«Οι απειλές Αναστασιάδη», του Χρήστου Πουργουρίδη

Ο Νίκος Αναστασιάδης πριν από λίγες μέρες έστειλε μια επιστολή στον «Π» απειλώντας τον με δικαστικά μέτρα γιατί συνεχίζει να τον διασύρει και δυσφημεί με διάφορα δημοσιεύματα. Προσθέτει μάλιστα ότι ο «Π» ενεργεί κακόβουλα, μιας και του προσάπτει αόριστες και ατεκμηρίωτες κατηγορίες. Ο «Π» καθηκόντως προχώρησε στη δημοσίευση της επιστολής Αναστασιάδη αλλά δεν τη σχολίασε. Θα δώσω εγώ στον Αναστασιάδη κάποιες απαντήσεις και θα υπεραμυνθώ των δημοσιευμάτων του «Π». Ο Νίκος Αναστασιάδης ως δικηγόρος δεν ασχολήθηκε με υποθέσεις δυσφήμισης. Έτσι, σίγουρα δεν γνωρίζει ούτε καν τις βασικές αρχές του κλάδου αυτού του δικαίου. Σε χώρες, όπως την Αγγλία, όπου υποθέσεις δυσφήμισης δικάζονται από ενόρκους, θα πρέπει ο δικαστής να τους εξηγήσει με απλά λόγια τι είναι δυσφήμιση. Η πιο συνήθης εξήγηση, λοιπόν, είναι η εξής: Ένα δημοσίευμα δυσφημεί το αναφερόμενο πρόσωπο αν τείνει να κάνει «λογικούς» ανθρώπους να σκεφτούν τα χειρότερα γι’ αυτό. Ο «Π» δημοσιεύει, συχνά - πυκνά, όχι τόσο συχνά όσο θα τον ήθελα εγώ, κείμενα στα οποία γίνεται αναφορά σε διάφορες δραστηριότητες του Αναστασιάδη. Συχνά η εφημερίδα αναφέρεται στην εμπλοκή του Νίκου Αναστασιάδη στο σκάνδαλο με τα «χρυσά» διαβατήρια. Εξίσου συχνά ο «Π» δημοσιεύει κείμενα τα οποία υποστηρίζουν ότι επί των ημερών του Νίκου Αναστασιάδη στην εξουσία τα φαινόμενα διαφθοράς αυξήθηκαν. Υπάρχει «λογικός» Κύπριος ο οποίος σκέφτεται τα χειρότερα για τον Αναστασιάδη από τέτοια δημοσιεύματα; Υπάρχει λογικός Κύπρος ο οποίος διαφωνεί με τη θέση ότι τα «χρυσά» διαβατήρια διέσυραν την Κύπρο διεθνώς; Και ότι η ευθύνη για τον διασυρμό βαρύνει εξ ολοκλήρου τον Αναστασιάδη που ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν χορηγήθηκαν τα διαβατήρια, με διαδικασίες που ενέκρινε η κυβέρνησή του και οι οποίες ήσαν τόσο γελοίες που επέτρεπαν ακόμα και σε καταζητούμενους απατεώνες να εξασφαλίσουν κυπριακή ιθαγένεια; Υπάρχει «λογικός» άνθρωπος ο οποίος διαφωνεί με τη θέση του «Π» ότι επί προεδρίας Αναστασιάδη τα φαινόμενα διαφθοράς αυξήθηκαν; Σκοπός του δικαίου της δυσφήμισης είναι να αποζημιώσει τον παραπονούμενο και όχι να τιμωρήσει εκείνους που τον δυσφημούν.

Ένας παραπονούμενος δεν δικαιούται να διεκδικήσει αποζημιώσεις για καλή φήμη την οποία δεν του αξίζει να έχει. Τι σκέφτεται ο μέσος λογικός άνθρωπος που περπατά στους δρόμους της Λευκωσίας, της Πάφου, της Λεμεσού για τη φήμη που έχει ο Αναστασιάδης; Τολμώ να πω ότι σκέφτεται γι’ αυτόν πολύ χειρότερα πράγματα από αυτά που υπονοούν τα δημοσιεύματα του «Π». Πριν 2-3 χρόνια κουβέντιαζα με πρόεδρο τοπικής επιτροπής του ΔΗΣΥ σε χωριό της Λεμεσού που ήταν ιδιοκτήτης καφενείου. Φανατικός υποστηρικτής του Νίκου Αναστασιάδη, αλλά νοικοκύρης άνθρωπος. Όταν η συζήτησή μας έφτασε στο θέμα των «χρυσών» διαβατηρίων, είπε χαμηλόφωνα, «κάτι τσίμπησε και ο Αναστασιάδης». Όταν ο άνθρωπος αυτός που λάτρευε τον Αναστασιάδη πίστευε ότι «κάτι τσίμπησε», τι θα πιστεύουν όλοι εκείνοι που δεν τον λατρεύουν; Η φήμη των ανθρώπων δεν κερδίζεται μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων. Σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχουν άνθρωποι που είναι γνωστοί ως άνθρωποι του υποκόσμου. Και όμως, δεν καταδικάστηκαν από κανένα δικαστήριο. Και αρκετοί από αυτούς όταν οδηγούνται ενώπιον της δικαιοσύνης αθωώνονται. Επειδή δεν καταδικάστηκαν ποτέ, δεν δικαιούνται τα ΜΜΕ και ο κόσμος να τους θεωρούν ως ανθρώπους του υποκόσμου; Και κάτι άλλο. Ο Μακάριος Δρουσιώτης σε τρία βιβλία του έχει καταγράψει τεκμηριωμένα δεκάδες πράξεις διαφθοράς και ανήθικης έως αισχρής συμπεριφοράς για αρχηγό κράτους. Γιατί δεν έχει απαντήσει μέχρι σήμερα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε αυτές τις κατηγορίες; Γιατί δεν έλαβε δικαστικά μέτρα εναντίον του Δρουσιώτη και τώρα απειλεί τον «Π» με αγωγές; Οι πολιτικοί υπερασπίζονται τη φήμη τους στα πλαίσια του πολιτικού διαλόγου και της δημόσιας αντιπαράθεσης. Όταν σου προσάπτονται δημόσια τεκμηριωμένες κατηγορίες και εσύ σιωπάς, ο κάθε λογικός άνθρωπος δικαιούται και θα πρέπει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι σιωπάς γιατί δεν έχεις στοιχεία να αντικρούσεις τις κατηγορίες. Όταν οι κατηγορίες είναι τεκμηριωμένες, ασφαλώς δεν ισχύει η λαϊκή ρήση «η απάντηση του πελλού είναι η σιωπή»! Αρκετοί ηγέτες, σε παλαιότερες εποχές, αλλά και επί των ημερών μας, σε πολλές τριτοκοσμικές χώρες έχουν βρεθεί με τεράστιες περιουσίες. Ο πλούτος, ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται. Είναι αδικαιολόγητος ο Τύπος να θεωρεί ότι οι περιουσίες αυτές είναι προϊόν διαφθοράς; Και μιας και μιλούμε για διαφθορά. Οι δείκτες μέτρησης της διαφθοράς έχουν σαν κύριο στοιχείο μέτρησης την αντίληψη που έχουν οι άνθρωποι που ζουν στη συγκεκριμένη χώρα για τη διαφθορά. Υπάρχει άνθρωπος, ντόπιος ή ξένος, ο οποίος ζούσε στην Κύπρο τη δεκαετία της προεδρίας Αναστασιάδη και δεν συμμερίζεται την άποψη ότι τα φαινόμενα διαφθοράς αυξήθηκαν; Οι απειλές Αναστασιάδη για λήψη δικαστικών μέτρων εναντίον του «Π» έχουν και μια άλλη πτυχή. Αυτή της αντίδρασης των άλλων ΜΜΕ σ’ αυτή την απαράδεκτη ενέργεια. Όλα τηρούν σιωπή. Κι όμως, το θέμα αφορά όλα τα ΜΜΕ άμεσα. Ένας πολιτικός της πρώτης γραμμής, και ιδιαίτερα ένας πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν κατηγορείται για πράξεις διαφθοράς οφείλει να δίδει απαντήσεις δημόσια για τις κατηγορίες αυτές. Και τούτο γιατί, όπως και τα δικαστήρια έχουν αναγνωρίσει σε πολλές χώρες, μπορεί να ξέρουμε όλοι πράξεις διαφθοράς, για τις οποίες όμως δεν μπορούν να συγκεντρωθούν αποδεικτικά στοιχεία και μαρτυρίες που να τις αποδεικνύουν ενώπιον των δικαστηρίων. Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί είναι στις συνειδήσεις των πολιτών που καταδικάζονται και όχι στις αίθουσες των Κακουργιοδικείων. Πολιτικοί που φτάνουν στις αίθουσες των Κακουργιοδικείων πρέπει να πηγαίνουν σπίτι τους, είτε πάνε φυλακή ή όχι.