Παίζουν μόνοι τους και όμως βάζουν συνέχεια αυτογκόλ!

Πρώτες Βοήθειες στο Δημόσιο. Ή μάλλον για να το θέσω σωστά, Πρώτες -από το τέλος- Βοήθειες. Κάθε λίγο και λιγάκι ασθενείς αλλά και προσωπικό διαμαρτύρονται για την κατάσταση που επικρατεί, την ώρα που ακούμε για μέτρα τα οποία λαμβάνονται αλλά δεν είναι αρκετά για να σώσουν την κατάσταση.

Το ΤΑΕΠ είναι η βιτρίνα του καταστήματος που ονομάζεται στην προκειμένη περίπτωση δημόσιο νοσηλευτήριο. Αν η βιτρίνα σε ένα κατάστημα δεν αρέσει, τότε δύσκολα θα μπεις στο κόπο να κοιτάξεις μέσα, ακόμη και αν έχει προσφορές.

Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση των δημοσίων νοσηλευτηρίων. Όταν η εικόνα που έχει ο πολίτης από τα δημόσια νοσηλευτήρια είναι κακή, γιατί πήγε στο ΤΑΕΠ και περίμενε 8 και 10 ώρες, γιατί δεν υπήρχε κρεβάτι στον θάλαμο και πέρασε 24 ή 48 ώρες σε μία καρέκλα, αν στάθηκε τυχερός και βρήκε, τότε δεν μπορεί εύκολα να επιλέξει να χειρουργηθεί ή να νοσηλευτεί στο δημόσιο.

Τώρα με το ΓεΣΥ οι πολίτες έχουν επιλογή, και όπως, για παράδειγμα, θα επιλέξουν ποιος θα είναι ο προσωπικός τους γιατρός, βάσει του αν είναι ευχαριστημένοι ή όχι από τις υπηρεσίες που τους προσφέρει, έτσι επιλέγουν και το νοσηλευτήριο.

Η περίπτωση βέβαια των ΤΑΕΠ διαφέρει σε κάποιο βαθμό, καθώς στην παρούσα φάση ΤΑΕΠ εντός του ΓεΣΥ παρέχουν κυρίως τα δημόσια νοσηλευτήρια. Το 99% των πολιτών που επισκέπτονται ΤΑΕΠ εντός ΓεΣΥ πάνε στο δημόσιο, μιας και στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει μόνο μια επιλογή, ένα νοσηλευτήριο στην επαρχία Λεμεσού.

Πρόκειται ωστόσο για μια κατάσταση που θα αλλάξει σύντομα. Ήδη ο ΟΑΥ διαπραγματεύεται την ένταξη τουλάχιστον ενός ιδιωτικού ΤΑΕΠ στην επαρχία Λευκωσίας, με τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι το νοσηλευτήριο αυτό ζήτησε χρόνο για να αναβαθμίσει το ΤΑΕΠ του πριν το βάλει στο ΓεΣΥ. Εκτός αυτού, υπάρχουν άλλα τρία νοσηλευτήρια, δύο εντός και ένα που προτίθεται να μπει στο ΓεΣΥ, τα οποία θέλουν να παρέχουν τη συγκεκριμένη υπηρεσία. Αυτό σημαίνει ότι το μονοπώλιο του ΟΚΥπΥ τελειώνει.

Το πρόβλημα είναι ότι τώρα που τα δημόσια νοσηλευτήρια παίζουν μόνα τους, βάζουν συνέχεια αυτογκόλ και τα πράγματα θα χειροτερέψουν με τον ανταγωνισμό. Εκτός και αν αυτός είναι ο στόχος στο τέλος της ημέρας. Να φουντάρουν τα δημόσια νοσηλευτήρια και να επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις του γενικού ελεγκτή.

Θέλω να πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Πρέπει όμως να ληφθούν μέτρα, όχι σήμερα, αλλά χθες. Και για να μην κατηγορηθώ ότι είμαι άδικη με τον ΟΚΥπΥ, οφείλω να σημειώσω ότι τα νοσηλευτήριά μας γενικότερα και τα ΤΑΕΠ ειδικότερα, είχαν τα χάλια τους πριν αναλάβει ο οργανισμός, ο οποίος, εκτός από κτίρια του περασμένου αιώνα, κληρονόμησε και τις νοοτροπίες των δημοσίων υπαλλήλων, που πολλές φορές στέκονται εμπόδιο στο να αλλάξει και ενδεχομένως να βελτιωθεί η εικόνα των νοσηλευτηρίων.