Γιατί η διαφάνεια περιορίζεται στον υπουργό Οικονομικών;

Πριν πέντε χρόνια, όταν με είχε καλέσει ένας υποψήφιος για να συζητήσουμε το ενδεχόμενο να τον στηρίξω στον τομέα επικοινωνίας, αφού του ζήτησα πρώτα να με ενημερώσει με ποιους θα κυβερνούσε εφόσον εκλεγόταν Πρόεδρος, τον προέτρεψα μαζί με την υποψηφιότητά του να ανακοινώσει και το Υπουργικό του Συμβούλιο. Ήταν μια ιδέα που ήδη συζητείτο και που θεωρούσα πως, και επικοινωνιακά αλλά και ως ουσία, θα μπορούσε να διαφοροποιήσει την υποψηφιότητά του από τις υπόλοιπες. Ο ίδιος μου απάντησε πως επρόκειτο για μια καλή επικοινωνιακά πρόταση, αλλά πως δεν επιθυμούσε να απομακρύνει ανθρώπους που πιθανόν να στήριζαν την υποψηφιότητά του. Ότι, δηλαδή, το Υπουργικό ήταν το όχημα για να λάβει στήριξη από πολλούς στους οποίους θα άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο υπουργοποίησης, και όχι απλά τους εκλεκτούς. Ήταν και η τελευταία συνάντηση που είχαμε, όχι όμως και η τελευταία συζήτηση που έγινε για το κατά πόσο θα πρέπει ένας υποψήφιος να ενημερώνει προεκλογικά για τους συνεργάτες του. Αντίθετα, ήταν μια πρόταση που διατηρήθηκε στον δημόσιο διάλογο. Μέχρι σήμερα.

Είναι γι’ αυτό που η αποκάλυψη του Αβέρωφ Νεοφύτου πως, σε περίπτωση εκλογής του, υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης θα είναι ο Κωνσταντίνος Πετρίδης αποτέλεσε την πιο ενδιαφέρουσα στιγμή του διακαναλικού debate. Επειδή ακριβώς ερχόταν σε ρήξη με τα όσα γίνονταν μέχρι σήμερα και άγγιζε πρακτικά όσα, εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια, συζητούσαμε θεωρητικά. Με εκείνη τη δήλωσή του, «να σας πω τον υπουργό Οικονομικών μου, χωρίς υπεκφυγές, θα ‘ναι ο Κωνσταντίνος Πετρίδης... Έχω ξεκάθαρη άποψη για τους συνεργάτες που θα ‘ναι δίπλα μου», κατάφερε να βάλει πίεση και να φέρει σε δύσκολη θέση τους ανθυποψήφιούς του, αναδεικνύοντας τα άγνωστα στοιχεία που κουβαλούν. Ενώ, παράλληλα, έστειλε το μήνυμα πως η δική του υποψηφιότητα δεν κρύβει εκπλήξεις.

Ήταν όμως, την ίδια στιγμή, μια κίνηση καθαρά επικοινωνιακή. Διότι αν όντως πρόθεσή του ήταν η διαφάνεια, θα έπρεπε, μαζί με τον υπουργό Οικονομικών του, χωρίς υπεκφυγές, να είχε ενημερώσει και τον υπουργό Εσωτερικών του και τον υπουργό Παιδείας του. Εκεί όπου βρίσκονται και τα τεράστια διλήμματα και αμφιβολίες της υποψηφιότητάς του. Δεν είναι το πώς ο Αβέρωφ Νεοφύτου θα διαχειριστεί την Οικονομία που ανησυχεί τον ψηφοφόρο. Εκεί, παρά τα κατά μέρους λάθη από την κυβέρνηση, ο Αβέρωφ Νεοφύτου διαθέτει πλεονέκτημα. Αλλά πώς θα διαχειριστεί ζητήματα όπου και η κυβέρνηση της οποίας ευελπιστεί να αποτελέσει συνεχιστής και ο ίδιος, δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία: Tη διαφθορά, το μεταναστευτικό, την ελευθερία λόγου, τον εκσυγχρονισμό. Εκεί είναι οι σκιές. Εκεί είναι που θα πρέπει να τοποθετηθεί από τη στιγμή που συνεχώς επικαλείται την ανάγκη για διαφάνεια.

Θα βάλει στο Υπουργείο Εσωτερικών τον Νίκο Νουρή ή τον όποιο «Νίκο Νουρή» για να συνεχίσει την προσπάθεια «αξιοποίησης» του Ακάμα, ή κάποιον ο οποίος δεν θα είναι έτοιμος να χτίσει κάθε ρυάκι ούτε να ικανοποιήσει κάθε αίτημα για οικοδομική παρέκκλιση; Κάποιον που θα χρησιμοποιεί ρητορική όπως αυτήν που ο νυν υπουργός χρησιμοποίησε μετά τη δημοσιοποίηση του βίντεο Al Jazeera, που συνειδητά θα μετατρέπει τις συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα μεταναστών απάνθρωπες, ευελπιστώντας ότι θα σταματήσουν να έρχονται; Ή κάποιον που θα επιτρέψει τη νηφάλια συζήτηση και θα θέσει το μεταναστευτικό στη σωστή του βάση; Το ίδιο ισχύει και για τον επόμενο υπουργό Παιδείας. Θα τοποθετήσει στο υπουργείο κάποιον που να συνεχίσει να λειτουργεί ως εκπρόσωπος της εκκλησίας και ως ανάχωμα σε ό,τι σπρώχνει τη χώρα λίγο μπροστά ή θα επιλέξει έναν άνθρωπο που θα θέσει ως προτεραιότητα να μεταρρυθμίσει την Παιδεία καθιστώντας την αυτό που όλοι υποτίθεται πως επιθυμούν να γίνει: όχημα για το μέλλον, συμβάλλοντας ώστε η κοινωνία να προχωρήσει πέραν του Γρίβα και του Μακάριου; Εκεί είναι τα διλήμματα, εκεί είναι και τα βαρίδια.

Γνωρίζει ο Αβέρωφ Νεοφύτου πως και το δικό του κόμμα έχει προβλήματα συνοχής. Πως ανακοινώνοντας π.χ. τη διατήρηση Νουρή, θα ικανοποιήσει κάποιους που ασπάζονται τις πολιτικές του, θα χάσει όμως ψήφους από κόσμο που θεωρεί τον νυν υπουργό κόκκινο πανί. Το ίδιο και με ενδεχόμενη διατήρηση στο Παιδείας κάποιου αντίστοιχου του Πρόδρομου Προδρόμου. Θα πάρει κάποιους που ταυτίζονται με τις σημερινές πολιτικές (ίσως και περισσότερους), θα χάσει όμως αυτούς που παρουσιάζονται δυσαρεστημένοι, και τους οποίους επίσης χρειάζεται. Εξού κι ενώ χωρίς υπεκφυγές σπεύδει να ανακοινώσει τον υπουργό Οικονομικών του, δεν κάνει το ίδιο και για τα υπόλοιπα υπουργεία. Όπως και ο υποψήφιος Πρόεδρος, επιλέγει να αφήσει ανοικτό τον δρόμο σε διάφορα πρόσωπα, κυρίως όμως σε διαφορετικές πολιτικές. Θεωρώντας ότι μπορεί να κερδίσει και τους μισαλλόδοξους και τους προοδευτικούς.

Για να έχει αξία η διαφάνεια, δεν μπορεί να περιορίζεται στα εύκολα. Πολλές φορές έχει και κόστος. Σε μια περίοδο όπου η κοινωνία δείχνει εντελώς αποκομμένη από τους πολιτικούς, ενέργειες όπως αυτές πρέπει να έχουν ουσία. Εφόσον συνεχίσουν με επικοινωνιακού τύπου πρακτικές, πυροτεχνήματα και πολιτικά τεχνάσματα, τότε προφανώς η αξίωση για διαφάνεια και ξεκάθαρες θέσεις δεν μπορεί να έχει την όποια βαρύτητα.

Ο Αβέρωφ Νεοφύτου μπορεί να αλλάξει την ουσία αυτής της προεκλογικής, μαζί ίσως και τις ισορροπίες, ανακοινώνοντας στο σύνολο το Υπουργικό του. Στέλνοντας το μήνυμα ότι αυτός ο προεκλογικός θα διεξαχθεί πάνω σε θέσεις και πολιτικές. Και με όλα τα χαρτιά στο τραπέζι. Αυτό ακριβώς που δηλώνει από την αρχή του προεκλογικού ότι επιδιώκει και θέλει. Τότε ίσως αναγκάσει και τους υπόλοιπους να ακολουθήσουν. Και να κριθούν. Η ανακοίνωση για Κωνσταντίνο Πετρίδη ελάχιστα προσφέρει στη διαφάνεια.

antopoly@cytanet.com.cy