Δεν απέμεινε Αριστερά και άλλα παρόμοια στην Κύπρο

Μας εξέπληξε με την απάντηση που μας έδωσε ένας Ελληνοκύπριος πολίτης, που ήμασταν περίεργοι για την άποψή του αναφορικά με τις προεδρικές εκλογές στον νότο και τον ρωτήσαμε ποιον θα ψηφίσει. «Δεν θα πάω στην κάλπη και δεν θα ψηφίσω κανέναν», είπε. Και πρόσθεσε: «Γιατί να πάω να ψηφίσω; Αφού η Τουρκία αποφασίζει για όλα και δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα, τότε τι νόημα έχει να πάω στην κάλπη;» Προσέξτε. Δεν είναι ένας Τουρκοκύπριος που το λέει αυτό. Είναι Ελληνοκύπριος! Κοιτάξτε το εξής. Πώς ένας Ελληνοκύπριος είδε αυτή την πραγματικότητα την οποία δεν μπορεί να δει ακόμα και η μεγάλη πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων; Επιπλέον, αυτό ενδιαφέρει πιο πολύ εμάς και όχι εκείνον. Η Τουρκία εμάς διοικεί και όχι τους Ελληνοκύπριους. Η Τουρκία εκλέγει τη δική μας διοίκηση, ενώ εκείνοι εκλέγουν τη δική τους διοίκηση. Εμείς δεν έχουμε βούληση, εκείνοι έχουν. Παρά ταύτα, ο άνθρωπος λέει «αφού η Τουρκία αποφασίζει για όλα και δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα, τότε γιατί να πάω στην κάλπη;» Ουσιαστικά, δεν υπάρχει κάτι που να προκαλεί έκπληξη σε αυτό. Γιατί εκπλαγήκαμε; Ναι, εκείνοι έχουν τη βούληση την οποία δεν έχουμε εμείς, όμως στο πιο σημαντικό πρόβλημα ούτε εκείνοι έχουν βούληση. Και αυτό είναι το κυπριακό ζήτημα. Δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα σε αυτό το ζήτημα. Όποιος και αν εκλεγεί στις προεδρικές εκλογές, δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα. Είναι δεμένα τα χέρια του. Δεν μπορεί να αναγκάσει την Τουρκία να καθίσει στο τραπέζι, η Τουρκία δεν θέλει να καθίσει στο τραπέζι για διαπραγματεύσεις. Δεν μπορεί να την εμποδίσει να μεταφέρει περισσότερο πληθυσμό στο νησί. Δεν μπορεί να την αναγκάσει να υποχωρήσει στο θέμα του φυσικού αερίου. Δεν μπορεί να εμποδίσει το άνοιγμα του Βαρωσιού. Δεν μπορεί να την αναγκάσει να επιστρέψει τις ελληνοκυπριακές περιουσίες στον βορρά ή να πληρώσει αποζημίωση. Δεν μπορεί να την κάνει να εγκαταλείψει την απαίτηση για δύο χωριστά κράτη. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να κάνει και μπροστά στη δημιουργία νέας στρατιωτικής βάσης στην Καρπασία. Μήπως έχει άδικο ο άνθρωπος να λέει «τότε γιατί να πάω στην κάλπη»;

Ο Ελληνοκύπριος συμπατριώτης μας το κατάλαβε. Εμείς δεν το καταλάβαμε! Ακόμα πιστεύουμε βλακωδώς στα κόμματα που υπόσχονται ότι θα αλλάξουν τα πάντα. Γλεντάμε και χορεύουμε στις «γιορτές δημοκρατίας» που διεξάγονται βλακωδώς. Συνέχεια στο να το παίζουμε κράτος. Συνέχεια στο να το παίζουμε κυβέρνηση. Συνέχεια στο να το παίζουμε βουλή. Τι καταπληκτικά παιχνίδια μας έχουν δώσει στο χέρι… Εκείνοι μας αποτελειώνουν. Εμείς αποτελειώνουμε ο ένας τον άλλον. Εκείνοι μας τρώνε, εμείς τρώμε ο ένας τον άλλον. Τι κακότυχο είναι τούτο το νησί. Ούτε στον νότο, ούτε στον βορρά απέμεινε κάποιο σωστό κόμμα. Και αποκαλούν τον εαυτό τους «Αριστερά». Τι «Αριστερά»; Ποια Αριστερά; Μήπως απέμεινε Αριστερά σε αυτό το νησί;

Από τότε που το ΑΚΕΛ στον νότο τέθηκε υπό τις διαταγές του CTP στον βορρά, έγινε και αυτό όμηρος του κατακτητή. Κλείνει το στόμα όσων μιλάνε για κατοχή. Το CTP έχει γίνει προ πολλού δούλος της Άγκυρας. Και το δικό του καθήκον είναι, όπως εκείνο των εθνικιστών μας, να φιμώνει όσους αποκαλούν την Τουρκία κατακτητή στο νησί και στη Μέση Ανατολή και να αποτελεί ασπίδα για την Τουρκία. Ο Ταγίπ Ερντογάν δέχεται με ευγνωμοσύνη και την Αριστερά στον βορρά και την Αριστερά στον νότο. Αν τον καλέσουν, θα χορέψει και στις γιορτές τους! Να σας πω τι πράγματα έγιναν κατά τις τελευταίες εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο. Ήταν ο Σενέρ Ελτσίλ ο πρώτος υποψήφιος του ΑΚΕΛ, το οποίο ήθελε να βάλει έναν Τουρκοκύπριο υποψήφιο στις εκλογές αυτές για πρώτη φορά. Ο γενικός γραμματέας της Συντεχνίας Τουρκοκυπρίων Δασκάλων. Ένας φίλος μας, ο οποίος παίρνει ξεκάθαρη θέση ενάντια στην κατοχή εδώ και χρόνια και αγωνίζεται ενάντια σε αυτήν. Μόλις το έμαθε αυτό, το CTP κινητοποιήθηκε αμέσως για να εμποδίσει την υποψηφιότητα του Σενέρ Ελτσίλ. Ο Τουφάν Έρχουρμαν πήγε στο ΑΚΕΛ με αξιωματούχους του CTP. Ζήτησε αν θα υπάρξει Τουρκοκύπριος υποψήφιος να είναι ο Νιγιαζί Κιζίλγιουρεκ ο οποίος ζει στον νότο. Είπε ότι θα κόψουν όλες τις σχέσεις τους με το ΑΚΕΛ σε περίπτωση που δεν γίνει αυτό. Τους απείλησε. Η ηγεσία του Άντρου Κυπριανού υπέκυψε θέλοντας και μη σε αυτό τον όρο του CTP. Τα ομολόγησαν αυτά κάποιοι ανώτατοι αξιωματούχοι του ΑΚΕΛ. Ιδού, έτσι εμποδίστηκε ένας Τουρκοκύπριος να μιλάει στο Ευρωκοινοβούλιο για την κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο. Έγιναν όργανο σε αυτό εκείνοι που τρέχουν τυφλά πίσω από το ΑΚΕΛ και το CTP.

Το πρόβλημα στην Κύπρο δεν είναι μόνο πρόβλημα εθνικισμού. Αν η Αριστερά ήταν Αριστερά με την πραγματική έννοια, μήπως θα γίνονταν ποτέ αυτά; Πριν ενενήντα χρόνια, τι είπε ένας ποιητής μας;

«Μέθυσα

Και πάλι σε θυμήθηκα

Αριστερό μου χέρι

Καημένο μου χέρι

Αδέξιό μου χέρι»…