Στραβάραν μες τα μάθκια μας με το ίντερνετ

Λυπούμαι πολλά τους νέους τζαι τα μωρά σήμερα. Λυπούμαι τους πολλά κυρίως για έναν λόγο. Το ίντερνετ. Τούτον το τέρας που τάχα μου θα μας οδηγούσε στην ουτοπία ούλλης της γνώσης τζαι άρα οι ζωές μας θα εγίνουνταν εκατομμύρια φορές καλύττερες απ' ό,τι ήταν. Στραβάραν μες τα μάθκια μας δηλαδή. Ζαττίν προ πολλών χρόνων ήδη επρόβλεψα το τούτον. Εν τζαι ήταν τζαι κανένας νόμος της κβαντικής φυσικής φυσικά. Που τη στιγμή που ήταν δικόν μας δημιούργημα θα ήταν τζαι συνακόλουθο το γεγονός πως θα το εφτιάχναμεν αναλόγως των νοητικών μας δυνατοτήτων. Των περιορισμένων νοητικών μας δυνατοτήτων.

Έτσι η νέα γενιά εγκλωβίστηκε σε έναν διαδικτυακό μάρκετινγκ προώθησης της προσωπικότητάς της σε αντίθεση με μας που έπρεπε να υποστούμε ο ένας τον άλλον προσωπικά, φάτσα με φάτσα, τζαι μάλιστα δεν είχαμε δεύτερην ευκαιρία για message delete σε ό,τι παλαβομάραν επρόφτανεν να φκει που το στόμαν μας. Το χειρότερον όμως δεν είναι η κατασκευή του πιο πετυχημένου προφίλ το οποίο πρέπει να διατηρούν πάση θυσία για να μπορούν να υπάρξουν τόσο εντός όσο και εκτός της σφαίρας της εικονικής πραγματικότητας. Το χειρότερον όλων είναι πως θέλουν δεν θέλουν είναι εκτεθειμένοι τζαι στες προσωπικές ζωές, επιλογές, αποφάσεις, υποσχέσεις, λαφαζανιές κ.λπ. τζαι όλων των υπολοίπων οκτώ δισεκατομμυρίων ανθρώπων τούτου του πλανήτη. Εμείς το πολλύν-πολλύν να εξέραμεν τα κουτσομπολιά της πάνω ή της κάτω γειτονιάς τζαι τα αναμασούσαμεν μέρες τζαι μέρες μέχρι το επόμενο συνταρακτικό νέο που θα το παπαγαλίζαμεν ούλλη μέρα. Οι νέοι σήμερα δεν έχουν τούτην την πολυτέλεια. Ώσπου να τους συνταράξει η μια είδηση καππακώνει την η άλλη σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Ειλικρινά δεν ξέρω πώς είναι να διαπλάθεις προσωπικότητα με έτσι δεδομένα. Τι φίλτρα διαθέτουν οι νέοι μας σήμερα για επεξεργασία ενός περιβάλλοντος που συμπεριλαμβάνει έναν πλανήτην ολόκληρο. Τι δεξιότητες έχουν αποκτήσει στο ξεσκαρτάρισμα τόσων πληροφοριών. Εμέναν πονεί με ο νους μου τζαι μόνο που το σκέφτουμαι τζαι ακόμα ανήκω τζαι σε μια γενιά που είδε την πολυφωνία να εξελίσσεται μπροστά στα μάθκια της. Τούτον όμως που βιώνουν οι μιτσιοί σήμερα έν' ασύλληπτο. Εμείς είχαμε την ευτυχία να μεγαλώσουμε αποκομμένοι που την τόσον κοντινήν επαφήν με άτομα που δεν αποτελούσαν το άμεσα κοντινό μας οικογενειακό τζαι φιλικό περιβάλλον. Δεν είχαμεν καν πρόσβαση στες πολλά προσωπικές στιγμές των δικών μας πόσω μάλλον των διάσημων, των πλουσίων, των πολιτικών και άλλων αθκιασερών ιθαγενών κατοίκων της οικουμένης ολόκληρης.

Ποιος που 'μας έξερεν τον μισθό του Προέδρου της χώρας, ποιος έβλεπεν φωτογραφίες του με τα σιορτ στην παραλία τζαι πόσοι μπορούσαν να αναγνωρίσουν τα κοπελούθκια του. Τι ευτυχισμένες μέρες ήταν τζείνες Θεέ μου. Βουττημένες μες την άγνοια τζαι την ανεμελιάν. Με αν μας εκλέφκαν με αν μας επεριπαίζαν δεν εχαπαρκάζαμεν. Τώρα τρέμουμεν να ανοίξουμεν το κινητό μεν τζαι δούμεν το νιου λουκ της βαρβάτης γενειάδας του Προέδρου να περιφέρεται τζαι να φακκά το σιερούιν του πας τα τραπέζια τζαι είμαστεν με τον φόον μπας τζαι ππέσουν τα χαρκιά χαμαί τζαι φανεί στες κάμερες καμία επιταγή για συντάξεις. Ώς τζαι τες υπερωρίες τους μαθαίνουμεν τες. Μέχρι τζαι την μάρκαν των τσιάρων τους γνωρίζουμεν. Ξέρουμεν τι ρούχα εφορούσεν η κουμέρα της νύφης στους γάμους των πρωτοκλασάτων αγγονιών πρώην Προέδρων, ποιον ήταν το μενού τζαι ποιος παπάς τους επάντρεψεν. Θέλουμεν δεν θέλουμεν τούτη ούλλη η σαβούρα μπαίνει πιον έσσω μας. Ώσπου να σκεφτείς πώς θα πληρώσεις τους νέους φόρους που σου φορτώνουν μαθαίνεις πως θα μπορούσες αν έκοφκεν νάκκον ο νους σου να συνταξιοδοτηθείς που τα σαράντα πέντε σου ενόσω ακόμα εργάζεσαι. Γιατί; Γιατί να πρέπει να το ξέρω. Μια χαρά δεν ήταν που τσοιμούμαστεν τον ύπνον του δικαίου; Τι να την κάμω τούτην ούλλην την πληροφόρηση με έναν μυαλό απαίδευτον στο ξεσκαρτάρισμα των πληροφοριών.

Ενώ η νέα γενιά σήμερα μια χαρά. Περνούν οι πληροφορίες τούτες ούλλες που μπροστά τους νυχθημερόν τζαι τούτοι αρνιά πασιά. Όπως τα είδαν τούτα τα «νέα» έτσι τα προσπεράσαν. Scroll down. Ο επόμενος. Με κρύο με βράστη. Τελικά δεν ξέρω αν τους λυπούμαι τελικά τους μιτσιούς ή αν κατά βάθος τους ζηλέφκω. Τείνω να πιστέψω τελικά πως έν' το δεύτερο.