Να δημιουργήσουμε το δικό μας ορόσημο

Με μικρό καλάθι πήγαμε στη Νέα Υόρκη, χωρίς καλάθι γυρίσαμε. Ένα - ένα τα ορόσημα που τέθηκαν περνούν χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα και το τέλμα στο Κυπριακό συνεχίζεται και παίρνει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η Αμμόχωστος εποικίζεται και ο οικοδομικός οργασμός που παρατηρείται στα κατεχόμενα δημιουργεί μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Στο καλύτερο σενάριο, ο ΓΓ των ΗΕ θα διορίσει ειδικό απεσταλμένο. Αν αυτό είναι το αποτέλεσμα, τι θα κάνει ένας απεσταλμένος τη στιγμή που η άλλη πλευρά επιμένει στη λύση δυο κρατών, και όπως είπε κατά την προσφώνησή του στη Γενική Συνέλευση ο Ταγίπ Ερντογάν, στην αναγνώριση του ψευδοκράτους;

Ο Αντόνιο Γκουτέρες είναι διστακτικός, όχι μόνο λόγω της τουρκικής στάσης, αλλά και λόγω του ότι έχει τραυματικές εμπειρίες και από τη δική μας πλευρά. Όλοι θυμόμαστε την Τζέιν Χολ Λουτ η οποία κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες και εμείς αντί να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο την εμπλοκή της αναλώσαμε τον χρόνο της για το πλαίσιο φάντασμα της 4ης Ιουλίου για να αποφύγουμε τις συνομιλίες.

Υπό αυτές τις συνθήκες το αδιέξοδο θα συνεχίζεται και τα τετελεσμένα της εισβολής θα εδραιώνονται όλο και περισσότερο, ανεξάρτητα αν διοριστεί η όχι ο 30ός απεσταλμένος. Δυστυχώς, το τρένο που χάσαμε τον καταραμένο Ιούλιο του 2017 δεν επιστρέφει πια πίσω. Οι δήθεν ιδεοθύελλες για λύση δύο κρατών, χαλαρή ομοσπονδία και όλες οι άλλες εξυπνοβλακείες που ρίχναμε τα τελευταία χρόνια μετατράπηκαν σε θύελλες και δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο πέρασμά τους. Οι προσπάθειες του νέου Προέδρου δεν πρέπει να μηδενίζονται από κανένα. Έκανε και κάνει το παν για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες. Βέβαια, δεν έφτασε ακόμα στο τέλος των προσπαθειών του. Όμως, τα νέα ορόσημα για τα οποία μιλά θα πέσουν και αυτά σαν χάρτινος πύργος.

Υπάρχουν όμως επιλογές για να παίξει το τελευταίο του χαρτί. Να δημιουργήσει μόνος του το δικό μας ορόσημο. Πιο συγκεκριμένα, να δεχθεί δημόσια το πλαίσιο Γκουτέρες και να καλέσει τον Ερσίν Τατάρ να το προσυπογράψουν ως στρατηγική συμφωνία και να αρχίσουν άμεσα διαπραγματεύσεις με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα τα οποία, για να αποφύγουμε την αναβάθμιση του παράνομου κράτους του βορρά, θα πρέπει να είναι ασφυκτικά. Ακριβώς ό,τι έπραξε ο Μουσταφά Ακιντζί, τον Απρίλιο του 2018, και εμείς τον κοροϊδεύαμε για πυροτεχνήματα για άλλο πλαίσιο και πολλά άλλα υποτιμητικά για τον άνθρωπο που απέδειξε, με πράξεις και όχι με λόγια, ότι είναι ο κατ’ εξοχήν αντικατοχικός Κύπριος πολιτικός. Ακόμα στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία, τότε να δηλώσουμε έτοιμοι για επιδιαιτησία, η δε προτεινόμενη λύση να βρεθεί τρόπος να υπογραφεί από τους ηγέτες των δύο κοινοτήτων χωρίς δημοψηφίσματα.

Κατανοητές οι επιφυλάξεις του Προέδρου για ορισμένες πρόνοιες του πλαισίου, όπως το θέμα των χρηστών. Θα πρέπει όμως να καταλάβει, και όλοι εμείς, ότι κάθε μέρα που περνάει οι χρήστες γίνονται όλο και «περισσότερο» χρήστες. Ακόμα, είναι προφανές ότι αν εμείς θέσουμε θέμα χρηστών, τότε και η άλλη πλευρά θα θέσει άλλο θέμα, ίσως πολύ πιο σημαντικό για μας από αυτό των χρηστών. Επιπρόσθετα με την υπογραφή της στρατηγικής συμφωνίας, στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης, δεν του απαγορεύει κάνεις να θέσει οποιοδήποτε θέμα θέλει. Μια στρατηγική συμφωνία δεν αποτελεί την οριστική λύση του Κυπριακού και συνεπώς υπάρχουν τα περιθώρια αλλαγών. Δεν μπορεί να ζητούμε από τον ΓΓ επανέναρξη των συνομιλιών από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά και από την άλλη να αμφισβητούμε το πλαίσιο πάνω στο οποίο κτίστηκαν όλες οι συγκλίσεις στο ελβετικό θέρετρο.

Εκτός των πιο πάνω, με μια τέτοια ενέργεια θα ανακτηθεί η χαμένη μας αξιοπιστία και θα πεισθεί ο διεθνής παράγοντας ότι κάνουμε πράξη τις διακηρύξεις μας και δεν μένουμε στα λόγια. Σίγουρα θα υπάρξει αντίδραση από τα κόμματα του «πατριωτικού μετώπου» που στήριξαν τον Πρόεδρο στις εκλογές. Μα, επιτέλους, τι έρεισμα έχουν πλέον αυτοί; Η ΕΔΕΚ του 2% και το ΔΗΚΟ του 7% μπορούν να διαφεντεύουν το μέλλον του ελληνισμού σε αυτήν τη μαρτυρική γη; Ιδιαίτερα για την ΕΔΕΚ, με την αναμενόμενη διάσπαση Παπαδάκη, θα παύσει να είναι κοινοβουλευτικό κόμμα.

Αν ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης είναι δέσμιος του απορριπτικού μετώπου, τότε έχει ήδη αποτύχει σαν Πρόεδρος, σαν πολιτικός και σαν γνήσιος Κύπριος πατριώτης. Ας μην ξεχνά ότι οι πλείστες αστοχίες των τελευταίων μηνών, που είχαν σαν αποτέλεσμα η δημοτικότητά του να πέσει στα τάρταρα, ξεκινούν από τα θέλω των υποτιθέμενων συγκυβερνώντων κομμάτων.

Αν προχωρήσει στο Κυπριακό με τον τρόπο που αναφέρεται πιο πάνω, τότε θα έχει τη στήριξη του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ. Εκτός και αν θέλει να παραμείνει αιχμάλωτος των κομματιδίων. Για τον νέο Πρόεδρο υπάρχει ακόμα ένας επιπρόσθετος λόγος που πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία στο Κυπριακό με το πλαίσιο Γκουτέρες. Δυστυχώς για αυτόν φέρει τα βαρίδια του τέως Προέδρου στο εθνικό θέμα. Η κοινή γνώμη τον θεωρεί συνυπεύθυνο για τις απαράδεκτες ενέργειες στο Μοντ Πελεράν, στο Κραν Μοντανά και όχι μόνο. Συνεπώς. μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση θα διαλύσει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, άδικη μεν αλλά υπαρκτή, ότι άγεται και φέρεται από τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Το πλέον πιθανό σενάριο είναι η άλλη πλευρά να απορρίψει μια τέτοια πρόταση. Ανεξάρτητα όμως τούτου, η διεθνής κοινότητα θα πεισθεί για τις ειλικρινείς μας προθέσεις και θα στρέψει τις πιέσεις της προς την άλλη πλευρά. Χρόνος δεν υπάρχει. Ήδη παίζουμε στην παράταση, όπως έλεγε ο τέως διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρογιάννης. Στην ουσία σήμερα παίζουμε στις καθυστερήσεις της παράτασης και όπου νάνε θα ακούσουμε το σφύριγμα της λήξης του αγώνα που θα μας βρει να χάνουμε με βαρύ σκορ χωρίς προοπτική και ελπίδα.