Εμείς της πουλήσαμε τη μάνα, ας της πουλήσουν και εκείνοι τον πατέρα

Δεν μπόρεσα ποτέ να προβλέψω δύο πράγματα στη Σοβιετική Ένωση που πέρασα συνολικά 15 χρόνια. Πρώτον, ότι θα διαλύονταν τα Σοβιέτ. Και δεύτερον, ότι μια μέρα οι Ρώσοι θα έρχονταν και θα εγκαθίσταντο στο νησί μας, θα έφτιαχναν επαύλεις και ξενοδοχεία και θα ζούσαν εδώ. Νομίζω ότι δεν είμαι ο μόνος που δεν μπόρεσα να τα προβλέψω αυτά. Κανείς δεν μπόρεσε να κάνει τέτοια πρόβλεψη. Ένας φίλος μου που σκεφτόταν αντίθετα και μετανάστευσε στη Δύση, στην Ολλανδία, πίστευε ότι ατσαλώθηκε το σύστημα στα Σοβιέτ και δεν θα μπορούσε να σπάσει ποτέ. Δεν το πίστευε και μετά την άνοδο του Γκορμπατσόφ στην εξουσία. Όμως, εγώ μόλις είδα τα βήματα που έκανε τότε ο Γκορμπατσόφ, του είπα: «Κοίτα, αυτή τη φορά θα αλλάξει. Θα δεις, θα αλλάξει οπωσδήποτε». Αποδείχτηκε πως είχα δίκαιο. Ο Γκορμπατσόφ δεν έμοιαζε με τους ηγέτες πριν από αυτόν. Κλόνισε τα πάντα με την γκλάσνοστ και την περεστρόικα. Έσπασε τις αλυσίδες. Ουσιαστικά είχε πολύ καλή πρόθεση και ο σκοπός του ήταν η προστασία και ο εκδημοκρατισμός του συστήματος. Όμως, έχασε τον έλεγχο. Του ξέφυγε ο έλεγχος. Δεν μπόρεσε να εμποδίσει τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Προσπάθησε να την προστατεύσει με μια τελευταία κίνηση. Τον Μάρτιο του 1991 διοργάνωσε ένα δημοψήφισμα. Ρωτήθηκε ο λαός αν ήθελε να ζήσει η Σοβιετική Ένωση. Πέραν του εβδομήντα τοις εκατό ψήφισε τη συνέχιση των Σοβιέτ. Τα δυτικά κράτη και κυρίως η Αμερική που το είδαν αυτό, κατάλαβαν ότι είχαν έρθει στο τέλος του δρόμου με τον Γκορμπατσόφ. Ανέτρεψαν τον Γκορμπατσόφ και έβαλαν τον Γιέλτσιν να καθίσει στη θέση του. Ο Γιέλτσιν τέλειωσε τη δουλειά μέσα σε ένα βράδυ. Έκανε κομμάτια τα Σοβιέτ μέσα σε ένα βράδυ.

Όταν με ρωτούσαν στη Μόσχα από πού είμαι και τους έλεγα πως είμαι Κύπριος, κανείς δεν ήξερε καν πού βρισκόταν η Κύπρος. Νομίζω ότι τώρα δεν έμεινε κανείς που δεν ξέρει. Διότι πλέον η Κύπρος έγινε σαν τη δεύτερη πατρίδα των Ρώσων. Σκορπίστηκαν σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου, όμως η Κύπρος έγινε ένα από τα μέρη το οποίο προτιμούν πιο πολύ. Η θάλασσα. Η αμμουδιά. Ο ήλιος. Είναι δυσεύρετο αγαθό για κάποιον, ο οποίος έρχεται από μια χώρα με χιόνια όπως η Ρωσία. Οι Κύπριοι πρώτα γνωρίστηκαν με τις γυναίκες που ήρθαν από τη Ρωσία και τις αποκαλούν όλες «Νατάσια» για κάποιο λόγο. Πάρα πολλές ξεγελάστηκαν και ήρθαν εδώ. Με την υπόσχεση για άλλη δουλειά. Όμως, αναγκάστηκαν να εργαστούν σε νυχτερινά κέντρα και σε πορνεία. Και αναγκάστηκαν να υποκύψουν σε αυτό όταν ήρθαν σε αδιέξοδο αυτές οι γυναίκες που μεταφέρθηκαν εδώ αφού δανείστηκαν. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να μπορέσουν να πληρώσουν τα χρέη τους στα άτομα από τα οποία δανείστηκαν. Τους κατάσχεσαν τα διαβατήρια και δεν τους έδιναν την ευκαιρία να φύγουν. Βρίσκονταν μέσα στη μέγγενη των συμμοριών. Δυστυχώς, μείναμε ανεξεταστέοι ως κοινωνία σε αυτό το θέμα. Τις αφήσαμε μόνες στην τύχη τους. Διάβασα πολλά άρθρα στις εφημερίδες στη Μόσχα για το πώς ξεγελιόντουσαν αυτές οι γυναίκες και μεταφέρονταν στην Κύπρο. Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτά που είπε ένας γνωστός μας πολιτικός για τις «Νατάσια» που βρίσκονται εδώ. Είπε το εξής: «Μας γλύτωσαν από το να μας βιάσουν οι στρατιώτες»!

Μετά από τις Νατάσια, οι Κύπριοι γνωρίστηκαν με τους Ρώσους εκατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους. Εκείνοι που πήραν ομήρους τις Νατάσια, αυτή τη φορά έγιναν οι ίδιοι όμηροι των πλουσίων Ρώσων. Πρώτα κατέκτησαν τη Λεμεσό οι Ρώσοι. Και τώρα κατακτούν το Τρίκωμο και την Καρπασία. Αν αποκαλούν «Λίμασολγκραντ» τη Λεμεσό, μπορούμε να αποκαλέσουμε το Τρίκωμο «Τρίκωμογκραντ». Έχουν πάρα πολλά μέρη και στην Κερύνεια, όχι μόνο στο Τρίκωμο. Βρήκαν πιο υπέροχα μέρη στον βορρά εκείνοι που έφυγαν από τον νότο κατόπιν πίεσης της Αμερικής και της Ευρώπης. Έφτιαξαν δουλειές εδώ. Κάνουν ακόμα και τους κτηματομεσίτες. Να τους κάνουν. Εμείς πουλήσαμε τη μάνα αυτού του νησιού. Ας του πουλήσουν και εκείνοι τον πατέρα!

Πριν χρόνια μου είχε πει το εξής ο Ελληνοκύπριος φίλος μου Σταύρος, μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση: «Δεν είναι δική μας πλέον η Κύπρος». Εμείς στην κατεχόμενη περιοχή ξέραμε πως δεν είναι δική μας πλέον η Κύπρος. Όμως, εκείνη την ημέρα άκουσα για πρώτη φορά ότι την έχασαν και οι Ελληνοκύπριοι. Ξέρω πως δεν θα είχαμε τέτοιες έγνοιες αν δεν ήταν μοιρασμένο το νησί μας και οι Κύπριοι ήμασταν ενωμένοι. Όμως, δυστυχώς, χτυπηθήκαμε πισώπλατα και αυτή τη φορά…