Εκπαιδευτικός: Βαρύ φορτίο για αγώνα επανένωσης

Ο εκπαιδευτικός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του εκπαιδευτικού μας συστήματος και η πατρίδα μας σήμερα χρειάζεται τους καθ’ όλα άξιους εκπαιδευτικούς της ενεργά αναμεμειγμένους στα της εκπαίδευσης δρώμενα για να ανοίξουν νέοι ορίζοντες για το εκπαιδευτικό λειτούργημα σε μια ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία. Σήμερα, οι εκπαιδευτικοί επωμίζονται ένα βαρύ φορτίο και αυτό δεν είναι άλλο από τη δημιουργία πρόσφορου εδάφους που θα οδηγήσει στην επανένωση της πατρίδας μας. Οι καιροί επιβάλλουν την καλλιέργεια κουλτούρας για ειρηνική συμβίωση μακριά από εθνικισμούς ούτως ώστε η νέα γενιά να μπορέσει να ζήσει και να εργαστεί ειρηνικά με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες της μέσα σε μια Ευρωπαϊκή Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία. Είμαστε σίγουροι ότι η προσπάθεια θα γίνει ελπίζοντας σε μια λειτουργική λύση από Κυπρίους για Κυπρίους. Αν υπάρξει ναυάγιο τουλάχιστον όλοι μας θα έχουμε τη συνείδησή μας ήσυχη ότι δώσαμε τον αγώνα τον καλό.

Οι εκπαιδευτικοί πέρα από το προαναφερθέν βαρύ φορτίο που επωμίζονται, πρέπει να γνωρίζουμε, ότι είναι αυτοί που κράτησαν άσβεστο το φως της γνώσης στον βωμό της Ιστορίας και των οποίων η προσφορά στους αγώνες αυτού του λαού για ελευθερία, παιδεία και αξιοπρέπεια δόθηκε με κόπους και θυσίες, οι εκπαιδευτικοί της Κύπρου έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην παιδεία της πατρίδας μας ευρισκόμενοι πάντοτε επί των επάλξεων για αγώνες, όταν η πατρίδα τους καλούσε να προσφέρουν τις ανεκτίμητες υπηρεσίες τους.

Στα πέτρινα χρόνια της εισβολής του ’74 ο ρόλος των εκπαιδευτικών μέσα σε εκείνη τη χαώδη κατάσταση που επικρατούσε στην παιδεία μας, ήταν αποφασιστικός και η συνεισφορά τους ανεκτίμητη. Είναι γνωστό ότι οι συνέπειες της τουρκικής εισβολής ήταν καταλυτικές σ’ όλους τους τομείς της ζωής στην Κύπρο. Η παιδεία του τόπου μας όμως είχε υποστεί το πιο τρομακτικό πλήγμα: τα μισά σχεδόν σχολικά κτήρια στις τουρκοκρατούμενες περιοχές, οι πρόσφυγες μαθητές διασκορπισμένοι σε όλα τα μήκη και πλάτη της ελεύθερης Κύπρου, οι πρόσφυγες εκπαιδευτικοί και αυτοί το ίδιο ή στον στρατό σε διάφορες περιοχές, και όλα αυτά με τον φόβο μιας περαιτέρω τούρκικης προέλασης να πλανάται παντού. Και όμως παρ' όλα αυτά τα ανυπέρβλητα εμπόδια, οι εκπαιδευτικοί της Κύπρου έδωσαν το παρών τους στο κάλεσμα του Υπουργείου Παιδείας για αναδιοργάνωση και για μια ακόμη φορά απέδειξαν την αφοσίωσή τους στην παιδεία του τόπου, δουλεύοντας σκληρά και κατορθώνοντας το ακατόρθωτο, λειτούργησαν τα σχολεία τον Σεπτέμβρη του ’74 που βοήθησε τα μέγιστα στην ανύψωση του ηθικού του λαού μας.

Η μάχη της παιδείας συνεχίζεται μια και η παιδεία, όπως ένας ζωντανός οργανισμός, συνέχεια αλλάζει και προσαρμόζεται σε νέες απαιτήσεις και καταστάσεις. Αυτό προϋποθέτει ότι οι εκπαιδευτικοί της Κύπρου πρέπει πάντα να είναι «εν εγρηγόρσει» για να προσαρμόζονται σε νέες καταστάσεις που απαιτούνται στον τομέα της εκπαίδευσης, πάντοτε παλεύοντας σκληρά για την επιτέλεση του έργου τους και την αυτοβελτίωση τους αγωνιζόμενοι να μεταλαμπαδεύσουν στις νέες γενιές τις ακατάλυτες αξίες του αγαθού της ειρήνης μέσω της επανένωσης της πατρίδας μας.

*ΒΑ, ΜΑ, PhD, πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού