληλοσκοτωμό Ουκρανών και Ρώσων. Ο στόχος των Αμερικανών είναι η πλήρης συντριβή του πάλαι ποτέ Ανατολικού Μπλοκ που τώρα περιορίζεται στη Ρωσία του Πούτιν. Όμως, όλα αυτά γίνονται δαπάναις του αίματος των Ουκρανών. Οι Δυτικοί προσφέρουν αφειδώς δισεκατομμύρια, δοκιμάζουν τα νέα οπλικά τους συστήματα και υλοποιούν τους στόχους τους για παγκόσμια κυριαρχία με τις ζωές των άλλων. Η βοήθειά τους παρατείνει την κόλαση, περισσότερος κόσμος σκοτώνεται και δεν θα μείνει τίποτε όρθιο. Πράγματι βοηθούν τους Ουκρανούς ή τους στέλνουν στον θάνατο; Αυτά συνάδουν με τις ηθικές πανανθρώπινες αξίες για τις οποίες περηφανεύεται η Δύση; Ή μήπως πρόκειται απλά για έναν πόλεμο εξουσίας όπως όλοι οι άλλοι και τα ανθρώπινα δικαιώματα έρχονται σε δεύτερη μοίρα;

Ανεξάρτητα ιδεολογίας ή καταγωγής, του αν είναι κάποιος Ουκρανός ή Ρώσος ο πόνος είναι πάντοτε ο ίδιος, αλλά αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τους πολιτικούς αρχηγούς που παίρνουν τις αποφάσεις. Οι δε ούτω καλούμενοι πολιτικοί αναλυτές προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα ως εάν να πρόκειται να τους προσδώσουν λογικό υπόβαθρο. Όμως, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία στην παράνοια του πολέμου. Τις συνέπειες τις πληρώνουν εκατομμύρια αθώοι που πίσω από τον καθένα κρύβεται μια απέραντη τραγωδία. Τι θα κερδίσουν εάν στον κόσμο υπάρχει μια μόνο υπερδύναμη;

Έστω και αν εξακολουθήσει να εισρέει η δυτική βοήθεια, τα γεγονότα δείχνουν ότι η Ουκρανία συνεχώς θα φθίνει, ενώ οι πόροι της Ρωσίας είναι ανεξάντλητοι. Το ενδεχόμενο εξάρθρωσής της μοιάζει πολύ μεμακρυσμένο και αργά ή γρήγορα η Ουκρανία θα συνθηκολογήσει. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Πούτιν είναι ένας στυγνός δικτάτορας, δεν έχει να δώσει λόγο σε κανέναν και οι απώλειες δεκάδων χιλιάδων ζωών δεν τον συγκινούν. Όσο πιο σύντομα επιτευχθεί μια διπλωματική λύση, τόσο περισσότερες ψυχές θα σωθούν και από τις δύο πλευρές. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι έχει εμπλακεί ο ίδιος, ο λαός και η χώρα του σε μια περιπέτεια με πολύ αβέβαιο και απρόβλεπτο τέλος. Αυτό το τέλος ας έλθει με απόφαση των ίδιων των Ουκρανών μέσω της διπλωματίας παρά με την ενδεχόμενη επικράτηση του Ντόναλτ Τραμπ στις επόμενες αμερικανικές προεδρικές εκλογές που υποσχέθηκε «λήξη του πολέμου στην Ουκρανία μέσα σε 24 ώρες»!