Ο χρόνος θα αλλάξει, εμείς;

Όταν ολοκληρώνεται μια χρονιά, ή ένας μήνας, υπάρχει πάντα η αίσθηση, ή καλύτερα η «ψευδαίσθηση» ενός νέου ξεκινήματος. Πολλές φορές αυτή η «ψευδαίσθηση» του νέου ξεκινήματος μπορεί να λειτουργήσει ως παρακίνηση και όντως να σπρώξει ένα άτομο να τολμήσει κάτι καινούριο ή να βελτιωθεί σε κάτι που από καιρό, πιθανώς, το σκεφτόταν. Το ανθρώπινο μυαλό έχει άπειρες δυνατότητες. Υπάρχουν βέβαια και μυαλά που έχουν άπειρες δυνατότητες στην ηλιθιότητα. Μυαλά που καλλιεργούν την «ψευδαίσθηση του ελέγχου». Όπως όταν κάποιος έχει την ψευδαίσθηση ότι άμα είναι στη θέση του συνοδηγού υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να του συμβεί ένα ατύχημα παρά άμα οδηγεί ο ίδιος. Ή όταν παίζει τάβλι και ρίχνει κατά λάθος εξάρες, αλλά είναι πεπεισμένος ότι οι εξάρες οφείλονται στον τρόπο που έριξε τα ζάρια ή φύσηξε μέσα στη χούφτα του πριν τα ρίξει! Αυτή η ψευδαίσθηση του ελέγχου, δυστυχώς, όταν είσαι ηγέτης μιας χώρας μπορεί να είναι άκρως επικίνδυνη για την καθημερινότητα των ανθρώπων αλλά και το μέλλον τους. Δεν μπορείς να θεωρείς ότι το να καταφέρεις ως χώρα να λειτουργήσεις ως δίαυλος ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, αυτόματα σου δίνει και κάποιο «μαγικό advantage» στο κυπριακό ζήτημα. Τα δυο δεν σχετίζονται, και ούτε πρόκειται να συσχετιστούν. Είναι αφελής και εκτός πραγματικότητας μια τέτοια ερμηνεία. Και δεν εκπλήσσομαι καθόλου που ο Πρόεδρος διακατέχεται από μια τέτοια ψευδαίσθηση ελέγχου. Είναι αμέτρητα τα παραδείγματα που έχουν καταγραφεί από τη μέρα που εκλέγηκε μέχρι και σήμερα που αποδεικνύουν ότι ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να κυβερνήσει πόρρω απέχει από την πραγματικότητα.

Ο χρόνος αλλάζει σε πολύ λίγες ώρες, και υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι με την αλλαγή του θα έρθουν καλύτερες μέρες! Η πραγματικότητα είναι ότι καμιά καλύτερη μέρα δεν θα έρθει αν δεν κάνουμε κάτι εμείς για να έρθει! Τίποτα δεν αλλάζει διά μαγείας. Τι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε για να έρθουν αυτές οι καλύτερες μέρες που περιμένουμε; Είμαστε έτοιμοι να ξεβολευτούμε και να κοπιάσουμε για να δούμε καλύτερες μέρες; Για πόσο θα διατηρούμε την ψευδαίσθηση ό,τι φταίνε οι άλλοι για όσα βιώνουμε και μας ταλαιπωρούν; Είναι όπως να ψάχνω ένα συγκεκριμένο αντικείμενο στο σπίτι και δεν τον βρίσκω, αλλά επειδή δεν αντέχω να έχω την ευθύνη ότι το έχασα, ξεκινώ να ρωτώ τους υπόλοιπους που ζουν στο ίδιο σπίτι, πού μπορεί να έβαλαν το αντικείμενο που ψάχνω, μεταθέτοντας την ευθύνη σε αυτούς! Είναι όπως να κατηγορώ την κυβέρνηση για όλα όσα συμβαίνουν χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου συνένοχο για την εκλογή μιας τέτοιας κυβέρνησης αλλά και την ανοχή μου σε αυτήν.

Ο χρόνος θα αλλάξει, τα μυαλά μας τι χρειάζονται για να αλλάξουν; Με παγιωμένες συμπεριφορές δεν δημιουργούνται νέες ευκαιρίες και προφανώς δεν έρχονται καλύτερες μέρες. Πόσοι έχουμε τη διάθεση και τη δύναμη να κάνουμε κάτι διαφορετικό; Πόσοι αισθάνεστε έτοιμοι να βγείτε από τις ανέσεις σας και την υποτιθέμενη σιγουριά σας για να κερδίσετε αυτές τις καλύτερες μέρες που θέλετε για εσάς και για όσους αγαπάτε; Πόσοι από εμάς θέλουμε καλύτερες μέρες για ολόκληρη τη χώρα μας, από τον Απόστολο Αντρέα μέχρι την Πάφο;

Καλή Χρονιά!