Επιτρέπεται ο κάθε άσχετος να βγάζει ακτινογραφίες και MRI;

Την περασμένη Παρασκευή ο «Π» δημοσίευσε ερεύνα σε ακτινοδιαγνωστικά κέντρα εντός του ΓεΣΥ, μέσα από την οποία αποδείξαμε αυτό που λέγεται εδώ και καιρό στα διάφορά πηγαδάκια, ότι δηλαδή γιατροί και νοσηλευτήρια συνεργάζονται με ακτινοδιαγνωστικά κέντρα και τους στέλνουν ασθενείς. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν κέντρα τα οποία δίνουν προτεραιότητα σε ασθενείς που φτάνουν κοντά τους συστημένοι και οι υπόλοιποι ας πάνε να πνιγούν. Υπάρχει κέντρο το οποίο αν θες να κλείσεις ραντεβού και είσαι απλά ένας δικαιούχος του ΓεΣΥ, θα πας για MRI σε οκτώ εβδομάδες. Αν πας συστημένος, ο χρόνος αναμονής μειώνεται από τις οκτώ στις δύο εβδομάδες. Το κακό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν γίνονται αχρείαστες παραπομπές. Ωστόσο, το να αποστέλλεται ένας πολίτης για MRI έτσι απλά για να πληρώνει το ΓεΣΥ και να καταχρώνται κάποιοι τους πόρους του συστήματος είναι ένα πράγμα, το να παίζουν όμως με την υγεία των πολιτών είναι άλλο και πολύ πιο σοβαρό ζήτημα. Το θέμα είχε συζητηθεί τον Μάρτιο του 2022 στην Επιτροπή Υγείας της Βουλής, με τον επικεφαλής του Τμήματος Ιατρικής Φυσικής του ΟΚΥπΥ, Πρόδρομο Καπλάνη, να αναφέρει ότι σε κάθε διακόσιες ολόσωμες αξονικές τομογραφίες ένας ασθενής πεθαίνει, ενώ σημείωσε ότι πολλοί ασθενείς που εκτίθενται στην ακτινοβολία προσβάλλονται από καρκίνο. Σύμφωνα με τον κ. Καπλάνη, δεν υπάρχουν καθορισμένες προδιαγραφές για τα μηχανήματα, με αποτέλεσμα -όπως σημείωσε- ένα μεταχειρισμένο μηχάνημα να στοιχίζει 80 χιλιάδες ευρώ και τα σύγχρονα καινούργια μηχανήματα να στοιχίζουν ένα, δύο ή και περισσότερα εκατομμύρια ευρώ, ενώ ανάλογα με την αξία είναι και η αποτελεσματικότητα ή και η επικινδυνότητα του κάθε μηχανήματος. Aν λάβει κανείς υπόψη ότι τα πρώτα δύο χρόνια εφαρμογής του ΓεΣΥ διενεργήθηκαν 187.785 μαγνητικές τομογραφίες, τότε έχουμε πρόβλημα και εξαρτάται από τους χειρισμούς του Υπουργείου Υγείας και του ΟΑΥ το πότε και αν θα λυθεί.

Το υπουργείο από τη μια πρέπει να τρέξει το θέμα με τη δημιουργία νομοθεσίας που θα διέπει τα ακτινοδιαγνωστικά κέντρα. Αυτή τη στιγμή ο καθένας από εμάς που θέλει να βγάλει χρήματα, μπορεί να ανοίξει ένα κέντρο, να φέρει ένα μεταχειρισμένο μηχάνημα 20, γιατί όχι και 30 ετών, και να θησαυρίσει. Δεν είναι καν υποχρεωμένος να προσλάβει ακτινολόγο. Γίνεται να βάλω έναν δημοσιογράφο, για παράδειγμα, να βγάζει ακτινογραφίες, πόσω μάλλον πιο εξειδικευμένες εξετάσεις, από τις οποίες εξαρτάται η ζωή του άλλου; Αν κάνει λάθος, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Από την άλλη ο ΟΑΥ, ο οποίος λίγο - πολύ κρύβεται πίσω από το θέμα της νομοθετικής ανυπαρξίας, λέει ότι θα βάλει ποιοτικά κριτήρια για να ελέγχει τα ακτινοδιαγνωστικά. Χρειάζεται να μπουν ποιοτικά κριτήρια για να αντιληφθούν τη ροή ασθενών από συγκεκριμένους γιατρούς σε συγκεκριμένα κέντρα και να λάβουν μέτρα; Άμα θέλουν, μπορούν να το δουν και κυρίως μπορούν να εξετάσουν πόσες από τις παραπομπές που γίνονται είναι αχρείαστες.