«Τρία καρέ, μέχρι την άλλη Κυριακή» του Νικόλα Κυριάκου

Του Νικόλα Κυριάκου*

Ένα

Κυπριακή προεδρία της ΕΕ 2012, διοργανώνουμε μία εκδήλωση στο Κολέγιο της Ευρώπης, με την αρωγή και συνεργασία πολλών. Θέμα: η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ΕΕ, ομιλητές οι κύριοι παίκτες των Βρυξελλών. Και από την Κύπρο; Κάποιος που μίλησε μεστά, δένοντας τα νομικά και τα κοινωνικά νήματα της συζήτησης. Πρώτη γνωριμία, σεβασμός, εκτίμηση. Κυρίως, έχουμε, επιτέλους, έναν άνθρωπο που στέκεται με αξιώσεις στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

Δύο

2014, συνομιλίες για το Κυπριακό, η βαριά μηχανή της Ιστορίας φαίνεται να ξαναπαίρνει μπροστά. Από μικρές καραμπόλες κι ένα ευνοϊκό σπρώξιμο της τύχης, βρίσκομαι στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, στο Μον Πελεράν, στο Κραν Μοντανά. Διαχειρίζεται τη διαπραγμάτευση με μια μικρή και ικανή ομάδα, ακούει τους πάντες, αντέχει, δουλεύει. Τα δίνει όλα, κάθε μέρα. Την επομένη, είναι έτοιμος ξανά, χωρίς μεγάλα λόγια - μάλλον το αντίθετο. Στο ενδιάμεσο, συνδυάζει χιούμορ, βαθιά γνώση δικαίου, πραότητα, σκέψη για το μέλλον. Σε αντίθεση με άλλους, αν τον έβγαζες από το εργασιακό και πολιτικό του περιβάλλον, θα συνέχιζε να στέκεται, να βρίσκει νόημα, να προχωρά.

Τα ξημερώματα του ναυαγίου στο Κραν Μοντανά, ήταν ο μόνος που είχε γνήσια ανησυχία για το τι θα ακολουθούσε. Οι υπόλοιποι, βυθισμένοι στη μικροδιαχείριση, ας βουλιάξει ο τόπος.

Τρία

Προεκλογική 2023, πλέον παρακολουθώ εκ του μακρόθεν. Γύρω του άνθρωποι νέοι και νούσιμοι - ξανά. Ζητούμενο: να καθαρίσει η μπόχα, να σταθεί ο τόπος, οι άνθρωποι στα πόδια τους. Αν κάτι μου μένει, είναι η επιμονή του ενάντια στη συμβατική σοφία: κανείς δεν μπορεί να αντικατασταθεί, όλοι έχουν μοναδική αξία. Οι άνθρωποι δεν είναι αναλώσιμοι, η χώρα πρέπει να αναπνεύσει ξανά, πρέπει να ξαναβρεθούμε. Γιατί ο ορίζοντας κλείνει κι επειδή το μέλλον δεν θα έρθει από μόνο του έτσι νέτο-σκέτο.

Χωρίς πολλά-πολλά, την επόμενη Κυριακή, Ανδρέα Μαυρογιάννη.

*Νομικός και συγγραφέας