Η αλαζονεία των κυβερνώντων

Οι πρώτοι μήνες της διακυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη σημαδεύτηκαν από την επιμονή του να εμπλέξει την ΕΕ στο Κυπριακό με τον διορισμό απεσταλμένου, παρόλο που υπήρχαν αντικειμενικές δυσκολίες για μια τέτοια προσπάθεια. Στη συνέχεια όλο το βάρος της πολιτικής του επικεντρώθηκε στα λεγόμενα ορόσημα, χωρίς και πάλι συγκεκριμένα αποτελέσματα. Σε όλο αυτό το διάστημα υπήρξαν φωνές αμφισβήτησης της ακολουθούμενης πολιτικής αλλά η ηγεσία μας επέμενε σ’ αυτήν για πρόδηλους επικοινωνιακούς λόγους. Παρά τα μηδενικά αποτελέσματα των ενεργειών του Προέδρου στη Νέα Υόρκη, τα ντόπια ΜΜΕ φρόντισαν να δώσουν μια ενθαρρυντική και αισιόδοξη εικόνα, με τον Πρόεδρο να αγωνίζεται και να δίνει «μάχες» για την Κύπρο. Μεταδίδεται τόσο από τον Πρόεδρο όσο και από τους συνεργάτες του ότι οι στόχοι που θέσαμε για τη ΝΥ επετεύχθησαν και επιχειρεί να μας υποβάλει ότι έπεισε τη διεθνή κοινότητα για τις ειλικρινείς του προθέσεις.

Πώς να ερμηνεύσει κάποιος την υπεροπτική στάση του Προέδρου; Πιστεύει ότι τα γνωρίζει όλα καλύτερα από όλους και ότι μπορεί να χειραγωγεί έναν ολόκληρο λαό ή ότι αντιλαμβάνεται τις πραγματικότητες αλλά τον ικανοποιεί το ροκάνισμα του χρόνου; Δεν ανέμενε βέβαια κανένας ότι με την παρουσία του στη ΓΣ θα προωθούσε το εθνικό μας πρόβλημα και θα το έθετε στην πορεία για επίλυση. Τουλάχιστον όμως ας μην μας κοροϊδεύει ότι όλα πήγαν όπως τα σχεδιάσαμε και να μας λέει να κάνουμε υπομονή και ότι σε λίγες μέρες θα έχουμε εξελίξεις!

Στο μεταξύ, ξέσπασε το σκάνδαλο με τις υπερωρίες και είχαμε, έστω και καθυστερημένα, την παραίτηση της κ. Κωμοδρόμου η οποία δήλωσε αυτολεξεί: «Αποχώρησα για να προστατεύσω τον ΠτΔ, καθώς όλο αυτό που ενορχηστρώθηκε κατά την απουσία του στην Αμερική έγινε για να πλήξει τον ίδιο. Και μάλιστα την ώρα που έδινε τη δική του μάχη στη ΝΥ για το πρόβλημα της Κύπρου». Η φράση αυτή περικλείει τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς όλης της κυβέρνησης. Αντί να αποδεχθούν τις κατηγορίες λέγοντας ένα mea culpa, αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη και απορρίπτουν τις κατηγορίες. Στην ουσία δεν δέχονται την κριτική και αποδίδουν τα όσα σκάνδαλα και ατοπήματα συμβαίνουν σε θεωρίες συνωμοσίας, χωρίς τεκμήρια, χωρίς αποδείξεις. Γιατί τι άλλο μπορεί να υπονοεί η λέξη «ενορχηστρώθηκε» παρά συνωμοσία όσων θέλουν να τον «πλήξουν»; Αυτό σημαίνει μετατόπιση των κατηγοριών σε άλλα στοιχεία που δεν κατονομάζονται. Αυτός ο τρόπος απόσεισης των ευθυνών απλώς φανερώνει την έπαρση των κυβερνώντων που θεωρούν ότι κατέχουν και πράττουν πάντοτε το σωστό και όλοι οι υπόλοιποι τους υποσκάπτουν. Σύμφωνα με αυτή τη λογική των κυβερνώντων μπορεί να αποκρουστεί οποιαδήποτε κριτική για γκάφα, ολίσθημα ή και παρανομία. Ο Πρόεδρος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ποιο είναι το σωστό και όσοι διαφωνούν και τον κατακρίνουν απεργάζονται την πολιτική του υπόσταση. Είναι μια λογική ύποπτη και επικίνδυνη γιατί εμποδίζει την ελεύθερη άσκηση της όποιας κριτικής και εκφράζει αντιλήψεις που δεν είναι συμβατές με τη δημοκρατική σκέψη.

Πέρασαν ήδη αρκετοί μήνες από τότε που ο ΠτΔ χειρίζεται μόνος του το Κυπριακό, δεν δίνει λόγο σε κανέναν, αλλά τίποτα δεν προχώρησε. Ούτε είπε τι ακριβώς θέλει, τι ακριβώς δέχεται και ούτε ανέλαβε καμία πρωτοβουλία. Εξήγγειλε ΜΟΕ για να διευκολύνει τους Τ/Κ και να κινηθεί το Κυπριακό αλλά ακόμα δεν τα είδαμε. Και πώς τα ονομάζει μονομερή όταν θέτει προϋποθέσεις για να τα ανακοινώσει;

Κύριε Πρόεδρε και λοιποί, θα ήταν χρήσιμο τόσο για σας όσο και για τον τόπο να εγκαταλείψετε τη νοοτροπία ότι είσαστε οι μόνοι σωστοί, να ακούτε και τις άλλες απόψεις και να δέχεστε την κριτική. Πέραν του κυρίαρχου εθνικού μας θέματος με τις αβεβαιότητες και την ανασφάλεια που μας απειλεί υπάρχουν τα καθημερινά βιοτικά προβλήματα που κάνουν δύσκολη τη ζωή του απλού πολίτη και καλείστε να εγκύψετε και να δώσετε λύσεις. Αναφέρομαι στο τεράστιο ζήτημα της ακρίβιας στο ρεύμα, στα καύσιμα και στα τρόφιμα, στην ανάγκη μείωσης των δανειστικών επιτοκίων και στην απελπιστική τροχαία κίνηση.