Να χαθεί το όνομά σου Κύπρος!

Όποτε πάρω στο χέρι την πένα για να γράψω και κοιτάξω το άδειο χαρτί, με πιάνει μια τεράστια επιθυμία για βρισιές. Δεν είναι και πολύ εύκολο να τη χαλιναγωγήσω. Δεν υπάρχει απολύτως καμία είδηση που δεν αξίζει βρισιά. Παντού έχει βρομίσει. Οξειδωθεί. Σαπίσει. Βρίσκονται υπό κατοχή και οι ελπίδες μας και τα όνειρά μας. Μήπως ρίχνουν ζάρια πάνω στο φέρετρό σου ποιητή; Μήπως γράφεις σκοτεινούς στίχους για τη ζωή σου; Σε όσους ρωτάνε «πώς είσαι;», ακόμα απαντάμε «σαν τη χώρα». Είμαστε σαν τη χώρα ή μήπως η χώρα είναι όπως εμείς; Μια διάσκεψη. Ένα εργαστήρι. Ένα σεμινάριο μήπως δεν αρκεί για να το αντιμετωπίσεις αυτό; Είναι άνεμος βρισιάς εκείνος που χώνεται στο δωμάτιο μέσα από το παράθυρο. Είναι λουλούδι βρισιάς το λουλούδι που βρίσκεται στο βάζο. Η κλήση που μου ήρθε από το δικαστήριο είναι κλήση βρισιάς. Δεν γίνεται να μην πω να πάει στα κομμάτια. Είναι πολύ ελαφριά βρισιά, δεν έχει βαρύτητα! Επιπλέον, υπάρχει και ο μπελάς της επίθεσης των σεξιστών! Τι λέει στον νόμο; «Είναι βασική η δήλωση της γυναίκας». Προσοχή, φίλε μου, άσε το κορίτσι που κάνει οτοστόπ! Δεν έμεινε τίποτα ωραίο σε αυτό τον κόσμο εκτός από τους ερωτικούς ψιθύρους της αγαπημένης; Η γη είναι στρογγυλή. Δεν έχει γωνιές! Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αποτραβηχτεί σε μια γωνιά για να βρει ησυχία! Η γη είναι στρογγυλή, όμως ανάμεσά μας υπάρχουν πολλοί που έπιασαν την καλή. Μήπως δεν υπάρχουν κάποιοι που κερδίζουν το ψωμί τους με τον ιδρώτα τους; Ποιος είπε πως δεν υπάρχουν. Ιδού ο μάστορας σουβλιτζής Σαφφέτ Ανιμπάλ. Δεν έπαψε ποτέ να ψήνει μέχρι να πεθάνει, μέχρι την τελευταία του πνοή. Ιδού και ο Τζιγερτζί Αχμέτ. Ο οποίος έφυγε αφήνοντάς μας κληρονομιά δυο λόγια. Τον θυμάστε πιο πολύ κατά τις περιόδους εκλογών, έτσι δεν είναι; Τι κουβέντα είναι και αυτή: «Έφυγαν τα φασόλια τα γιαχνί και ήρθαν τα ίδια». Παλιά περνούσαν οι μεθυσμένοι από αυτά τα σοκάκια τα μεσάνυκτα τραγουδώντας αμανέδες. Άμα έβριζαν, έβριζαν κάμποσο. Ήθελαν να δημιουργηθεί ο κόσμος από την αρχή. Το τελευταίο τους καταφύγιο ήταν η ταβέρνα. Γι’ αυτό δεν έφευγε καθόλου από το στόμα τους εκείνος ο αμανές: «Οι τέσσερις γωνιές αυτού του κόσμου είναι μια παλιά ταβέρνα». Τότε ακόμα δεν υπήρχε καβγάς Τούρκων-Ελλήνων. Όλοι ήταν γείτονες. Ήταν φίλοι. Αργότερα ήρθαν στο κεφάλι μας αυτοί οι μπελάδες.

Είναι μια βρισιά που ανυπομονεί για να μπει σε αυτό το άρθρο. Κάτσε λίγο να δούμε. Το είπα πολλές φορές στις δικαστικές αίθουσες στους εισαγγελείς που με οδήγησαν στα δικαστήρια επειδή έβρισα και πρόσβαλα το γνωστό πρόσωπο. Δεν μπορεί να υπάρχουν βρισιές στα δικά μου άρθρα. Δεν μπορείτε να τις βρείτε έστω και αν τις ψάχνετε με το κερί. Η βρισιά είναι δουλειά της ανημποριάς και της απελπισίας. Όμως, εγώ έχω να σας πω πράγματα που αγγίζουν πολύ περισσότερο από τη βρισιά. Ένας αστυνομικός έφερε ένσταση σε αυτό. «Όσοι διαβάζουν τα άρθρα σου θέλουν να αυτοκτονήσουν», είπε. Τέλος πάντων, προσπεράστε τα αυτά τώρα. Ακόμα είστε περίεργοι για τον πληθυσμό μας, έτσι δεν είναι; Μεγάλη πολυκοσμία! Ο δήμαρχος της τσιμεντένιας Κερύνειας μας έκανε μια δήλωση σαν μπετόν. Ο πληθυσμός της Κερύνειας είναι 130 χιλιάδες μέσα στη βδομάδα και 150 χιλιάδες το Σαββατοκύριακο. Γιατί υπάρχει αυτή η αύξηση το Σαββατοκύριακο; Καταλαβαίνετε. Είναι η παρέα των τζογαδόρων. Τόσο από την Τουρκία όσο και από τον νότο. Αν βάλαμε πέντε αστέρια στην Κερύνεια, θα βάλουμε έξι αστέρια στην Αμμόχωστο. Ευχαριστίες στον Κόφι. Θα έλεγα «ζήτω ο Ανάν», όμως δεν μπορώ να το πω. Πέθανε και αυτός. Αν μας άφησε κληρονομιά δυο κουβέντες ο Τζιγερτζί Αχμέτ, μας άφησε και ο Κόφι κληρονομιά τα ελληνοκυπριακά εδάφη. Φτιάξε, λειτούργησε, παράδωσε. Χρησιμοποίησέ την σαν περιουσία του πατέρα σου, όχι του Γιάννη. Ο Ανάν είπε «το άλογο ανήκει σε όποιον το καβαλάει και το σπαθί σε όποιον το ζώνεται».

Όποτε επιχειρήσω να γράψω ένα άρθρο, πάντα έρχεσαι στο μυαλό μου εσύ. Τα ομοσπονδιακά σου σμιξίματα. Ο έρωτάς σου των δύο ίσων κυρίαρχων. Όμως, εγώ θέλω να μην χωριστούν τα δωμάτιά μας. Έρχεται στο μυαλό μου η κατάσταση της Αφροδίτης. Τα πευκοδάση σου, τα βουνά σου και οι θάλασσές σου. Είναι δύσκολο τόσο το να ζει κανείς μαζί σου όσο και το να ζει χωρίς εσένα. Να χαθεί το όνομά σου Κύπρος! Φύγε από το κεφάλι μου. Δεν είμαι για εσένα.