Στα πανηγύρια είμαστε πρώτοι

Πριν λίγες μέρες, και συγκεκριμένα την 1ην Οκτωβρίου, γιορτάσαμε και πάλι την επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, όπως άλλωστε κάνουμε εδώ και δεκαετίες. Εκδηλώσεις, παρελάσεις και πολλά άλλα. Σε αυτά είμαστε πρώτοι, τα πανηγύρια είναι η ειδικότητά μας. Διερωτηθήκαμε όμως τι γιορτάζουμε; Ποια ανεξαρτησία και ποια Κυπριακή Δημοκρατία;

Μήπως αυτήν που τρία χρόνια μετά τη σύστασή της, το 1960, εμείς οι ίδιοι τη διαλύσαμε με τα 13 σημεία του Εθνάρχη μας τον Νοέμβριο του 1963;

Μνημόσυνα και όχι γιορτές και πανηγύρια έπρεπε να διοργανώνουμε.

Ακόμα αν ήμασταν σωστοί θα έπρεπε να γιορτάσουμε και άλλα γεγονότα. Μας διέφυγε ο εορτασμός της σύστασης της οργάνωσης Ακρίτας που στόχο είχε τον αφανισμό των Τ/Κ. Ακόμα θα έπρεπε να γιορτάσουμε την ένταξή μας στους αδέσμευτους αντί στο ΝΑΤΟ, κάτι που ο Τ/Κ αντιπρόεδρος, δρ Κουτσιούκ, το πληροφορήθηκε από το ραδιόφωνο. Αφού αρεσκόμαστε στα πανηγύρια, θα έπρεπε να τα γιορτάζουμε όλα μαζί για να είμαστε σωστοί με την ιστορία. Έτσι και αλλιώς για τα πανηγύρια είμαστε.

Κατά τη μεγαλειώδη παρέλαση δείξαμε τα οπλικά μας συστήματα, τη δύναμη αποτροπής όπως την αποκαλεί το «πατριωτικό μέτωπο». Τα οπλικά μας συστήματα με τα οποία, αφού τα αναβαθμίσουμε και με την διαβεβαίωση Δένδια ότι η Κύπρος πλέον δεν κείται μακράν, είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε τον εχθρό στη θάλασσα. Δεν είμαι ειδικός επί οπλικών συστημάτων για να αποφανθώ αν η Κύπρος κείται ή όχι μακράν. Αυτό όμως για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι τα μυαλά μας σίγουρα κείνται μακράν από τις δραματικές πραγματικότητες που βιώνουμε. Δεν ξέρω τι εννοούσε με το ότι η Κύπρος δεν κείται μακράν αλλά μπορεί να έχει δίκαιο, αφού τώρα υπάρχει ατμοπλοϊκή σύνδεση Κύπρου-Ελλάδας και επιπρόσθετα χιλιάδες Ελλαδίτες επισκέπτονται την Κύπρο για διακοπές. Βέβαια, ήταν παράλειψη του Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας να έρθει με άδεια χέρια, δηλαδή χωρίς τα αεροπλανάκια που έφερνε ο προκάτοχός του Πάνος Καμένος και να μην μας ρίξει κανένα «Μολὼν λαβέ», όπως ο Προκόπης Παυλόπουλος. Ανεξάρτητα όμως των πιο πάνω, με τις δηλώσεις του κατάφερε να ανεβάσει το ηθικό μας σε βαθμό ακμαιότατον.

Η πολυτάραχη νεότερη ιστορία μας νομιμοποιεί να γιορτάζουμε και άλλες επετείους για γεγονότα που είμαστε υπερήφανοι. Κάθε Νοέμβριο να γιορτάζουμε τα 13 σημεία του 1963 με τα οποία «απαλλαγήκαμε» από τους Τ/Κ, ανεξάρτητα αν δημιούργησαν τους δικούς τους θύλακες και έτσι πετύχαμε την πρώτη διχοτόμηση. Πάντως. μετά τη «σοφή» ενέργεια του Εθνάρχη μας , έστω και κουτσουρεμένη. έμεινε σε εμάς η Κυπριακή Δημοκρατία. Αν ακόμα θέλουμε να γιορτάζουμε τα κατορθώματά μας. τότε μπορούμε για διοργανώνουμε εκδηλώσεις σχεδόν κάθε μήνα. Γιατί να μην γιορτάζουμε την απόρριψη των συμφωνιών Κληρίδη-Ντενκτάς του 1972 από τον Εθνάρχη; Γιατί να μην γιορτάζουμε την απόρριψη του δυτικού σχεδίου του 1978, την απόρριψη του σχεδίου Ανάν και το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά;

Πολλές οι επέτειοι που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε. Όλες αυτές τις «ηρωικές» αποφάσεις που πήραμε και καταφέραμε να διατηρήσουμε μέχρι σήμερα την Κυπριακή μας Δημοκρατία, την αναγνωρισμένη δηλαδή ε/κ κοινότητα που υπάρχει με το δίκαιο της ανάγκης, χωρίς κυριαρχία στον βορρά, με μειωμένη κυριαρχία στον νότο και ανύπαρκτη κυριαρχία στις θάλασσές μας. Μια μισή δηλαδή Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς τα μίνιμουμ συστατικά που συνθέτουν ένα κανονικό κράτος.

Πολλά τα μηνύματα των πολιτικών μας φωστήρων επί τη ευκαιρία της ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ίσως το μήνυμα της ΕΔΕΚ να ήταν το πιο συγκινητικό. «Η Κυπριακή Δημοκρατία διατηρήθηκε με αίμα». Πράγματι, πολύ αίμα για μια σφραγίδα γιατί μόνο αυτό μας έμεινε.

«Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος». Αν γνώριζε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης τις λεπτομέρειες της Κυπριακής ιστορίας και αν ζούσε, τότε η πιο πάνω σοφή του ρήση σε Κύπριους κυβερνήτες θα αναφερόταν και όχι μόνο σε Ελλαδίτες.

Για μας βέβαια φταίει πάντα η Γλαύξ η οποία θρηνεί επί των ερειπίων που οι ηγέτες μας δημιούργησαν. Είναι καιρός να λεχθεί όλη η αλήθεια. Τα ερείπια τα δημιούργησε ο Εθνάρχης Μακάριος τα οποία επέκτεινε το άφρον πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή. Στην πορεία συνεχίστηκε η ερείπωση από διάφορους πολιτικούς τσαρλατάνους και ό,τι έμεινε όρθιο, το γκρέμισε ο τέως Πρόεδρος στο Κραν Μοντανά. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια για την μη αναστρέψιμη κατάντια της πατρίδας μας.

Βέβαια, ο αποχαυνωμένος λαός, άλλως κυρίαρχος, δεν είναι αμέτοχος. Μπορεί να διαθέτει το ελαφρυντικό της παραπλάνησης και της παραπληροφόρησης, αλλά τόσα χρόνια κάτι θα έπρεπε να εμπεδώσει.

Τουλάχιστον να αντιληφθεί ότι οι χαμένες πατρίδες δεν είναι καιρικά φαινόμενα αλλά δημιουργήματα, ή καλύτερα εκτρώματα, των ηγετών που αυτός ανέδειξε στο ύπατο αξίωμα. αδιαφορώντας για το ποιόν τους τον βίο και την πολιτεία τους.