Καλός άνθρωπος

Εκείνοι που εκτιμούν κάποιον ως «καλό άνθρωπο» στις τοπικές εκλογές και ψηφίζουν αναλόγως, γιατί δεν κάνουν την ίδια εκτίμηση και στις γενικές εκλογές; Μήπως αυτό δεν ισχύει και για τις γενικές εκλογές; Για παράδειγμα, ρωτώ τους Ελληνοκύπριους, οι οποίοι επικρίνουν τον Χριστοδουλίδη ως υπερεθνικιστή στις προεδρικές εκλογές στον νότο: «Έκλεψε;» «Όχι, δεν έχει τέτοια πτυχή», λένε όλοι. Γιατί υποβάλλω αυτήν την ερώτηση; Κάποτε μου φαίνεται ότι είναι αρκετό για έναν πολιτικό να μην έχει κλέψει, να μην είναι κλέφτης και να μην έχει πάρει ρουσφέτι. Είναι πράγματι αρκετό; Φυσικά δεν είναι. Όμως, είδαμε τόσους κλέφτες και ρουσφετολόγους που έχουμε καεί. Σίγουρα γι’ αυτό κάποτε νιώθω αυτό το συναίσθημα. Χρειάζεται να ορίσουμε ξανά τον καλό άνθρωπο. Ο άνθρωπος εξελέγη δήμαρχος σε μια πόλη μας. «Είναι πολύ καλός άνθρωπος», λένε. Ο άνθρωπος λέει ότι θα συνενώσει τους καταγόμενους από τη Μερσίνα, από τα Άδανα, από την Αλεξανδρέττα, από την Πάφο, από τη Λεμεσό, από τη Λάρνακα. Όμως, δεν αναφέρεται καθόλου στους Ελληνοκύπριους, οι οποίοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες εκείνης της πόλης και αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν. Θα αποδώσει ξανά στην πόλη την ταυτότητά της, λέει. Πώς μπορεί να την αποδώσει χωρίς τον ντόπιο πληθυσμό; Πώς μπορεί να αποδώσει μια ταυτότητα στην πόλη με έναν πληθυσμό κατοχικό και εισβολέα; Είναι καλός άνθρωπος όμως. Έτσι είναι γνωστός στον κύκλο του.

Ένας υποψήφιος που κέρδισε σε μία άλλη πόλη υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους να φτιάξει «κήπο για τσάι». Από αυτό είναι φανερό πως δεν ήταν Κύπριοι οι ψηφοφόροι στους οποίους απευθυνόταν. Από πότε οι Κύπριοι νιώθουν την ανάγκη κήπου για τσάι και όχι για καφέ; Ο «κήπος για τσάι» μπήκε στη γλώσσα μας μετά το 1974, όπως τα καφενεία και οι πανσιόν. Είναι ανάγκη του πληθυσμού που μεταφέρθηκε από την Τουρκία. Σε εκείνο τον κήπο δεν υπάρχει ποτό και άλλα παρόμοια! Είναι κήπος για οικογένεια. Σε εκείνο τον κήπο πίνουν είτε τσάι είτε αϊράνι, το οποίο ο Ταγίπ Ερντογάν αποκαλεί «το εθνικό ποτό μας». Δηλαδή είναι και αυτή όπως την ανάγκη εκείνου του πληθυσμού για τζαμιά. Θέλουν τζαμί. Κάνε τους τζαμί. Θέλουν κήπο για τσάι. Κάνε τους κήπο για τσάι! Αλλά είναι καλός άνθρωπος. Πολύ καλός άνθρωπος.

Μήπως είναι καλός άνθρωπος κάποιος ο οποίος δεν έκλεψε καθόλου, δεν πήρε καθόλου ρουσφέτι, μάλιστα δεν έκανε κακό σε κανέναν και δεν είπε ψέματα, όμως αντιτάσσεται στην επιστροφή του Βαρωσιού στους Ελληνοκύπριους ιδιοκτήτες του; Είναι καλός άνθρωπος κάποιος που βοηθά τους φτωχούς, δίνει δωρεές σε άτομα με αναπηρίες, φυτεύει δέντρα, πονάει η καρδιά του στις δασικές πυρκαγιές, αλλά αποκαλεί «προδότες της πατρίδας» ή «οπαδούς των Ελληνοκυπρίων» όσους θέλουν ειρήνη στο νησί; Είναι καλός άνθρωπος κάποιος που πιστεύει ότι οι Αϊχάν Χικμέτ και Αχμέτ Γκιουρκάν ήταν κατάσκοποι του Γιωρκάτζη και δολοφονήθηκαν δικαίως, όμως αντιτίθεται στη βία κατά των γυναικών και είναι μέλος συνδέσμων για την ευημερία των ζώων; Αποφασίστε εσείς.

Παρά ταύτα, θέλω να πω το εξής. Πρέπει να ισχύει και στις γενικές εκλογές το κριτήριο «καλός άνθρωπος» που υπάρχει στις τοπικές εκλογές. Μόνο έτσι μπορεί αυτή η κοινότητα να σωθεί από την κομματική πίεση και τρομοκρατία. Αφού λέτε ότι «η δουλειά είναι η λειτουργία του ανθρώπου, δεν κοιτάζονται τα λόγια», τότε θα κοιτάζετε αυτά που κάνει, όχι αυτά που λέει. Εγώ κοιτάω αυτά που κάνει. Ας μου εκφωνεί λόγους για τον σοσιαλισμό όσο θέλει. Ας αναφέρεται για την εκμετάλλευση. Ας αναφέρεται στην ισότητα, στην αδελφοσύνη. Ας λέει θέλω λύση και ειρήνη. Ας φωνάζει ενότητα, ειρήνη, αλληλεγγύη. Ας ανεβάζει στα ουράνια τους εργάτες και τους εργαζόμενους. Δεν δίνω καμία σημασία σε εκείνες τις λαμπρές ιδέες, αν είναι συνωμότης, ψεύτης και δεν είναι τόσο γενναιόδωρος ώστε να παραγγείλει έστω και έναν καφέ σε κάποιον, δηλαδή δεν σκέφτεται κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό του. Τους παρομοιάζω με τους ηθοποιούς, οι οποίοι είναι πολύ καλοί στις ταινίες και πολύ κακοί στην πραγματική ζωή. Το καλός άνθρωπος είναι πολύ σχετικό. Σίγουρα ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου είναι ο Ιησούς Χριστός. Πολλοί θέλησαν να Του μοιάσουν. Όμως, έστω και αν δεν σταυρώθηκαν όλοι, λιθοβολήθηκαν. Εκείνοι που όταν τους χαστουκίσουν στο ένα μάγουλο γυρίζουν και το άλλο δεν έκαναν τους απέναντί τους να νιώσουν τύψεις. Παρά ταύτα, υπήρξαν κάποιοι με τόση συνείδηση που μας έπνιξαν στο δάκρυ. Για εμένα καλός άνθρωπος δεν είναι μόνο εκείνος που δεν κάνει κακό σε κανέναν, αλλά και ο άνθρωπος που αντιτάσσεται σε κάθε κακό που γίνεται στους άλλους. Δεν είναι καλός άνθρωπος κάποιος ο οποίος σωπαίνει μπροστά σε ένα κακό, είναι απλώς συνεργός εκείνου που διαπράττει το κακό. Δεν υποχρεούνται να συμφωνούν μαζί μου όσοι διαβάζουν αυτό το άρθρο.