Αυτοί δεν είναι ούτε φίλαθλοι ούτε οπαδοί. Είναι χούλιγκαν!

Την περασμένη Κυριακή, οι οπαδοί έδειξαν για άλλη μια φορά τα δόντια τους στις αρχές, αφού ενεπλάκησαν σε επεισόδια στο μνημόσυνο του στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή. Οπαδοί του ΑΠΟΕΛ και του Απόλλωνα, που βρέθηκαν στη Λεμεσό για να «τιμήσουν» τον αρχηγό της ΕΟΚΑ. Είναι η εντέκατη φορά μέσα σε μόλις εννέα μήνες που οι χούλιγκαν κάνουν ό,τι θέλουν και η Αστυνομία αδυνατεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Αν δεν ήμασταν στην Κύπρο, αλλά σε κάποιο άλλο πιο οργανωμένο κράτος, θα έπεφταν κεφάλια. Εδώ, κάθε φορά κοιταζόμαστε αναμεταξύ μας και προσπαθούμε να ρίξουμε την ευθύνη ο ένας στον άλλο.

Τα περιστατικά είναι τόσα πολλά, που πλέον δεν μπορούν να μετρηθούν ούτε στα δάκτυλα των δύο χεριών. Τι να πρωτοθυμηθώ, τον 20χρονο Ευριπίδη που πήγε να βγάλει βόλτα τον σκύλο του και κατέληξε με εγκαύματα, όταν προσπάθησε να σβήσει φωτιά που είχαν ανάψει κάποιοι ανεγκέφαλοι έξω από το «Αντώνης Παπαδόπουλος», το «αποχαιρετιστήριο» πάρτι στο Τσίρειο Στάδιο, τα επεισόδια με το «καλησπέρα» στο καινούργιο γήπεδο της Λεμεσού, αγώνες που διακόπηκαν ή δεν άρχισαν ποτέ, ή τα έκτροπα στο ΑΠΟΕΛ-Καρμιώτισσας στο ΓΣΠ, στις 7 Οκτωβρίου, όπου φρουρός επενδυτή της ομάδας της Λεμεσού έβγαλε μαχαίρι εντός της κερκίδας και κινήθηκε απειλητικά; Αυτά είναι μόνο μερικά από τα επεισόδια που συνέβησαν μόνο τον τελευταίο χρόνο. Σύμφωνα με στοιχεία που κατέχει η Αστυνομία, από τον περασμένο Απρίλιο μέχρι σήμερα, υπήρξαν εξήντα μία συλλήψεις για υποθέσεις βίας στα γήπεδα. Δεδομένου ότι οι υποθέσεις επεισοδίων υπερβαίνουν τις δέκα, αυτό σημαίνει ότι γίνονται κατά μέσο όρο πέντε με έξι συλλήψεις σε κάθε περίπτωση, από τους τριάντα ή σαράντα που εμπλέκονται συνήθως σε τέτοια περιστατικά. Μάλιστα, εντυπωσιακός είναι και ο αριθμός των προσώπων που συνεχίζουν να αναζητούνται για τέτοια περιστατικά και ο οποίος φθάνει τα είκοσι οκτώ άτομα στο σύνολο. Αυτό σημαίνει πως το ένα τρίτο από όσους ενεπλάκησαν σε περιστατικά βίας και καταγράφηκαν από κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης παραμένουν ακόμα ασύλληπτοι.

Όσα μέτρα και αν λήφθηκαν κατά καιρούς, δεν έπιασαν τόπο, με τα επεισόδια με επίκεντρο το ποδόσφαιρο να συνεχίζονται, τόσο εντός όσο και εκτός των γηπέδων. Το πρόβλημα εστιάζεται πρώτα στην κοινωνία η οποία σοκάρεται κάθε φορά που συμβαίνουν νέα επεισόδια, αλλά μένει μέχρι εκεί. Την ίδια ώρα, είναι η ίδια η κοινωνία που συνεχίζει να εκκολάπτει νέους χούλιγκαν, χωρίς να την ενδιαφέρει εάν αυτοί είναι ακόμη και μέσα στο σπίτι του καθενός. Ο φανατισμός πλέον έχει ξεφύγει και έχει καταντήσει αρρωστημένος, το ίδιο και η βία και η οπαδοποίηση. Στη χώρα μας, η οπαδική βία έχε μετατραπεί σε καρκίνωμα. Άτομα επικίνδυνα ενορχηστρώνουν επιθέσεις και επεισόδια, ενώ είναι έτοιμα ακόμη και για πόλεμο. Όλα αυτά για το ποδόσφαιρο. Το μυαλό αυτών των οπαδών δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι ένας αγώνας διαρκεί μόνο 90 λεπτά. Με συγχωρείτε, λάθος. Δεν είναι οπαδοί, πόσω μάλλον φίλαθλοι. Είναι χούλιγκαν και ο χουλιγκανισμός δεν έχει ομάδα!

ΥΓ: Όσο δεν λαμβάνονται μέτρα, τόσο θα συνεχίζουμε να βλέπουμε τέτοιου είδους φαινόμενα. Κάθε φορά το έργο είναι το ίδιο. Γίνονται επεισόδια, βγαίνουμε όλοι και τα καταδικάζουμε, οι αρμόδιοι ωστόσο δεν λαμβάνουν μέτρα, και απλά καθόμαστε με τα χέρια σταβρωμένα και περιμένουμε την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο, με την ελπίδα ότι δεν θα θρηνήσουμε ζωές.