Οι εβδομάδες των παθών (της προεκλογικής)

Χρόνια πολλά σε όλους και όλες. Ελπίζω να σας μπήκε ο χρόνος καλά τζιαι βαθκιά, εννοώ να σας άγγιξε μέχρι τα βάθη της «ψυσιής» σας. Ελπίζω επίσης ο Άης Βασίλης να σας έφερε ως δώρο μικρό καλάθι για να μεν πέφτετε πάλε που τα σύννεφα. Είναι τζιαι δυσεύρετα τα ευλοημένα φέτος με τες λίες βροσιές οπόταν κάμετε κράτη με τα υποσχόμενα πολλά κκεράζια. Είμαστεν τζιαι «ευαισθητοποιημένοι φορολογούμενοι πολίτες» στραβάραν μες τα μάθκια μας τζιαι διυλίζουμεν μέχρι τζιαι τον κώνωπα αλλά τη διεφθαρμένην κάμηλον μια χαρά την καταπίνουμεν ειδικά αν είναι καλοψημένη στα κάρβουνα.

Εβδομάδες παθών οι επόμενες αφού μπαίνουμε στην τελική ευθεία ή μάλλον στο τελικόν παναΐριν της προεκλογικής περιόδου. Ήδη τ' αφκιά τζιαι τα μάθκια μας εφκάλαν κάλλους τόσο που τες διακηρύξεις των υποψηφίων όσο τζιαι που τα επιχειρήματα των υποστηρικτών τους. Θεέ μου, αν όντως υπάρχεις, πρέπει να το διασκεδάζεις αφάνταστα. Υποθέτω πως αν υπάρχει Νέτφλιξ στα επουράνια η σειρά #taxa-proedrikes-2023 πρέπει να είναι στες Top10 σειρές μαύρης, κατάμαυρης κωμωδίας. Το Wednesday μούζιν εν πιάνει κοντά μας. Βιρτουόζοι της πολιτικής σκηνής παρελαύνουν στα κανάλια, τα ράδια, τα κοινωνικά δίκτυα, ακόμα τζιαι στους εφιάλτες μας, θυμίζοντάς μας το ύψιστό μας καθήκον, ως αγνοί πατριώτες που είμαστε, που δεν είναι άλλο από την πολύτιμη ψήφο μας που κατακτήθηκε με αγώνες. τζιαι να πετάσσεσαι ούλλη νύχτα που το κρεβάτι να γυρέφκεις εκλογικό βιβλιάριο μόνον τζιαι μόνο για να καταλήξεις τελικά στον απόπατο τρέμοντας μες τον ψόφο βρίζοντας ταυτόχρονα τη μοίρα σου τη μαύρη.

Δεν είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος. Είμαι ρεαλίστρια, τζιαι δυστυχώς τούτο σημαίνει να γνωρίζεις την πραγματικότητα μέσα στην οποία ζεις, να ξέρεις τες αδυναμίες της κοινωνίας μέσα στην οποία υπάρχεις τζιαι φυσικά να αντιλαμβάνεσαι μέχρι πού μπορεί να φτάσει το σιέριν σου. Ούλλοι θέλουν να αλλάξουν το σύστημα. Τάχα. Ζούμεν τζιαι καλά μέσα σε ένα Matrix, είμαστεν πιόνια τζοιμισμένα τζιαι μας κάμνουν ό,τι θέλουν. Τάχα. Λες τζιαι δεν είμαστεν εμείς το σύστημα που τροφοδοτεί το σύστημα. Ποιοι ψηφίζουν εν τέλει; Έννεν μόνοι μας που πάμε στην κάλπη; Έννεν εμείς που έχουμε επιλογή στο να παραμείνουν τα πράματα ως έχουν ή να αλλάξουν; Όταν υποψήφιος φαβορί, για παράδειγμα, λέει πως δεν υπήρξε διαφθορά στην απελθούσα κυβέρνηση τζιαι υποστηρίζεται που κόμματα που θεωρούν πως ήταν διεφθαρμένη η απελθούσα κυβέρνηση τζιαι πρέπει να φύγει, της οποίας όμως ήταν μέρος ο εν λόγω υποψήφιος που δεν τη θεωρεί διεφθαρμένη, νομίζω πως τα λόγια είναι περιττά. Ό,τι μας κάμνουν έν' λία μας.

Δεν λέω πως δεν μπορεί κάποιος να βρει έναν υποψήφιο που να τον καλύπτει κατά μεγάλο μέρος των θέσεών του. Βεβαίως και μπορεί αν φυσικά μελετήσει τα προγράμματα των υποψηφίων. Το πρόβλημά μου είναι γενικά τα κριτήριά μας ως λαός. Αν ρωτήσεις αρκετούς δεν θα μπορέσουν να θέσουν τες βασικές τους προϋποθέσεις για την επιλογή του δικού τους κατάλληλου για το ύπατο αξίωμα. Από «θα και θα» είμαστε χορτασμένοι. Θέλουμεν πλέον πολυσέλιδα, λεπτομερή προγράμματα που να εξηγούν με το νι και με το σίγμα το πώς θα γίνει κατορθωτό αυτό το «θα» που μας υπόσχεται ο ένας τζιαι ο άλλος. Τούτα τα που πάνω, που πάνω για προσέλκυση όσων δεν κατανοούν το βάθος τζιαι το βάρος τόσο του συντηρητικού κατεστημένου της δημόσιας υπηρεσίας που θα καλεστεί να βάλει σε πράξη τα «θα» όσο όμως τζιαι της επίσης συντηρητικής κοινωνίας που θα πρέπει να τα αποδεχτεί τζιαι να τα εφαρμόσει, τ' αγοράζουμεν πλέον βερεσέ. Όποιος μου πει πως θα τα πράξει τούτα θα του κάμω τζιαι δωρεάν προεκλογική εκστρατεία άμα λάχει.

Φυσικά στο τέλος θα πάω τζιαι γω να ψηφίσω το μη χείρον βέλτιστον. Νομίζω πως θα νιώθω καλύττερα αν ψηφίσω κάποιον λιγότερο ικανό παρά να αφήσω να φκει ένας ανίκανος τζιαι επικίνδυνος. Γιατί όμως βρισκούμαστεν πάντα δέκα βήματα πιο πίσω κάθε φορά; Πόσον αχάπαροι μπορούμεν ακόμα να γινούμεν. Μίζεροι συμφεροντολόγοι μέχρι τελικής πτώσης.