Το άλλο όνομα της κόλασης είναι Γάζα

Πόσο δύσκολο είναι να ζει κανείς αυτές τις μέρες. Κάποτε μας φαίνεται πως δεν θα μπορούμε να σηκώσουμε αυτό το βάρος. Σε αυτό το χωράφι παιδικών πτωμάτων. Όμως, είδαμε και πολύ χειρότερα απ' αυτό. Αντέξαμε. Πριν λίγο στις αναμνήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βγήκαν μπροστά μου οι ψυχοπαθείς τζιχαντιστές που πόζαραν με περηφάνια κρατώντας στα χέρια τους κεφάλια παιδιών και νεαρών κοριτσιών που έσφαξαν. Αυτή τη φορά δεν το λογόκρινε το Facebook, ένας Θεός ξέρει γιατί! Όσοι πέθαναν είναι θύματα, όσοι έμειναν είναι μάρτυρες της βίας. Η ζωή μας πέρασε σε έναν κόσμο θηριωδίας. Ζήσαμε πολλές βαρβαρότητες στη δική μας πατρίδα. Το χειρότερο όμως ποιο είναι; Δεν αντλήσαμε διδάγματα απ' αυτές. Δεν κάναμε αυτά που έπρεπε για να μην συμβούν ξανά τέτοια πράγματα εδώ. Και δεν τα κάνουμε. Μπορεί να είναι η πλειοψηφία ανάμεσά μας εκείνοι που έχουν αντιληφθεί την αξία της ειρήνης και τη θηριωδία του πολέμου. Όμως, έστω και αν είναι η μειοψηφία εκείνοι που δεν το κατάλαβαν ακόμα, πάντα υπάρχει ένας κίνδυνος. Αυτοί είναι η τροφή των εχθρών της ειρήνης. Κάνουν με αυτούς ό,τι είναι να κάνουν. Τα πάντα αρχίζουν με μια σπίθα. Τα ερείπια της Γάζας μας θυμίζουν το Βαρώσι τώρα, έτσι δεν είναι; Οι στοίβες των πτωμάτων θυμίζουν τους δικούς μας νεκρούς. Οι Παλαιστίνιοι που φεύγουν με τις παντόφλες θυμίζουν εκείνους που έφευγαν με τα ρούχα που φορούσαν. Οι βόμβες που πέφτουν στο νοσοκομείο θυμίζουν το βομβαρδισμένο ψυχιατρείο στη Λευκωσία. Δεν είναι καθόλου ξένος για εμάς αυτός ο πόνος.

Ποιος έχει δίκαιο και ποιος έχει άδικο. Σταματήστε, μην το σκαλίζετε περισσότερο. Αυτό δεν συζητείται την ώρα που ξεψυχούν παιδιά κάτω από βροχή βομβών. Όποιος και αν είναι ο λόγος, δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτή τη φωτιά. Εκδίκηση; Δεν παίρνετε εκδίκηση σκοτώνοντας χιλιάδες αθώους ανθρώπους. Αίμα για το αίμα; Δεν γίνεται! Έτσι τους διέταξε το πνεύμα του Ιησού, ο οποίος σταυρώθηκε; Κοιτάξτε τη θηριωδία του πολέμου. Μέσα σε εννιά μέρες πέθαναν 12 δημοσιογράφοι εκεί και τραυματίστηκαν οκτώ. Αν ακόμα και οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να προστατευτούν, πώς να προστατευτούν τα παιδιά;

Απεχθάνομαι την έκφραση τα συμφέροντα των κρατών. Αν πεθαίνουν άνθρωποι, για ποια συμφέροντα ποιου κράτους γίνεται λόγος; Να βουλιάξουν στα έγκατα της γης. Έφεραν την κόλαση στη γη για τα βρόμικα συμφέροντά τους. Ζήσαμε και εμείς αυτή την κόλαση. Ο κόσμος παρακολούθησε και εμάς, όπως τώρα. Απεχθάνομαι τη λέξη στρατηγικός. Πάρτε την και χτυπάτε την στη μάπα σας. Δεν γυρίζουν άγγελοι στη Μέση Ανατολή. Διάβολοι γυρίζουν. Πώς χωρέσαμε τόση βία σε μια ζωή. Η καρδιά μας είναι νεκροταφείο αθώων νεκρών. Αναπτύχθηκαν το διαδίκτυο, οι δορυφόροι, οι κάμερες και λοιπά, αναπτύχθηκαν όμως και οι μηχανές θανάτου. Πλέον χτυπούν με μη επανδρωμένα αεροπλάνα αυτούς που θα χτυπήσουν. Είναι σαν ένας πόλεμος ρομπότ. Όμως, δεν πεθαίνουν ρομπότ, πεθαίνουν άνθρωποι. Οι νέοι μηχανισμοί της απανθρωπιάς. Κυνηγούν ανθρώπους.

Αυτά συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της δικής μας ζωής. Δεν είναι ταινία ο πόλεμος που βλέπουμε στην τηλεόραση. Είναι πραγματικός πόλεμος. Παρακολουθούμε απευθείας πώς χτυπούν τα αεροπλάνα οι πύραυλοι που ρίχνονται από τη γη. Βλέπουμε έναν στρατιώτη που πυροβόλησε τον στόχο του στον δρόμο και τον φίλο του που μεταφέρει σέρνοντας τον χτυπημένο τραυματία. Πιάνεται η ανάσα μας. Δεν μπορούμε να μην προβληματιστούμε κατά πόσον δεν θα συμβούν ξανά και σε εμάς όλα αυτά μια μέρα. Προς το παρόν παρακολουθούμε από μακριά. Όμως, ξέρουμε ότι θα βρεθούμε στη μέση και εμείς, σε περίπτωση που εξαπλωθεί αυτός ο πόλεμος και εξελιχθεί σε έναν μεγάλο πόλεμο. Εδώ υπάρχουν Βρετανικές Βάσεις, οι οποίες έβαλαν στο στόχαστρό τους, τους Παλαιστίνιους. Και τα λιμάνια μας είναι ανοικτά στα αγγλικά και αμερικανικά πλοία. Αν οι Άγγλοι δεν εγκατέλειψαν τελείως την Κύπρο και δεν έφυγαν, σε τι οφείλεται νομίζετε. Μήπως εγκαταλείπεται ποτέ μια τέτοια σημαντική γέφυρα της Μέσης Ανατολής;

Ενόσω τα συμφέροντα των κρατών υπερέχουν της ανθρώπινης ζωής, δεν έχει τέλος η θηριωδία. Η χωρίς όρια θηριωδία. Δεν είναι η ώρα να συζητείται ποιος είναι ένοχος και ποιος αθώος. Αφήστε για αργότερα τις σημαντικές απόψεις σας. Κοιτάξτε τον πατέρα που μεταφέρει στην αγκαλιά του το νεκρό παιδί του ανάμεσα στα χαλάσματα. Είτε είναι Παλαιστίνιος, είτε είναι Ισραηλινός. Μην ψάχνετε την ταυτότητά του!