Ξεπουλιέται ο Ελληνισμός;

Τα ξεπουλήματα ακόμα καλά - καλά να αρχίσουν και εδώ στον ομφαλό της γης, αρθρογράφοι του «πατριωτικού μετώπου» βλέπουν να ξεπουλιούνται πατρίδες. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεπουλά όσο - όσο τον Ελληνισμό. «Ακούσατε ποτέ τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (ή και τους προκάτοχούς του), να κάνει λόγο σε υποχωρήσεις; Να προετοιμάζεται για διάλογο και πριν να προσέλθει να λέγει πως θα προβεί για υποχωρήσεις; Το έκανε, όμως, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά τη φιέστα στο Βίλνιους της Λιθουανίας, όταν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, συνάντησε τον ηγέτη της κατοχικής δύναμης, Ερντογάν», γράφει αρθρογράφος του «Φιλελεύθερου».

Αρχίζοντας από την προφανή ειρωνεία, αποκαλούμε την ιστορική συνάντηση, το ορόσημο όπως την πολύ σωστά τη χαρακτήρισε ο ΠτΔ, φιέστα. Αποκαλούμε φιέστα τη μόνη ελπιδοφόρα εξέλιξη, εδώ και αρκετά χρόνια, που μπορεί να επενεργήσει ως καταλύτης για την επανένωση της πατρίδας μας. Μήπως τελικά συνηθίσαμε στις φιέστες, πάντα τέτοιο καιρό, για την εισβολή και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτές;

Εκ πρώτης όψεως έχει δίκαιο ο αρθρογράφος, γιατί ουδέποτε ακούσαμε τον Ερντογάν να μιλά για υποχωρήσεις. Βέβαια, πριν από αρκετά χρόνια δήλωνε ότι η Τουρκία θα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά, το οποίο είχε κάνει πράξη με την αποδοχή της επιδιαιτησίας των ΗΕ, αλλά εμείς, όπως πάντα, δεν τον πήραμε στα σοβαρά. Το θέμα όμως δεν είναι το τι λες αλλά το τι κάνεις.

Ίσως θα έπρεπε να αντιστραφεί, ή καλύτερα να επεκταθεί το ερώτημα. Είδατε κανέναν Τούρκο Πρόεδρο να εκπαραθυρώνει τον ιστορικό ηγέτη των Τ/Κ, Ραούφ Ντενκτάς, επειδή ήταν ενάντια στο σχέδιο Ανάν που θα επανένωνε την πατρίδα μας, αν το υπερψηφίζαμε όπως, με προτροπή του Ερντογάν το έπραξε η άλλη πλευρά; Ακόμα, είδατε κανέναν Τούρκο ηγέτη να συζητά σε συνομιλίες την κατάργηση των εγγυήσεων, των επεμβατικών δικαιωμάτων και την αποχώρηση του κατοχικού στρατού, όπως έγινε στο Κραν Μοντανά όπου χάθηκε ίσως η μεγαλύτερη ευκαιρία για λύση;

Σίγουρα η ρητορική του και οι προκλήσεις του έχουν ξεφύγει, κυρίως μετά τον Ιούλιο του 2017. Με τις πράξεις του φτάσαμε στα πρόθυρα ενός ελληνοτουρκικού πολέμου για κάτι που αναμφίβολα η ευθύνη ήταν καθαρά δική του. Μήπως όμως συντείναμε και εμείς εδώ στην Κύπρο στην αλλαγή αυτή με τις αλλοπρόσαλλες ρητορικές μας, τις πολιτικές μηδενικού αθροίσματος και με τις φιέστες των τριμερών και πολυμερών που στόχο είχαν και έχουν να αποκλείσουν την Τουρκία από την Ανατολική Μεσόγειο; Μήπως ακόμα συνέτεινε και η ρητορική των Ελλήνων πολιτικών, Παυλόπουλων και Καμένων, με τα μεγαλόστομα «Μολὼν λαβέ» και άλλα άνευ ουσίας συνθήματα;

Τώρα στο επίμαχο ερώτημα για το ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε για παραχωρήσεις πριν τις συνομιλίες. Δυστυχώς, στον ευρύτερο Ελληνισμό η αλήθεια είτε τιμωρείται είτε παρεξηγείται. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλησε να αποφύγει τον λαϊκισμό του πεζοδρομίου και να μιλήσει στον ελληνικό λαό με καθαρό και αληθινό λόγο. Μήπως περιμέναμε να πει «βυθίσατε το Χόρα» ή ότι «θα διεκδικήσουμε την Πόλη»; Μήπως ακόμα θα έπρεπε να ισχυριστεί ότι η Τουρκία, με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή, δεν δικαιούται καθόλου ΑΟΖ; Έτσι, δυστυχώς, συνηθίσαμε σε Κύπρο και Ελλάδα. Λαοφιλής δεν είναι ο πολιτικός της αλήθειας και της εντιμότητας αλλά ο πολιτικάντης λαοπλάνος, που το μόνο που κάνει είναι να κοροϊδεύει τον λαό με κούφια συνθήματα, μεγάλα λόγια και να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Δυστυχώς, η κριτική που δέχεται ο Έλληνας Πρωθυπουργός σε Κύπρο και Ελλάδα είναι άδικη και σκανδαλώδης. Μέχρι και ο Νίκος Κοτζιάς κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για το ότι δεν έθεσε από την αρχή τις κόκκινες γραμμές. Από κόκκινες γραμμές μπουχτίσαμε, χορτάσαμε. Μήπως ο πρώην Έλληνας ΥΠΕΞ περίμενε συμπεριφορές όπως αυτές στο Κραν Μοντανά, όπου οι κόκκινες γραμμές του τέως ΠτΔ και του κ. Κοτζιά είχαν σαν αποτέλεσμα την εδραίωση, όσο ποτέ άλλοτε, της διχοτόμησης; Στο Κυπριακό με κόκκινες γραμμές μεγαλώσαμε, με κόκκινες προτάξεις, μακροχρόνιους αγώνες και άλλα κουραφέξαλα, το αποτέλεσμά των οποίων βιώνουμε καθημερινά. Στο τέλος της ημέρας. με όλες αυτές τις αερολογίες η Πράσινη Γραμμή θα γίνει και αυτή κόκκινη γραμμή που θα σημαίνει σκληρά σύνορα μεταξύ δύο κυρίαρχων κρατών. Ο μεγάλος Ουίνστον Τσώρτσιλ έλεγε: «Πολιτική είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο γιατί δεν έγινε». Ως προς το πρώτο σκέλος κατέχουμε χρυσό μετάλλιο γιατί είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές. Το θέμα είναι με το δεύτερο. Στο γιατί δεν έγινε είναι που χωλαίνουμε. Ο Εθνάρχης μας έλεγε το 1964 για τους Τ/Κ ότι με την οικονομική απομόνωση που τους επιβάλαμε, «δεν θα ανθέξουν» και τελικά είναι αμφίβολο αν εμείς θα «ανθέξουμε». Το 2016, ο τέως δήλωνε ότι η λύση είναι θέμα μηνών και καταλήξαμε στην οριστική διχοτόμηση. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως όλα δείχνουν, αλλάζει τακτική. Στην ομιλία του για την επέτειο της εισβολής ήταν ξεκάθαρος, ως προς τη μορφή λύσης. Αναφέρθηκε χωρίς περιστροφές στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα και απέφυγε την αντιτουρκική ρητορική και την τακτική της επιρρίψης ευθυνών. Αν ακόμα συνεργαστεί πλήρως με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, ως μια ομάδα, τότε υπάρχει μέλλον για το Κυπριακό και για τον Ελληνισμό γενικότερα. Διαφορετικά θα κλάψουμε επί ερειπίων και θα θρηνούμε για ακόμα μια χαμένη πατρίδα, με το «Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θά' ναι», να είναι η μόνη μας ελπίδα και παρηγοριά.