Μια σύντομη συνομιλία με τον Μεχμέτ Γιασίν για τις γλώσσες της ΕΕ

Συναντηθήκαμε τυχαία στην Αράστα με τον ποιητή, συγγραφέα και ερευνητή Μεχμέτ Γιασίν. Δεν ήξερα ότι είχε έρθει στην Κύπρο. Ήταν έκπληξη για εμένα. Προσπαθώ να τον παρακολουθώ από την ημέρα που διάβασα το βιβλίο ποιημάτων του με τίτλο «Αγαπητέ μου Νεκρέ Στρατιώτη». Όμως, για να πω την αλήθεια, δεν βρίσκω την ευκαιρία να τον παρακολουθώ και πολύ μετά που άρχισα να βγάζω καθημερινή εφημερίδα. Δυστυχώς, δεν το επέτρεψαν και πολύ αυτό τα πολιτικά γεγονότα με τα οποία αναγκαστήκαμε να αφαιρεθούμε σε σκοτεινές σήραγγες. Όμως, προτιμώ να ενδιαφέρομαι και να γράφω μονίμως άρθρα για τη λογοτεχνία αντί να γράφω πολιτικά άρθρα. Το άρθρο μιας ημέρας δεν πρέπει να είναι άρθρο μόνο εκείνης της ημέρας. Πρέπει να είναι ένα άρθρο που δεν θα χάσει την αξία του μετά από χρόνια. Δεν είναι συγγραφείς όσοι γράφουν καθημερινά άρθρα, είναι μόνο γραμματικοί. Τέλος πάντων. Αυτό είναι θέμα άλλου άρθρου. Ο Μεχμέτ Γιασίν έχει 11 βιβλία ποιημάτων και τέσσερα μυθιστορήματα. Δημοσίευσε επίσης ανθολογίες και έρευνες. Είναι ένας μεγάλος ποιητής μας που απέκτησε φήμη διεθνώς. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε 24 γλώσσες σε 12 χώρες. Τώρα ζει στην Ελλάδα. Στην Αθήνα. Στην εκεί ελληνοκυπριακή γειτονιά, όπως την ονομάζει. Κουβεντιάσαμε στο πόδι στην Αράστα. Και ανάμεσα στα θέματά μας σε αυτή τη σύντομη συνομιλία συμπεριλήφθηκε και η μετατροπή της τουρκικής σε επίσημη γλώσσα της ΕΕ. Ο Μεχμέτ Γιασίν έχει διαφορετικές απόψεις σε σχέση με αυτό το θέμα που δεν είναι δυνατόν να καταλήξει κάπου σύντομα. Και συμφωνώ και εγώ μαζί του.

Η συμπερίληψη της τουρκικής στις επίσημες γλώσσες της ΕΕ είναι κάτι που θα ωφελήσει πιο πολύ την Τουρκία των 85 εκατομμυρίων παρά τη μικρή κοινότητά μας στην Κύπρο. Εκείνοι που επιμένουν σε αυτή τη μάταιη προσπάθεια δεν μπορούν να πάνε πέρα από το να κάνουν σόου με έγνοια την πολιτική τους καριέρα, σύμφωνα με τον Μεχμέτ Γιασίν. Όμως, μπορούν να είναι πιο ρεαλιστές. Σε τελική ανάλυση, η Κυπριακή Δημοκρατία και όχι η Τουρκία είναι αυτή που εκπροσωπείται στην ΕΕ. Επομένως, εκεί εκπροσωπούνται οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι. Η ελληνική και η τουρκική είναι οι επίσημες γλώσσες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όμως, μετά που αποκόπηκαν οι Τουρκοκύπριοι από τον συνεταιρισμό στη Δημοκρατία το 1963 και η ελληνοκυπριακή πλευρά κατέστη μόνη κυρίαρχη αυτής της Δημοκρατίας, η τουρκική άρχισε να μην χρησιμοποιείται και πολύ στον επίσημο θεσμό στον νότο και προκλήθηκε η θυματοποίηση των Τουρκοκυπρίων πάνω σε αυτό το θέμα. Για παράδειγμα, βιώνουν μεγάλη δυσκολία οι δικηγόροι μας που προσφέρουν υπηρεσίες στα δικαστήρια στον νότο. Επίσης, ένας συμπολίτης μας που ίδρυσε εταιρεία στον νότο αντιμετώπισε αυτές τις δυσκολίες στο Τμήμα Φορολογίας στο οποίο πήγε τις προάλλες. Έτσι είναι και η κατάσταση των Τουρκοκυπρίων που εργάζονται στον νότο. Και αντιμετωπίζεται σε πάρα πολλούς άλλους χώρους το πρόβλημα της γλώσσας. Μήπως δεν θα ήταν πιο ρεαλιστικό να κατευθυνθούμε προς άλλα πράγματα που είναι δυνατόν να λυθούν, αντί να περιμένουμε να αποδεχτεί η ΕΕ την τουρκική ως επίσημη γλώσσα της; Λέει το εξής ο Μεχμέτ Γιασίν σε ένα περιεκτικό, μακροσκελές άρθρο που έγραψε σε αυτό το θέμα:

«Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι κάποιοι φίλοι μας Τουρκοκύπριοι πολιτικοί που κατέχουν θέση στην ΕΕ και πηγαίνουν να ανοίξουν πανό στις Βρυξέλλες για την τουρκική γλώσσα, δεν ενοχλούνται για το ότι δεν υπάρχει καμία επιγραφή σε σχέση με την ασφάλεια στην εργασία στη γλώσσα των Τουρκοκυπρίων που εργάζονται στις οικοδομές κατά μήκος του δρόμου, για το ότι δεν συμπεριλαμβάνεται η τουρκική γλώσσα ακόμα και στις μονάδες επειγόντων περιστατικών των νοσοκομείων που πηγαίνουν οι Τουρκοκύπριοι εργάτες οι οποίοι έπαθαν ατύχημα, και για το ότι δεν γίνονται ανακοινώσεις και δεν υπάρχουν κατευθυντήριες πινακίδες που θα μπορούσαν να καταλάβουν οι αμέτρητοι Τουρκοκύπριοι πολίτες, οι οποίοι χρησιμοποιούν κυπριακά αεροσκάφη στη Λάρνακα, και δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλία εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας για αυτά τα θέματα τα οποία θα μπορούσαν να λύσουν πιο εύκολα. Διότι το να γίνει η τουρκική επίσημη γλώσσα της ΕΕ είναι ένα περίπλοκο θέμα το οποίο βρίσκεται υπό την αρμοδιότητα της Οδηγίας 1 που υιοθέτησε το Συμβούλιο της ΕΕ και εξαρτάται από την πορεία του κυπριακού προβλήματος και τις σχέσεις με την Τουρκία».

Ο Μεχμέτ Γιασίν πέρασε πολλές δυσκολίες. Δέχθηκε επιθέσεις λιντσαρίσματος. Όμως, δεν δίστασε ποτέ να μιλήσει. Παρ’ όλα αυτά λέει το εξής: «Όμως, φαίνεται ότι αγαπώ πιο πολύ τούτη την μαυρογέρημην την τουρκοκυπριακή κοινότητα από την οποία έπαθα πολύ κακό και θέλω να υπάρχουν στον κόσμο παρά τις γεμάτες ασχήμια πτυχές τους». Δεν του αρέσει να γράφει πολιτικά άρθρα. Όμως, πάλι δεν μπορεί να αντέξει και γράφει κάποτε. Είναι μια μεγάλη αξία για την Κύπρο. Μακάρι οι Κύπριοι να μπορούσαν να έμπαιναν στον κόπο να τον γνωρίσουν από πιο κοντά.