Χριστοδουλίδης: Το νέο πάλιωσε νωρίς

Στο άρθρο του «Ένας μήνας προεδρίας Χριστοδουλίδη», ο Χρύσης Παντελίδης επιχειρεί μια πρώτη αξιολόγηση της μέχρι τώρα πορείας του νέου Προέδρου. Αν και υποδεικνύει ότι «31 μόλις μέρες δεν είναι αρκετές για αξιολόγηση έργου», επισημαίνει πως είναι αρκετές για αξιολόγηση προθέσεων, αλλά και δειγμάτων γραφής, αναφορικά με τις προτεραιότητες, καθώς και το ύφος, της νέας κυβέρνησης». Ποιες είναι όμως αυτές οι προθέσεις, ποια τα δείγματα γραφής, ποιες οι προτεραιότητες και ποιο το ύφος, όπως καταγράφονται αυτές τις πρώτες μέρες; Και πόσο διαφορετικά είναι από αυτά της προηγούμενης κυβέρνησης;

«Αρχίζοντας με το Κυπριακό οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η ανάληψη πρωτοβουλιών από πλευράς του Προέδρου Χριστοδουλίδη… ενίσχυσε σημαντικά την αξιοπιστία» του ίδιου και της ε/κ κοινότητας, γράφει, και δίνει ως παράδειγμα τις «συναντήσεις… με τους εκπροσώπους του ΟΗΕ», την επίσκεψη στην Αθήνα… «τη μετάβαση στις Βρυξέλλες και την παρουσίαση της πρότασής του… για ενεργότερη εμπλοκή τους στη διαδικασία του Κυπριακού», και τη «φιλοφρονητική συνάντηση» (όπως τη χαρακτηρίζει) με τον ηγέτη της τ/κ κοινότητας, που «πείθουν και τα πλέον δύσπιστα και κακοπροαίρετα πρόσωπα ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι αφοσιωμένος στην προσπάθεια… λύσης». Με ποιον ακριβώς τρόπο όμως πείθουν; Προφανώς και οι συναντήσεις είναι θετικές, από μόνες τους όμως δεν διασφαλίζουν συνθήκες αναθέρμανσης της προσπάθειας, ούτε βοηθούν στην επανάκτηση της αξιοπιστίας, από τη στιγμή που όσα θα προτείνει ο Χριστοδουλίδης δεν διαφοροποιούν τη μεγάλη εικόνα. Η «ευρωπαϊκή λύση» άλλωστε αποτέλεσε υπαρξιακό σχεδόν στόχο και τη μεγαλύτερη παγίδα του Κυπριακού για πολύ καιρό, ενώ, ως πρώην υπουργός Εξωτερικών και στενότερος συνεργάτης του Νίκου Αναστασιάδη, υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της πενταετίας που τραυμάτισε την αξιοπιστία της χώρας και δημιούργησε σοβαρές αμφιβολίες στο εξωτερικό ως προς τις προθέσεις της πλευράς μας.

Μπορεί σήμερα ο νέος Πρόεδρος να επιμένει να στέλνει το μήνυμα ότι θέλει επανέναρξη των διαπραγματεύσεων απ’ εκεί που έμειναν το 2017, ο ίδιος όμως απορρίπτει σχεδόν τα μισά σημεία του πλαισίου Γκουτέρες. Την ίδια στιγμή που σοβαρά ερωτηματικά εγείρονται και από το γεγονός ότι στηρίζεται από κόμματα που στην πλειοψηφία τους δεν αποδέχονται καν λύση ΔΔΟ και τα οποία, στην ολότητά τους, εκφράζουν σοβαρές αντιρρήσεις για τις συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν στο Κράν Μοντανά. Είναι γι’ αυτό που συναντήσεις εθιμοτυπικού χαρακτήρα δεν θα σπάσουν το αδιέξοδο, ούτε θα διαλύσουν την καχυποψία ως προς τις προθέσεις μας. Θα χρειαστούν πρωτοβουλίες ουσιαστικές που ο Πρόεδρος δείχνει απρόθυμος να αναλάβει. Μόνο και μόνο η απάντηση που φέρεται να έδωσε στο Συμβούλιο Αρχηγών σε ερώτηση τι γίνεται εφόσον η ΕΕ δεν ανταποκριθεί στο κάλεσμά μας για ενεργότερη συμμετοχή, ότι σε μια τέτοια περίπτωση «η ευθύνη θα ανήκει στα κράτη μέλη», δείχνει ότι δεν αντιλαμβάνεται σε ποια κατάσταση έχει περιέλθει το Κυπριακό, ούτε το πόσο στενά είναι πλέον τα χρονικά περιθώρια. Ενώ η προσπάθειά του να δημιουργήσει (όπως και ο προκάτοχός του), μια εικόνα επίπλαστης κινητικότητας, επιβεβαιώνει την πρόθεσή του να αναλωθεί σε επικοινωνιακού χαρακτήρα πολιτική.

Το ίδιο ισχύει και για τα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης. «Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης έδωσε άμεσα το στίγμα της έμφασης, που δίνει στα θέματα υγείας και παιδείας με τις συμβουλευτικού χαρακτήρα επισκέψεις του στο Γενικού Νοσοκομείο Λεμεσού και στο Δημοτικό Πεύκιος Γεωργιάδης», γράφει ο Χρύσης Παντελίδης σχεδόν πανηγυρίζοντας, και καταγράφει την πρόθεση της νέας κυβέρνησης να επικεντρωθεί στον άνθρωπο, κάτι που επιβεβαιώνεται, όπως σημειώνει, από την έμφαση που οι υπουργοί Οικονομικών και Εμπορίου δίνουν στην αντιμετώπιση των συνεπειών της ακρίβειας και στη στήριξη των νοικοκυριών. Το στίγμα όμως μιας κυβέρνησης δεν δίνεται μέσα από επικοινωνιακού χαρακτήρα επισκέψεις αλλά μέσα από τη διαμόρφωση ολοκληρωμένων στρατηγικών. Αν μη τι άλλο οι πρώτες τοποθετήσεις-ενέργειες δείχνουν μια τεράστια προχειρότητα που εμφορείται από την αδυναμία (ή απροθυμία) του Προέδρου να προχωρήσει με τομές που θα σπρώξουν τη χώρα μπροστά. Χωρίς σχεδιασμό, κυρίως όμως χωρίς τίποτε το νέο.

Η δέσμευση της νέας υπουργού Παιδείας για ενεργότερη εμπλοκή της Εκκλησίας στα σχολεία μέσω της θεσμοθέτησης συναντήσεων με τον Αρχιεπίσκοπο (αμφισβητώντας περαιτέρω τον κοσμικό τους χαρακτήρα) στέλνει το μήνυμα για μια ακόμα μεγαλύτερη στροφή προς τη συντήρηση. Η δε, λαϊκίστικη προσέγγιση στον τρόπο διαχείρισης του θέματος των λιμουζινών -με τον Πρόεδρο να παγώνει την αγορά για 2 μέρες και στη συνέχεια να προχωρά με την αγορά-, αλλά και η παρέμβαση του Μάκη Κεραυνού, με αυστηρές δήθεν συστάσεις προς τις τράπεζες, επιβεβαιώνουν πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα ακολουθήσει τη συνταγή που τον εξέλεξε. Προτάσσοντας την εικόνα, παίζοντας με το λαϊκό αίσθημα και αφήνοντας για όσο μπορεί στο περιθώριο την ουσία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Ακόμα πιο ανησυχητικά είναι τα δείγματα γραφής όσον αφορά την πρόθεση του Προέδρου να αγγίξει το απόλυτα πελατειακό και κομματοκρατούμενο κράτος που παρέλαβε. Τον πήχη, που με τις εξαγγελίες του προεκλογικά ανέβασε στα ύψη, τον έριξε στα τάρταρα με τους διορισμούς στο Υπουργικό, κυρίως όμως με το κομματικό παζάρι που προηγήθηκε, ενώ ο επαναδιορισμός της Μαρίας Λοττίδη -με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να προηγηθεί η σύσταση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου (που μαζί με τις ανοικτές διαδικασίες και την «πλήρη αιτιολόγηση των επιλογών επιτρόπων» αποτέλεσαν προεκλογικές δεσμεύσεις του)- ήρθε να επιβεβαιώσει πως, όπως και ο προκάτοχός του, θα χρησιμοποιήσει τους διορισμούς ως όχημα παραμονής στην εξουσία. Αν σε αυτά προστεθούν η πλήρης «άλωση» του κρατικού καναλιού, με τα δελτία ειδήσεών του να θυμίζουν κάλυψη της προεδρικής ατζέντας, και οι αλλαγές στο διπλωματικό σώμα εν είδει εκκαθαρίσεων τότε, ναι, δημιουργείται μια σαφής εικόνα.

Όταν εκλεγόταν Πρόεδρος ο Νίκος Χριστοδουλίδης, το ερώτημα που τίθετο ήταν κατά πόσο θα επιδίωκε να κάνει μια στροφή στο νέο - να «ανοίξει» με τρόπο ουσιαστικό το Κυπριακό, να αποστασιοποιηθεί από πρακτικές του προκατόχου του και να λειτουργήσει πέραν της εικόνας. Στο Κυπριακό, όπως και ο Νίκος Αναστασιάδης, δείχνει εναγωνίως να επιδιώκει να διαμορφώσει εικόνα κινητικότητας, η οποία δεν επηρεάζεται από τις πραγματικότητες, ενώ στο εσωτερικό όλες οι ενέργειές του μέχρι σήμερα κινούνται προς την κατεύθυνση συντήρησης ενός κράτους διαπλοκής. Σε έναν μήνα και κάτι, έχει προλάβει να αναιρέσει κάθε προεκλογική του δέσμευση και να επιβεβαιώσει τα μεγάλα προσωπικά του βαρίδια και τις παθογένειες της προηγούμενης διακυβέρνησης. Μέχρι και σε ίδιους διορισμούς προχώρησε με κίνητρα τις ίδιες στοχεύσεις.

Έχει λοιπόν δίκιο ο Χρύσης Παντελίδης πως οι ενδείξεις ως προς τις προθέσεις είναι εκεί. Το νέο πάει να παλιώσει επικίνδυνα. Αν κάτι κάνουν οι πρώτες μέρες είναι να το επιβεβαιώσουν καθημερινά.

antopoly@cytanet.com.cy