Η ευκαιρία και η επιφύλαξη

Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ο ελλαδικός Τύπος φιλοξένησε αναλυτικά ρεπορτάζ με πλούσιο παρασκήνιο για τη συνάντηση του Προέδρου της Τουρκίας με τον Έλληνα Πρωθυπουργό την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα. Το συμπέρασμα από τα δημοσιεύματα, τα οποία προφανώς δεν είναι τυχαία και η πηγή τους είναι το Μέγαρο Μαξίμου, είναι ότι αυτή τη φορά το ήπιο κλίμα που φαίνεται να κυριαρχεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν θα αφεθεί να περάσει ανεκμετάλλευτο, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν. Η διπλωματία των σεισμών, για παράδειγμα, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, πέρα από κάποια χορευτικά δεν απέδωσε κάτι περισσότερο. Μπαίνοντας στην ουσία, η μεγάλη διαφορά που χωρίζει την Ελλάδα και την Τουρκία αφορά την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, επιβεβαιώνεται με εμφατικό τρόπο ότι δεν θα αποτελέσει εμπόδιο στην προσέγγιση των δύο χωρών. Μάλιστα και εδώ στη Λευκωσία εκφράζονται απόψεις ότι ενδεχομένως αυτό το θετικό κλίμα να επιτρέψει μια καθοριστική στροφή στο Κυπριακό που θα οδηγήσει στην επίλυσή του. Πολύ καλό για να είναι αληθινό;

Μια αναδρομή στις ελληνοτουρκικές διαφορές θα δείξει ότι το ζήτημα των θαλάσσιων ζωνών προέκυψε τη δεκαετία του '70 και μετά την ανακάλυψη κοιτασμάτων πετρελαίου στο βόρειο Αιγαίο. Μέχρι τότε η Τουρκία δεν έθετε τέτοιου ζητήματα. Ακριβώς αυτό το κακό ιστορικό στις σχέσεις του ελληνισμού με την Τουρκία κάνει κάποιους και στην Αθήνα να είναι επιφυλακτικοί σε ό,τι αφορά τη συνέχεια.

«Αν θέλουμε μια πραγματική αλλαγή σελίδας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, χρειάζεται και μια αλλαγή στάσης της Τουρκίας σε δομικά ζητήματα», δηλώνει σε συνέντευξή του στο «Βήμα» ο υπουργός Εθνικής Άμυνας – και έως πρόσφατα επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας – Νίκος Δένδιας.

Στα νομικά ζητήματα στα οποία αναφέρθηκε ο κύριος Δένδιας περιλαμβάνεται σίγουρα και το Κυπριακό. Άλλωστε, στο ζήτημα των θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να υπάρξει οριστική διευθέτηση χωρίς τη συμμετοχή και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Όλα τα παραπάνω. μας οδηγούν στην εξής διαπίστωση: Η Κυπριακή Δημοκρατία, ως ανεξάρτητο κράτος και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης, η οποία διαθέτει ένα Σύνταγμα δικοινοτικού χαρακτήρα το οποίο δεσμεύει την κάθε κυβέρνηση, πρέπει να διαμορφώσει μια στρατηγική για το πώς θα επανενωθεί η πατρίδα μας. Ο διορισμός προσωπικής απεσταλμένης από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών δεν πρέπει να περάσει ανεκμετάλλευτος. Οφείλουμε να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στην Τουρκία του Ερντογάν, αλλά δεν πρέπει να αφήνουμε τις ευκαιρίες να περνάνε αναξιοποίητες. Για δικούς του λόγους ο κ. Ερντογάν θέλει να κλείσει το μέτωπο με την Ελλάδα. Είναι καιρός να λυθεί και το Κυπριακό.