Το καράβι χωρίς προορισμό…

Στο Κυπριακό τα πράγματα δεν μπορούσαν να είναι χειρότερα. Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα κατά τον ποιητή. Ούτε συνάντηση για το ανθρωπιστικό θέμα των αγνοουμένων δεν μπορεί να διευθετηθεί μεταξύ Νίκου Χριστοδουλίδη και Ερσίν Τατάρ. Σύμφωνα με τον Τ/Κ ηγέτη, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης είχε συμφωνήσει για άμεση έναρξη των εργασιών αναζήτησης λειψάνων Τ/Κ αγνοουμένων στην Αλόα, πριν από την όποια συνάντηση στο εργαστήρι της ΔΕΑ. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε πως τέτοια συμφωνία δεν υπήρξε. Ας δεχτούμε ότι συμφωνία πράγματι δεν έγινε. Η ικανοποίηση της απαίτησης του κ. Τατάρ ποια προβλήματα θα δημιουργούσε στη δική μας πλευρά; Ασφαλώς κανένα. Όχι μόνο δεν θα δημιουργούσε προβλήματα αλλά θα ήταν και μια κίνηση καλής θέλησης εκ μέρους μας που πολλοί θα την εκτιμούσαν. Ο Πρόεδρος, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, «απευθύνει κάλεσμα στον κ. Τατάρ για πραγματοποίηση κοινής συνάντησης χωρίς να τίθενται προσκόμματα». Είναι όμως ο κ. Τατάρ που θέτει προσκόμματα ή ο κ. Χριστοδουλίδης; Ο κ. Τατάρ ζητά να ξεκινήσουν άμεσα εκσκαφές στην Αλόα. Τι πιο εύκολο και τι πιο απλό από το να ικανοποιήσουμε την απαίτησή του για ένα θέμα καθαρά ανθρωπιστικό; Αν αυτό το κάνει για να κερδίσει πόντους στους κόλπους της τ/κ κοινότητας, ας κερδίσει. Σε ένα από τα πολλά μου ταξίδια, την εποχή που εκπροσωπούσα τη Βουλή στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, επισκέφθηκα ένα ναυτικό μουσείο, δεν θυμάμαι τώρα σε ποια χώρα. Νομίζω ήταν στη Σουηδία ή Νορβηγία. Αγόρασα ένα βιβλίο «Ιστορίες της θάλασσας» ήταν ο τίτλος του. Μια από τις ιστορίες του μιλούσε για ένα καράβι με πολύ καλό σκαρί και με κατάρτια και με πανιά, τα πιο σπουδαία της εποχής του. Με ναύτες ψημένους στην αλμύρα και καπετάνιο πραγματικό γερόλυκο. Που τα ‘χε βάλει και με πειρατές και κύματα σαν τα βουνά. Με αμπάρια γεμάτα από πάσης λογής τρόφιμα και εκλεκτό ρούμι, ικανά βδομάδες, μήνες να αντέχουν. Που δεν φοβόταν φουρτούνες και μποφόρια. Μπορούσε να αντέξει τα πάντα. Αν όμως συνέχιζε η ιστορία, το καράβι αυτό σαν βγει από το λιμάνι στην ανοικτή θάλασσα δεν θα έχει προορισμό, θα είναι καταδικασμένο. Γιατί και το σκαρί και τα κατάρτια και τα πανιά άδικα θα χτυπιούνται. Και ο καπετάνιος δίχως προορισμό σε ξέρες και σε νερά επικίνδυνα, από κούραση ή από λάθος, θα το ρίξει. Γιατί και τα τρόφιμα, αν δεν σωθούν, θα μουχλιάσουν. Και οι φουρτούνες και οι αέρηδες, από τα πολλά χτυπήματα, κάποια στιγμή θα το τσακίσουν. Και κατέληγε η ιστορία: «Έτσι και εμείς. Και εγώ και εσύ. Αν από φόβο, ή ματαιότητα ή κούραση ή δειλία, ή πλεονεξία ξεχάσουμε τα όνειρα και τους στόχους μας και μεις σαν το καράβι, το δίχως προορισμό, θα έχουμε το ίδιο τέλος. Γιατί είναι το όνειρο, είναι ο στόχος που μας κρατάει ζωντανούς. Ο Οδυσσέας άλλωστε, χάρη στην Ιθάκη, μηχανεύτηκε τρόπους ακόμα και τον Κύκλωπα Πολύφημο να νικήσει». Η στάση του Προέδρου Χριστοδουλίδη στο θέμα της επίσκεψης στο εργαστήρι της ΔΕΑ και γενικά η στάση του στο Κυπριακό πολύ μου θυμίζει τον καπετάνιο με το καράβι που ταξιδεύει χωρίς προορισμό. Ολοφάνερα δεν έχει στόχους σαφείς και συγκεκριμένους. Επιδιώκει, λέει, την επανέναρξη των συνομιλιών αλλά πρακτικά τίποτε το ουσιαστικό δεν κάνει. Μόνο λόγια. Και φούμαρα περί ενεργότερης ανάμειξης της ΕΕ. Βλέπετε, σας άκουσα. Και συνεχίζω ακάθεκτος… Η φίλη Ανδρούλα Βασιλείου και ο φίλος Γιαννάκης Ηρακλέους με έπεισαν να ακούσω τη συμβουλή της μητέρας μου... Εισέπραξα θερμή και άδολη συμπαράσταση από εκατοντάδες φίλους. Στο Facebook, στον δρόμο, στα δικαστήρια, από τηλεφώνου. Πολύ συγκινήθηκα. Τώρα κατάλαβα ότι δεν έχω δικαίωμα να τα παρατήσω. Και μόνος και μετά πολλών θα συνεχίσω. Κανείς μας δεν ξέρει πού θα τον βρει η επόμενη στιγμή, η επόμενη μέρα. Κανείς δεν ξέρει αν ο αγώνας του θα φέρει στο τέλος καρπούς... Μπορεί ναι, να είναι καλύτερες φαινομενικά για κάποιους οι προϋποθέσεις, οι συνθήκες. Κανένας όμως δεν έχει κάποιο συμβόλαιο πως στο τέλος θα πετύχει. Μόνο η προσπάθεια. Μόνο ο αγώνας. Μόνο αυτά είναι δικά σου. Αυτά και η κούραση που μαζί τους φέρνουν. Όσο μπορώ κι όσο αντέχω θα το παλεύω. Για να πάψει η πατρίδα να ‘ναι μοιρασμένη. Για μια κοινωνία πιο δίκαιη. Και κυρίως με λιγότερη διαφθορά.