Η φανταστική πρόσκληση Ερντογάν

Οφείλουμε να πιστώσουμε τον Πρόεδρο με τεράστια ευρηματικότητα, αφού καταφέρνει πάντοτε να βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος και να συζητείται ο ακατάπαυστος αγώνας του προς όλες τις κατευθύνσεις για την υπεράσπιση των συμφερόντων αυτού του λαού. Η τελευταία «επιτυχία» του αφορά τη διαρροή για τα περί πρόσκλησής του από τον Τούρκο Πρόεδρο να επισκεφθεί την Τουρκία. Κατά την εκτίμησή μου, ο Πρόεδρός μας έριξε άδεια για να πετύχει γεμάτα. Ήδη διαψεύστηκε από την Τουρκία ότι τέτοια πρόσκληση δεν έγινε. Το μόνο σίγουρο, ανεξάρτητα από την έκβαση αυτής της ιστορίας, είναι ότι κερδίζει κάποιους επικοινωνιακούς πόντους που είναι το πρωταρχικό του μέλημα και αδιαφορεί για την όποια απώλεια της σοβαρότητας και υπευθυνότητας που πρέπει να χαρακτηρίζουν έναν Πρόεδρο κράτους. Η απάντησή του όταν προκαλείται να τοποθετηθεί «ξεκάθαρα», αν δηλαδή ισχύει κάτι τέτοιο, είναι η ίδια όπως και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις, δηλαδή αοριστολογίες, ήξεις αφήξεις και άλλες υπεκφυγές. «Αν έχω πρόσκληση από τον Ερντογάν, θα τον επισκεφθώ», απάντησε σιβυλλικά. Το ότι πολύ πιθανόν να διαψευστούν από τα γεγονότα οι πληροφορίες που ο ίδιος αφήνει να διαρρέουν ουδόλως τον ενδιαφέρει. Εκείνο που έχει γι’ αυτόν σημασία είναι οι πρόσκαιρες εντυπώσεις που αποτελούν τη μόνιμη στρατηγική του. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που υποπίπτει σε πολιτικά ατοπήματα, για να το πούμε όσο πιο ήπια γίνεται, αλλά δεν ιδρώνει το αφτί του. Το πιο ηχηρό παράδειγμα αποτελεί η ιστορική λογοκλοπή δεκατριών ολόκληρων λεπτών της ομιλίας Κασουλίδη. Ούτε και τότε έδωσε εξηγήσεις. Το Κυπριακό είναι το μέγιστο εθνικό μας πρόβλημα και δεν σηκώνει παιγνίδια εντυπώσεων. Ούτε και είναι θεμιτό να δημιουργούνται στον κόσμο αμφίβολες προσδοκίες για την εξέλιξή του χάριν άλλων σκοπιμοτήτων.

Ας μιλήσουμε όμως για την ουσία του ζητήματος. Κατ' αρχήν, τέτοια σοβαρά θέματα δεν συζητούνται στο πόδι σε ολιγόλεπτες και μάλλον τυχαίες συναντήσεις. Η διευθέτηση μιας τέτοιας πρόσκλησης προϋποθέτει σειρά επαφών και διαβουλεύσεων διά της μυστικής διπλωματίας που θα τεθούν οι βάσεις για να ετοιμαστεί κατάλληλα. Από ό,τι έχει δημοσιευτεί, ανάλογες προετοιμασίες δεν έχουν γίνει. Αλλά, αν πράγματι τα δεδομένα προχώρησαν σε βαθμό που να είναι εφικτή μια συνάντηση με τον Τούρκο Πρόεδρο, δεν έπρεπε να ενημερωθούν σχετικά οι αρχηγοί των κομμάτων, αφού η ευθύνη πρέπει να είναι συλλογική και όχι ευθύνη του ενός; Και ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν επίμονα σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου για να τύχουν υπεύθυνης ενημέρωσης, γιατί ο Πρόεδρος απαντά ότι δεν υπάρχει κάτι νέο για συζήτηση;

Είναι ακόμη άξιον απορίας κατά πόσον ο Πρόεδρος ήρθε σε συνεννόηση με τους απορριπτικούς εταίρους του στη συγκυβέρνηση για επικείμενη επίσκεψή του στην Τουρκία και το γεγονός ότι όλοι τηρούν σιγή, που σημαίνει αποδοχή και συναίνεση. Όμως, υπό άλλες συνθήκες θα διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους και μόνο στο άκουσμα ότι ο Πρόεδρος ετοιμάζει συνάντηση με τον Ερντογάν, κάτι που ενδεχομένως οδηγήσει σε λύση του Κυπριακού στη βάση των ψηφισμάτων των ΗΕ που μιλούν για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, κάτι που γι’ αυτούς αποτελεί κόκκινο πανί.

Αλλά και αν ακόμη γίνει κατορθωτή μια επίσκεψη στην Τουρκία, κάτι το οποίο ευχόμαστε ειλικρινά και ολόψυχα, τι ακριβώς θα υποστηρίξει ο ΠτΔ όταν δήλωνε δημόσια ότι δεν δέχεται κάποιες από τις πρόνοιες του Πλαισίου Γκουτέρες που σημαίνει ότι δεν δέχεται το Πλαίσιο στην ολότητά του ενώ αυτό έπρεπε να ήταν η προμετωπίδα και η παντιέρα των διεκδικήσεών μας; Και γιατί δεν τοποθετήθηκε ποτέ πάνω στις σοφιστείες και ανοητολογίες του τέως για τα περί πολιτικής ανισότητας και για την όλη του στάση που ουσιαστικά ενταφίασε τη λύση; Αυτά και πολλά άλλα ερωτηματικά εγείρουν πολλές επιφυλάξεις για την αυθεντικότητα των πληροφοριών που διέρρευσε το Προεδρικό, και μάλιστα εδραιώνουν την πεποίθηση του κόσμου ότι τα επικοινωνιακά παιγνίδια τίθενται πάντα πάνω από την ουσία. Αυτή η συμπεριφορά του Προέδρου μειώνει την αξιοπιστία του και θέτει εν αμφιβόλω το τι ακριβώς προτίθεται να διαπραγματευτεί. Λέει ότι είναι έτοιμος να αρχίσει τις διαπραγματεύσεις αλλά σε ποια βάση;