Άλλο το όραμα και άλλο η φαντασιοπληξία

Διαβάστε τώρα μια πραγματική ιστορία. Ήταν ένας εργολάβος και έκτιζε με την ομάδα του ένα σχολείο. Όταν τον ρώτησαν κάποιοι περαστικοί τι κτίζει εδώ, τους απάντησε: «Εδώ κτίζουμε ένα σχολείο και σε 9 μήνες θα το έχουμε τελειώσει και να πληρωθούμε να τελειώνουμε». Ένας άλλος εργολάβος σε μια άλλη πόλη με τη δική του ομάδα έκτιζε και αυτός ένα άλλο σχολείο. Όταν κάποιοι περαστικοί σταμάτησαν να τον ρωτήσουν «μα τι χτίζετε εδώ;», η απάντησή του ήταν αυτή: «Ωω, εδώ κτίζουμε κάτι πολύ σπουδαίο, ένα σχολείο, όπου θα φοιτούν τα παιδιά όλων των γύρω χωριών, θα υπάρχουν μεγάλες τάξεις, ωραίοι κήποι, δάσκαλοι, βιβλιοθήκη, πολλά βιβλία, θρανία, γήπεδα, παιδικές φωνές, ένας ναός της γνώσης για όλους, τι πιο σημαντικό από ένα σχολείο για όλους, ανυπομονούμε να τελειώσει για να το γεμίσουν με ζωή τα παιδιά, με τις φωνούλες τους, το παιχνίδι τους στην αυλή!». Ποιος από τους δυο εργολάβους έχει όραμα; Ποιος έχει πάθος και μεράκι και πιστεύει ότι αυτό που κτίζει θα ωφελήσει το σύνολο της κοινωνίας και όχι την τσέπη του ίδιου και των υπαλλήλων του;

Η ανακαίνιση του Προεδρικού, μου θύμισε την πιο πάνω ιστορία και θα σας εξηγήσω πιο κάτω πώς και γιατί. Ξεκίνησε, λοιπόν, η ανακαίνιση του Προεδρικού, μαζί και η διαδικασία για να γίνει το Προεδρικό ενεργειακά αυτόνομο. Δηλαδή πράσινο! Προφανώς, η προτεραιότητα είναι το Προεδρικό αντί μια ολόκληρη χώρα να βασιστεί στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ). Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ τη σημαντικότητα που αποδίδουν σε αυτό το γεγονός και καυχούνται για αυτό. Πώς γίνεται να είναι στόχος και προτεραιότητα το Προεδρικό να καταστεί ένα πράσινο Προεδρικό, την ίδια ώρα που η υπόλοιπη χώρα δεν έχει ούτε τις στοιχειώδεις υποδομές για να καταστεί έστω και λίγο πράσινη. Βέβαια, αυτό χρειάζεται όραμα! Όραμα είναι να έχω ως στόχο μου όλα τα σχολεία της Κύπρου να γίνουν εντός του 2024 πράσινα, ενεργειακά αυτόνομα. Όραμα είναι όλα τα δημόσια κτήρια και ένας αριθμός των χωριών της Κύπρου, να βασιστούν εξ ολοκλήρου στις ΑΠΕ. Όραμα είναι μέχρι το 2030 ολόκληρη η Κύπρος να είναι το πρώτο πράσινο νησί της Μεσογείου. Δεν μπορεί η ανακαίνιση του Προεδρικού να θεωρείται κατόρθωμα. Το Προεδρικό δεν είναι η χώρα ολόκληρη.

Δυστυχώς, αυτά συμβαίνουν όταν μέσα μας δεν ξεχωρίζουμε τον όρο όραμα από τον όρο φαντασιοπληξία!

Σκέφτομαι κάποιες συζητήσεις που είχα κάνει το 2018-2019 με τον τότε επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο κ. Ιερόθεο Παπαδόπουλο για τα θέματα της πράσινης ανάπτυξης και κυρίως την προοπτική που είχε η Κύπρος μέσα από τα τόσα κονδύλια που είχε αξιοποιήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι τότε, και που θα μπορούσε να καταστεί ολόκληρη το πρώτο πράσινο νησί της Μεσογείου! Μια Κύπρος που ενεργειακά θα βασίζεται σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Πέντε χρόνια μετά από αυτές τις συζητήσεις και κανένα ουσιαστικό βήμα δεν έγινε προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι αιτήσεις του κόσμου για φωτοβολταϊκά στοιβαγμένες με τη δικαιολογία ότι δεν μπορούν να αποθηκεύσουν πλέον το ρεύμα που περισσεύει αλλά ούτε μπορούν να σκεφτούν άλλες υποδομές, ώστε το ρεύμα που περισσεύει να διοχετεύεται στα γειτονικά σπίτια ή πάρκα.

Όταν το όραμα μετά την εκλογή ενός Προέδρου είναι η ανακαίνιση του Προεδρικού, και όχι ένα πλάνο και όραμα για μια καλύτερη πατρίδα, τότε μην την προσδοκάτε, δεν θα την έχετε!