Ο χρόνος που περνά

Στις 4 το πρωί τα ρολόγια μας έχουν πάει μια ώρα πίσω. Και μπήκαμε στη χειμερινή ώρα. Στις 5 το απόγευμα που θα έχεις τελειώσει από τη δουλειά, θα έχει ήδη νυχτώσει. Την ώρα που, αν είσαι γονιός και δεν κάνεις τον ταξιτζή, θα μπορούσες να κάνεις μια βόλτα στην πόλη που περηφανεύεται ο Γιωρκάτζης και να περπατήσεις. Τώρα, που πλέον 5 η ώρα και θα είναι βράδυ, κλειδώνεσαι σε κανά εμπορικό κέντρο, κανά εστιατόριο, θεωρώντας πως έχει ήδη νυχτώσει και είσαι ήδη σε διάθεση για νυχτερινή βόλτα, όχι απογευματινή. Ή τρέχεις στην ασφάλεια και την… ησυχία του σπιτιού σου. Αυτή η χειμερινή κατάθλιψη στην Κύπρο έπρεπε να έχει σταματήσει εδώ και καιρό. Είναι άλλη μια ψευδαίσθηση αυτού του τόπου πως ζει σε ένα… ευρωπαϊκό κράτος και ακολουθεί τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως είμαστε από τα λίγα κράτη που αναπαράγουμε εκείνη την ψευδή είδηση πως θα μας δοθεί η επιλογή να επιλέξουμε χειμερινή ή θερινή ώρα και πως είναι η τελευταία φορά που αλλάζει η ώρα, θέμα που δεν τέθηκε ποτέ επισήμως επί τάπητος, παρά μόνο ακούστηκε ως ιδέα. Εμάς όμως θα μας βόλευε, αφού ποιος άνθρωπος θα ήθελε απόγευμα, χαλαρά να τρέχει σπίτι, σε μια χώρα που έχει 35 βαθμούς Οκτώβριο μήνα; Νυχτερινό μπάνιο το Σάββατο;

Ως λαός όμως, ουδέποτε είχαμε καλή σχέση με τον χρόνο. Πάρτε παράδειγμα το Κυπριακό. Κάποιοι επιμένουν να μην έχουν συνειδητοποιήσει πως ο χρόνος μάς πλάκωσε και το Κυπριακό είναι μια παλιά, ξεχασμένη ιστορία και έχουν μείνει κάποιοι οραματιστές να επιμένουν να το συζητούν και να ελπίζουν. Ας ελπίσουμε πως αυτοί, θα έχουν καλύτερη σχέση με τον χρόνο και θα λειτουργήσει υπέρ τους. Ο χρόνος που περνά, λένε οι πολιτικοί αναλυτές για το Κυπριακό, λειτουργεί υπέρ της Τουρκίας. Ναι, αν θες τη λύση του Κυπριακού έτσι το βλέπεις, ώστε να πιέσεις τα πράγματα. Αν είσαι όμως σε αυτούς της μη λύσης, ο χρόνος που περνά παγιώνει μια κατάσταση, αφήνει τα πράγματα να φθαρούν στον... χρόνο, αφήνει κόμματα να επιβιώνουν χωρίς κανέναν λόγο. Άλλωστε, ο κακός χρόνος περνάει, ο κακός γείτονας δεν περνάει, λέει και η ελληνική παροιμία.

Υπάρχει και ο χρόνος που πέρασε για την παρούσα κυβέρνηση. Που ούτε και σε αυτή την περίπτωση λειτουργεί υπέρ. Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο γίνεται χειρότερη η κατάσταση. Οι πολίτες εγκλωβισμένοι σε μια επιλογή για το καινούργιο, το κάτι άλλο, είδαν πως με το πέρασμα του χρόνου, τους πλακώνουν οι δείκτες του ρολογιού / χρόνου, ελπίζοντας πως του... χρόνου θα έχουν μια άλλη επιλογή, όταν και αν αποφασίσει ένας σοβαρός άνθρωπος σε αυτόν τον τόπο να μην παίζει με τον... χρόνο και να δει πως δεν υπάρχει... χρόνος για να αλλάξει η παρούσα κατάσταση. Άλλωστε, είναι εμφανές πως η αντιπολίτευση άφησε τον... χρόνο να περάσει χωρίς να δώσει την εναλλακτική επιλογή στο κοινό, και όταν έχασε τις εκλογές, δεν έδωσε...πίστωση χρόνου και ξεκίνησε την κριτική.

Ο τραγουδιστής Jacques Brel είπε πως υπάρχουν δύο είδη χρόνων: υπάρχει ο χρόνος που περιμένει και ο χρόνος που ελπίζει. Και επειδή με όσα συμβαίνουν δεν μπορούμε να περιμένουμε, οπότε δεν μας μένει τίποτε άλλο από το να ελπίζουμε.