Tο κατάντημα της ΕΔΕΚ

Ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, ήδη από τον 18^ο αιώνα διετύπωσε την αρχή ότι «όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στη φύση, γεννήθηκαν ίσοι και παραμένουν ίσοι και ελεύθεροι». Από την αρχή αυτή, που αποτελεί το θεμέλιο και τον ακρογωνιαίο λίθο του Διαφωτισμού απορρέουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Από τότε έγιναν και γίνονται πολλοί αγώνες για την κατοχύρωσή τους, αλλά φαίνεται ότι αν και διανύουμε τον 21^ο αιώνα, στην Κύπρο για μερικούς δεν είναι και τόσο αυτονόητα που τα αγνοούν και δεν τα δέχονται για κάποιους συνανθρώπους μας. Αλλιώς, πώς ερμηνεύεται διαφορετικά η δήλωση αρχηγού κόμματος «να διασφαλίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα σε αυτούς που δικαιούνται να τα έχουν»; Με άλλα λόγια, ο κ. Σιζόπουλος μας λέει ωμά ότι κάποιοι δεν δικαιούνται να έχουν τα αναφαίρετα δικαιώματά τους και μάλιστα αρχηγός σοσιαλιστικού κόμματος. Αλλά Σοσιαλισμός σημαίνει αίσθηση και βίωμα κοινωνικής δικαιοσύνης, αγάπη προς τον άνθρωπο και κυρίως σεβασμός των δικαιωμάτων του τα οποία δεν περιορίζονται σε συγκεκριμένη φυλή, χρώμα ή θρησκεία αλλά πρέπει να εφαρμόζονται καθολικά.

Οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες λέχθηκαν τα πιο πάνω ήταν οι απρόκλητες επιθέσεις «αγανακτισμένων» πολιτών και ακροδεξιών χούλιγκαν με καταστροφές περιουσιών ενάντια σε ξένους μετανάστες και πρόσφυγες στη Χλώρακα. Ο αρχηγός του ούτω καλούμενου σοσιαλιστικού κόμματος, όχι μόνο δεν παίρνει μια πιο ανθρώπινη θέση απέναντι σε κατατρεγμένους, όχι μόνο δεν τους στηρίζει, όχι μόνο ανέχεται τις άδικες διώξεις, τις επιθέσεις και τους προπηλακισμούς, αλλά με τη στάση του ενθαρρύνει ή και εξωθεί τα εθνικιστικά στοιχεία προς τα άκρα. Έχει ταυτιστεί πλήρως με το ΕΛΑΜ, που τόσο τον έχει συνεπάρει η θέση του στο εθνικό θέμα για λύση ελληνικής καθαρότητας, που έκανε τους οπαδούς του να ακούν για Τούρκους και να παθαίνουν αλλεργία.

Πώς ξεκίνησε η ΕΔΕΚ, ποιο ήταν το κοινωνικοπολιτικό της στίγμα και προς τα πού οδεύει; Γιατί κατρακύλησε έτσι και ποιους στόχους ακούσια ή εκούσια υπηρετεί; Ξεκίνησε ως ένα αριστερό δημοκρατικό κόμμα μακριά από τις ακρότητες, τόσο της εθνικιστικής Δεξιάς όσο και της μονολιθικής Αριστεράς. Θυμίζουμε ότι ήταν στην Κύπρο ο βασικός αντιδικτατορικός πυλώνας κατά τη διάρκεια της επταετίας των Συνταγματαρχών. Είχε κύριο γνώμονά της τον σεβασμό στη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την πίστη στον άνθρωπο και πολλοί επένδυσαν και εναπόθεσαν σε αυτήν τις ελπίδες τους. Και πού κατέληξε; Ανταγωνίζεται το ΕΛΑΜ ποιο θα είναι το πιο εθνικιστικό κόμμα, ποιος θα προβάλει τα περισσότερα εμπόδια για τη λύση και ποιος θα απορρίψει πρώτος κάθε προσπάθεια που καταβάλλεται, είτε διεθνώς είτε από το εσωτερικό, για να αποτρέψει οτιδήποτε θα μπορούσε να φέρει τις δύο κοινότητες κοντά.

Πώς συνάδει η φιλοσοφία του Σοσιαλισμού με την ψυχρή και εχθρική στάση απέναντι στους ξένους και την απόρριψη κάθε ιδέας συμφιλίωσης και συμβίωσης με τους συμπολίτες μας Τ/Κ; Η ΕΔΕΚ αντιδρά γενικά σε οποιαδήποτε κίνηση για αποκατάσταση της ομαλότητας και θεωρεί ότι όσο πιο πολλά όχι αντιτάξει, τόσο πιο μεγάλος ο πατριωτισμός. Έχει γίνει ένα κόμμα της άρνησης και δεν το ενδιαφέρει ποσώς τι μας επιφυλάσσει το αβέβαιο μέλλον.

Διερωτώμαι πώς θα νιώθουν εκείνοι οι παλιοί ιδεολόγοι Εδεκίτες που βλέπουν ότι το κόμμα στο οποίο στήριξαν τις προσδοκίες τους έχει καταντήσει ένα ρατσιστικό μόρφωμα και διαφέρει από το ΕΛΑΜ μόνο ως προς το όνομα. Το ότι δεν ακούγονται τουλάχιστον φωνές αντίδρασης και διαμαρτυρίας καταδεικνύει ότι όλοι ανέχονται ή και συμφωνούν με τις πολιτικές της ηγεσίας. Υπάρχει η εντύπωση ότι η αδιαλλαξία της ηγεσίας στο Κυπριακό και οι σκληρές θέσεις απέναντι στους ξένους οφείλονται στην έγνοια της για την εξασφάλιση λίγων βουλευτικών θέσεων και κάποιων αξιωμάτων και αδιαφορεί για το τι μέλλει γενέσθαι στον τόπο.

Η εκλογική της δύναμη ακολουθεί σταθερά πτωτική πορεία, στις βουλευτικές εκλογές του 2021 συγκέντρωσε μόλις το 6.72% των ψήφων. Νοουμένου δε ότι αντλεί τη δύναμή της από την ίδια δεξαμενή όπως και το ΕΛΑΜ είναι πολύ πιθανό να συμπεριφερθεί ακόμη πιο ακραία βουλιάζοντας περαιτέρω στην πολιτική ανυποληψία.