Ο «εθνοσωτήρας» Μενέντεζ

Ο Εχθρός του εχθρού μας είναι φίλος μας. Δυστυχώς αυτό εφαρμόζουμε στις εξωτερικές μας σχέσεις. Αυτή την επιπόλαια και αφελέστατη πολιτική μηδενικού αθροίσματος εφαρμόζουμε, και στο τέλος όχι μόνο μένουμε εκτεθειμένοι και απογοητευμένοι αλλά στην ουσία γινόμαστε ρεζίλι.

Ο Αμερικανός Γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ είχε «ανακηρυχθεί» ως ο εθνοσωτήρας μας. Όταν τόλμησα με άρθρο μου στον «Πολίτη», στις 9 Απριλίου του 2023, με τίτλο «Το φαινόμενο Μενέντεζ και ο προκλητικός σύμμαχος», να διερωτηθώ για τη μεγάλη αγάπη και έντονη δραστηριότητά του υπέρ της Κύπρου και της Ελλάδας, δεν έμεινε προσβλητικός χαρακτηρισμός που δεν μου απέδωσαν. Τουρκόφιλος, αχάριστος, αγνώμονας και πολλά άλλα. Ίσως ήμουν ο πρώτος και ο μόνος που τόλμησε να διερωτηθεί για τη μεγάλη έγνοια Μενέντεζ για την Κύπρο αλλά και για την ευρύτερη περιοχή μας.

Ούτε προφήτης ήμουν ούτε είχα τις οποιεσδήποτε πληροφορίες, απλώς με παραξένευε το γεγονός ότι ασχολείτο αποκλειστικά με την Ανατολική Μεσόγειο.

H κριτική μου προς τον Γερουσιαστή εστιαζόταν στο γεγονός ότι το μένος του για την Τουρκία δεν βοηθά ποσώς ούτε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ούτε το Κυπριακό. Αντίθετα, θα έπρεπε να εμπλουτίσει τη θετική ατζέντα προς την Τουρκία με αντάλλαγμα υποχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό. Τις κυρώσεις τις δοκιμάσαμε και δεν πέτυχαν. Αντίθετα, εμείς οργανώναμε κυρώσεις και οι Τούρκοι εποίκιζαν την Αμμόχωστο. Ακόμα, είναι ηλίου φαεινότερο ότι όσοι Μενέντεζ και να υπάρξουν δεν θα παύσει ποτέ η Αμερική να θεωρεί την Τουρκία έναν από τους πολυτιμότερούς της συμμάχους.

Έγραφα τότε για τον Ρόμπερτ Μενέντεζ αναφερόμενος σε έναν διάλογο που είχε με τον Αμερικανό υπουργό των Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν στη Γερουσία: «Ναι μεν οι ενέργειες της Τουρκίας είναι προκλητικές αλλά δεν παύει να είναι ένας εκ των σημαντικότερων συμμάχων των ΗΠΑ. Έχει δίκιο ο Αμερικανός υπουργός ότι πρόκειται για μια προκλητική χώρα. Όμως, μήπως υπάρχει άλλη λύση από το να προσπαθήσουμε να δαμάσουμε τον «διάβολο»;.. Σίγουρα χώρες όπως η Γερμανία και η Ολλανδία μπορούν να βοηθήσουν, πιέζοντας την Τουρκία στο ξεκλείδωμα του Κυπριακού αλλά ας είμαστε επιτέλους ειλικρινείς, το κλειδί βρίσκεται στις ΗΠΑ. Άνθρωποι όπως ο Γερουσιαστής Μενέντεζ αυτό θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν, αν πράγματι θέλουν να βοηθήσουν τις σχέσεις Ελλάδος Τουρκίας και κατ’ επέκταση το Κυπριακό. Εκτός και αν η «εμπάθειά» του για την Τουρκία κρύβει αλλά συμφέροντα, προσωπικά και μη, και γι' αυτό παρουσιάζεται ως ο «Ρομπέν των Δασών» εναντίον των Τούρκων… Δυστυχώς εδώ στην Κύπρο πολιτικές όπως του Αμερικανού Γερουσιαστή είναι όχι μόνο καλοδεχούμενες αλλά θεωρούνται «ηρωικές». Η μαρτυρική μας πατρίδα γνώρισε πολλούς «Εθνοσωτήρες», όπως ο Ρόμπερτ Μενέντεζ, αλλά δυστυχώς το μόνο που κατάφεραν ήταν να αυξηθεί η προκλητικότητα των Τούρκων, κατά τον Άντονι Μπλίνκεν, του «προκλητικού συμμάχου».

Μάλιστα, αρθρογράφος του Φιλελευθέρου, μετά τις πρώτες κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν για διαφθορά, τον είχε από μόνος του πανηγυρικά αθωώσει και έπλεκε το εγκώμιό του για τους ανιδιοτελείς αγώνες του για την Κύπρο και την Ελλάδα.

Ασφαλώς ο Γερουσιαστής δικαιούται όπως ο κάθε άνθρωπος το τεκμήριο της αθωότητας. Όμως τι έχουν τώρα να πουν μετά τη βαρύτατη κατηγορία που επιπρόσθετα του προσάπτουν, τη χειρότερη όλων, για συμμετοχή σε συνωμοσία με σκοπό να ενεργεί ως ξένος πράκτορας για λογαριασμό της Αιγύπτου;

Πιο συγκεκριμένα, «Ο Μενέντεζ συνωμότησε με τη σύζυγό του και τον επιχειρηματία Ουαέλ Χάνα για να εκτελέσουν μια σειρά από πράξεις για λογαριασμό της Αιγύπτου, μεταξύ άλλων για λογαριασμό αιγυπτιακών στρατιωτικών και αξιωματούχων των μυστικών υπηρεσιών», αναφέρει το συμπληρωματικό κατηγορητήριο.

Πολλοί έτρεξαν να θεωρήσουν τον Γερουσιαστή αθώο και θύμα διωγμού. Χαρακτηριστικό το δημοσίευμα της «Hellas Journal»: «Ο απηνής διωγμός του φιλέλληνα Γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ συνεχίζεται αμείωτος». Με όλο τον σεβασμό προς την έγκριτη ιστοσελίδα, που μπορεί στο τέλος να αποδειχθεί ότι έχει δίκιο και ο άνθρωπος να είναι εντελώς αθώος, δεν πρόκειται για διωγμό αλλά για βαρύτατες κατηγορίες που του έχουν απαγγελθεί από τον εισαγγελέα σε ομοσπονδιακό δικαστήριο του Μανχάταν. Εκτός και αν η αμερικανική δικαιοσύνη είναι τόσο διεφθαρμένη που ο κάθε εισαγγελέας διώκει όποιον θέλει με «έωλα» στοιχεία.

Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ανεξάρτητα από τις ενέργειές του με την Αίγυπτο σε εμάς φέρθηκε σωστά. Ναι, αλλά από την άλλη πώς μπορείς να εμπιστευθείς κάποιον ο οποίος ενεργεί ως ξένος πράκτορας, κατά τον Αμερικανό εισαγγελέα, εις βάρος της ίδιας του της πατρίδας;

Πώς μπορείς να παρασημοφορείς με μεγαλόσταυρους, χρυσά κλειδιά και να αποδίδεις τις ύψιστες τιμές σε έναν με τέτοιες σοβαρότατες κατηγορίες.

Μήπως είμαστε αφελείς; Εγώ ένας απλός πολίτης και ασήμαντος αρθρογράφος διερωτήθηκα για τη στάση του και αρθρογράφησα γι' αυτό. Οι πολιτικοί μας φωστήρες δεν παραξενεύτηκαν για τον υπερβολικό του ζήλο για την περιοχή μας; Αν επαληθευθούν οι κατηγορίες εναντίον του τι θα λέμε; Μήπως ότι μας ξεγέλασε ένας ακόμα πολιτικός μασκαράς όπως τόσοι και τόσοι που κάθε λίγο και λιγάκι παρουσιάζονται ως εθνοσωτήρες μας;