Let the game begin

Αυτή τη Δευτέρα τέλειωσαν τα ψέματα. Οι μηχανές του εξεταστικού συστήματος του κυπριακού σχολείου ξεκινούν να δουλεύουν μέχρι και την κορύφωση της λειτουργίας τους. Ήδη παντού ακούγονται οι πρώτοι αναστεναγμοί. Προηγήθηκε, όπως πάντα, ο καθιερωμένος αγιασμός των φωτοτυπικών.

Μέσα σε κάθε κυπριακό σπίτι με «κανονικά» παιδιά και γονείς, σε κάθε σχολική αυλή, μέσα στα ΜΜΕ, πάνω στους τοίχους, πάνω στο δέρμα της κυρίας Τασούλας και το κόντρα πλακέ των παγωμένων θρανίων, χαράσσονται οι πρώτες στιγμές απόγνωσης.

Ο σκηνοθέτης έχει να διαχειριστεί μια τεράστια πρόκληση. Κωδικοί, πολλοί κωδικοί για οτιδήποτε, ακόμα και για την ανάγκη τουαλέτας ή ξύσιμο τριχωτού της κεφαλής, ειδικά αυτοκόλλητα που θα καλύπτονται τα ονόματα των μαθητών, τα ονόματα των διορθωτών, το ίδιο το όνομα του θεού. Όλα θα λάβουν χώρα στο απόλυτο σκοτάδι του απυρόβλητου, που στην κανονική γλώσσα ονομάζεται διαφάνεια και, Ω τι ειρωνεία… «δικαιοσύνη».

Η κυπριακή δικαιοσύνη όσον αφορά τα σχολεία είναι πάντα σκληρή και αμείλικτη.

Ένας μέσος βιολόγος κυπριακού γυμνασίου θα διορθώσει περίπου 200 γραπτά, ένας μαθηματικός 75, ένας φιλόλογος 80. Θα έχουν στα χέρια τους τον περιβόητο «οδηγό διόρθωσης», προκειμένου να μην χαθεί από την προσοχή τους ούτε ένα κόμμα, ούτε ένα σ.

Τα ιδιωτικά σχολεία ήδη πριν τα αποτελέσματα γλείφουν τα δάχτυλα τους από ικανοποίηση. Αυτά θα ξεπεράσουν σε επίδοση τα βαριά και δυσκίνητα δημόσια, διότι δεν έχουν τον Κωστάκη που σίγουρα θα γράψει 3 και την Ελενίτσα με το 4. Ούτε τον υπερκινητικό Μάριο που σίγουρα θα δώσει λευκό. Αυτοί θα ρίξουν κάθετα τον μέσο όρο του οποιουδήποτε δημόσιου γυμνασίου. Και είναι πάρα πολλοί. Είναι οι λεγόμενοι «κομπάρσοι μαθητές» με τα απέραντα προβλήματα, που μόνο η αγάπη και η αγκαλιά των καθηγητών του γυμνασίου τους δίνουν λόγο ύπαρξης, τις πλείστες φορές ούτε καν η μάμα τους αν έχουν. Είναι αυτοί που τους πληρώνει από την τσέπη του ο διευθυντής και η καθηγήτρια το σάντουίτς τους γιατί πεινούν ή διψούν.

Σε κάθε περίπτωση, όλα γίνονται πλέον νούμερα. Ένα σοφό μυαλό μπορεί να πει εντάξει, ας το κάνουμε να δούμε τα νούμερα, δηλαδή τι θα γεννήσει αυτή η διαδικασία, προκειμένου να γίνουμε καλύτεροι, να αλλάξουμε μετά το σύστημα αν το δούμε πως δεν πάει καλά. Μα το κυνήγι των πόντων ήταν πάντα το πρόβλημα, πώς θα αλλάξει τώρα με τα νέα νούμερα, τι διαφορετικό θα έχουν να πουν.

Στην περίπτωσή μας , όλοι γνωρίζουν πως το κυπριακό σχολείο εδώ και χρόνια τρίζει από τα θεμέλια του, και όλοι παραδέχονται επίσης πως αυτά που έγιναν ή γίνονται για να σταθεροποιηθεί και να φωτιστεί το οικοδόμημα είναι ελάχιστα σε σχέση με τα όσα λαμπρά θα μπορούσαν να γίνουν. Με αυτή την έννοια, το νέο επεισόδιο των εξετάσεων δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά ουσιαστικά, αφού δεν υπάρχει σχέδιο για συνέχεια. Ούτε καν η κουβέντα.. «ας τις κάνουμε και βλέπουμε». Μάλιστα, τα αποτελέσματα θα τα κρατήσει το ίδιο το υπουργείο μυστικά. Εκτός και αν δούμε κάποια περιβόητη και μάλλον καθόλου τυχαία διαρροή. Λέμε τώρα.

Από το επεισόδιο αυτό μεγάλο κέρδος έβγαλαν και θα συνεχίζουν να βγάζουν οι Κύπριοι φροντιστηριούχοι. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς ήδη κατηγορούν τους έμπειρους καθηγητές του δημόσιου σχολείου για αδράνεια και αδιαφορία και τους καθιστούν υπεύθυνους για την απόγνωση των μαθητών. Σε κάθε γειτονιά του μικρού νησιού τα φροντιστήρια δεν προλαβαίνουν να ανάψουν τα φώτα και μέχρι να πεις κρεμμύδι γεμίζουν από κάθε λογής μαθητές-προϊόντα. Μικρά τμήματα αληθινών ανθρώπων νεαρών που εκπαιδεύονται σε καλύτερη παπαγαλία. Σε πολλές περιπτώσεις και τα ίδια τα φροντιστήρια της ίδιας οδού, δήμου ή κοινότητας πολεμούν μεταξύ τους με διάφορους τρόπους, βγάζουν προσφορές και δίνουν πόντους που εξαργυρώνονται την επόμενη χρονιά σε κάποιο άλλο μάθημα.

Η ταινία είναι αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλίκους. Παραδοξότητα είναι πως οι κομπάρσοι που κουβαλούν τις πέτρες για να χτιστεί η νέα αυτή πυραμίδα είναι τα ίδια τα παιδιά. Κάτι αδιάβαστα, κάτι με ειδικές ανάγκες-μαθησιακές δυσκολίες, οικονομικά προβλήματα, οικογενειακά δράματα, αυτά δηλαδή τα παιδιά που ξέφυγαν από την ευγονική του Άρειου Άριστου, αυτά θα γίνουν η επόμενη θυσία στον θεό της Αριστείας. Με το αίμα τους μάλλον θα ποτιστεί η επόμενη γενιά του νέου Κύπριου επιχειρηματία, εκείνου του πονηρού, όπου μυστικά θα κρύψει τα κέρδη- καρπούς του σε μακρινά εξωτικά νησιά φοβούμενος μια ενδεχόμενη επιδρομή κανίβαλων.