Το «βαθύ κράτος» στο Υπουργείο Εξωτερικών

Τις προάλλες, ο εκπρόσωπος Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών, Δημήτρης Δημητρίου, στο πρόγραμμα «Πρόσωπο με πρόσωπο» του ΡΙΚ, πραγματικά μας εξέπληξε. Εύχομαι να εξέφραζε προσωπικές του απόψεις και όχι του πολιτικού του προϊσταμένου, υπουργού των Εξωτερικών Ιωάννη Κασουλίδη.

Παρουσιάστηκε με θέσεις που θα θέλαμε να ξεχάσουμε. Θύμισε εποχές παλιών διευθύνσεων του υπουργείου που ζήμιωσαν ανεπανόρθωτα το εθνικό θέμα. Θύμισε εποχές Νίκου Κοτζιά που μας προέτρεπε να «περιποιηθούμε» καταλλήλως την Τζέιν Χολ Λουτ και να μην εμπιστευόμαστε τον διεθνή οργανισμό.

Πιο συγκεκριμένα, ανέφερε ότι για το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά έφταιξε η λανθασμένη διαδικασία που ακολούθησε ο ΓΓ Αντόνιο Γκουτέρες.

Από ό,τι φαίνεται, ανεξάρτητα του γεγονότος ότι επικεφαλής της κυπριακής διπλωματίας είναι τώρα ο Ιωάννης Κασουλίδης, γνωστός για τις ορθές θέσεις του στο εθνικό θέμα, το «βαθύ κράτος» στο υπουργείο ζει και βασιλεύει.

Δυστυχώς ο εκπρόσωπος Τύπου φαίνεται να ξεχνά τα τόσα και τόσα αφηγήματα που είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από το γνωστό δικό μας τροπάρι, ότι για όλα έφταιξαν οι ξένοι και η τουρκική αδιαλλαξία. Ακόμα, σίγουρα δεν θα διάβασε το βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη, «Έγκλημα στο Κραν Μοντανά», όπου καταγράφονται με κάθε λεπτομέρεια και επαρκή τεκμηρίωση τα διαμειφθέντα στο ελβετικό θέρετρο τον Ιούλιο του 2017. Καθηκόντως θα έπρεπε να είχε μελετήσει με μεγάλη προσοχή τις εκθέσεις του ΓΓ, μετά το ναυάγιο, και να διερωτηθεί γιατί επιρρίπτει ευθύνες και στη δική μας πλευρά, ενώ παράλληλα εκθείασε τη στάση της Τουρκίας, την οποία αποκάλεσε εποικοδομητική. Μήπως o Πορτογάλος το έκανε για να καλύψει τις δίκες του ευθύνες ή είναι αρκούντως αντικειμενικός και θέλει να μας φέρει προ των ευθυνών μας γιατί πραγματικά ενδιαφέρεται για το εθνικό μας ζήτημα;

Επιπρόσθετα, ξεχνά ότι ο πολιτικός του προϊστάμενος, όταν ρωτήθηκε αν ο Πρόεδρος τού είχε αναφέρει τις σκέψεις του για λύση δύο κρατών, απλά αρκέστηκε να αναφέρει ότι, «το τι λέγονται στους διαδρόμους δεν έχει σημασία, αλλά οι επίσημές μας θέσεις», επιβεβαιώνοντας έτσι, εμμέσως πλην σαφώς, τους ισχυρισμούς πολλών, συμπεριλαμβανομένου του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, για το «φλερτ» του Προέδρου με τη λύση δύο κρατών.

Μακάρι η επίρριψη ευθυνών στον ΓΓ να ήταν άποψη μόνο του εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών. Δυστυχώς, όμως, αυτές είναι οι απόψεις και του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος επέκρινε τον ΓΓ ως επιτήδεια ουδέτερο, τους δε εταίρους μας ότι δεν συμπεριφέρονται, ως θα έπρεπε, εναντίον της Τουρκίας.

Σίγουρα ο καθένας δικαιούται να λέει ό,τι θέλει, άλλωστε, δημοκρατία έχουμε. Όμως, τέτοιες θέσεις όταν εκφράζονται από τον εκπρόσωπο της επίσημης κυπριακής διπλωματίας, το μόνο που καταφέρνουν είναι, στο εξωτερικό να αυξάνεται περαιτέρω η αναξιοπιστία μας στο δε εσωτερικό να καλλιεργείται ο απορριπτισμός.

Νομίζω καθήκον του Ιωάννη Κασουλίδη είναι να πάρει θέση, επίσημα ή ανεπίσημα, γιατί τέτοιες τοποθετήσεις του εκπροσώπου του είναι εντελώς αντίθετες με τις δικές του πεποιθήσεις και τη συνετή πορεία που επέδειξε όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην πολιτική.

Διαφορετικά θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η επιστροφή του στο υπουργείο, μπορεί από πλευράς του να ήταν μια υπέρβαση για να υπηρετήσει ακόμα μια φορά την πατρίδα, όπως άλλωστε το έπραξε επαρκώς για δεκαετίες, αλλά άλλοι προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν ως το άλλοθι του Προέδρου για την απαράδεκτη στάση που τήρησε στο Κραν Μοντανά.

Εκτός και αν θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι στο Υπουργείο των Εξωτερικών «άλλαξε ο Μανωλιός αλλά δεν έβαλε τα ρούχα του αλλιώς» και συνεχίζουμε με τις ίδιες πολιτικές αντιπαράθεσης με το μόνο μας στήριγμα, που είναι τα ΗΕ, οι αποφάσεις του και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας για το εθνικό μας θέμα.

Ό Αντόνιο Γκουτέρες είναι από τους λίγους, ίσως ο μόνος ΓΓ, που κατάλαβε τις ευαισθησίες και ανησυχίες της δικής μας πλευράς. Μπορεί ορισμένοι επιτήδειοι να τον επικρίνουν ως «επιτήδεια ουδέτερο», αλλά ας μην ξεχνούμε ότι με το πλαίσιό του, που κατέθεσε στις 30 Ιουνίου του 2017, μας έδωσε τη λύση του Κυπριακού. Ακόμα, ο ειδικός του σύμβουλος, Έσπεν Μπαρθ Άιντε, κατά πολλούς πολιτικούς φωστήρες, «ο τζιτζιφιόγκος», και κατά τον Νίκο Κοτζιά ο «λομπίστας» των Τούρκων, υπήρξε ο πλέον δραστήριος απεσταλμένος και συνέβαλε τα μέγιστα στην προετοιμασία του πλαισίου Γκουτέρες, που πολύ σωστά ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ το αποκαλεί «η προίκα μας». Παρ' όλα αυτά όμως ο Νορβηγός διπλωμάτης καθυβρίζεται καθημερινά από την πλειοψηφία των πολιτικών μας.

Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι τα ΗΕ και γενικά ο διεθνής παράγοντας κουράστηκαν να ασχολούνται μαζί μας για πάνω από μισό αιώνα. Με απλά λόγια, μας βαρέθηκαν. Τα καμώματα και οι τΖάπα μαγκιές δεν περνούν πια. Είναι καιρός να συνετιστούμε και να σκεφτόμαστε πριν μιλούμε για τέτοια σοβαρά θέματα. Το να βγάζουμε τη γλώσσα μας περίπατο χωρίς ίχνος σύνεσης ζημιώνει ανεπανόρθωτα την ήδη καταρρακωμένη αξιοπιστία μας, που όπου να'να θα φέρει το τελειωτικό πλήγμα στην εθνική μας υπόθεση, που δεν είναι τίποτε άλλο από την οριστική διχοτόμηση της πατρίδας μας.

Αντί να κατηγορούμε δημοσίως τον ΓΓ, και μάλιστα διά στόματος του εκπροσώπου Τύπου της κυπριακής διπλωματίας, καλό θα ήταν να τον ευγνωμονούμε γιατί, παρά τα τεράστιά μας λάθη, προσπαθεί ακόμα να βρει τη χρυσή τομή για επανένωση της πατρίδας μας.