Μόνο σου «επίτευγμα» στο Κυπριακό, Πρόεδρε, η ενίσχυση του ρεύματος υπέρ των δύο κρατών!

Το τελευταίο διάστημα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης άρχισε και θα συνεχίσει προφανώς και στις επόμενες εβδομάδες να προβαίνει στον απολογισμό της δεκαετούς διακυβέρνησής του. Μία διακυβέρνηση η οποία είχε αναμφίβολα και τα καλά και θετικά της, αλλά είχε και τα κακά και αρνητικά της.

Ο ίδιος θεωρεί ότι υπερέχουν τα πρώτα και ότι ο απολογισμός του είναι απόλυτα θετικός και πολλοί άλλοι το αντίθετο, ότι δηλαδή ο απολογισμός του είναι αρνητικός.

Εκεί όμως που ο Πρόεδρος, όσο και αν προσπαθήσει, δεν θα καταφέρει να πείσει κανέναν ότι παραδίδει θετικό έργο, είναι στο Κυπριακό.

Παρέλαβε την Προεδρία με την υπόσχεση και δέσμευση ότι θα είναι ο Πρόεδρος που θα λύσει το Κυπριακό και θα πετύχει την επανένωση της πατρίδας μας, και παραδίδει την εξουσία με το Κυπριακό στη χείριστη κατάσταση που βρέθηκε ποτέ.

Ούτε ο ανεκδιήγητος και οπαδός της μη λύσης, Τάσσος Παπαδόπουλος, κατάφερε να κάνει τόση μεγάλη ζημιά στο Κυπριακό, όση έκανε τελικά ο Νίκος Αναστασιάδης!

Και όταν ο Νίκος Αναστασιάδης ανέλαβε τη διαχείριση του Κυπριακού, οι συνθήκες για την επίλυσή του ήταν οι καλύτερες και ιδανικότερες από ποτέ.

Ο απόηχος του αδιανόητου «όχι» μας στο σχέδιο Ανάν είχε ήδη κοπάσει, τα Ηνωμένα Έθνη και η διεθνής κοινότητα προετοίμασαν και πάλι το έδαφος για μία ακόμη μεγάλη προσπάθεια προσέγγισης των θέσεων των δύο πλευρών και στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων βρισκόταν ο πιο καλόπιστος και θετικός συνομιλητής που υπήρξε ποτέ, ο Μουσταφά Ακιντζί.

Εκείνο που χρειαζόταν ήταν ένας έντιμος και ειλικρινής διάλογος, μία ξεκάθαρη και χωρίς σκαμπανεβάσματα στοχοπροσήλωση στη λύση, η αναγκαία βούληση και φυσικά η απαραίτητη για έναν ιστορικό συμβιβασμό, πολιτική τόλμη.

Αντί αυτών, ο Νίκος Αναστασιάδης, με την αλλοπρόσαλλη πολιτική του, τις διάφορες ευφάνταστες ιδέες του, το άνοιγμα συνεχώς κεφαλαίων που ήταν ήδη κλειστά και κυρίως υποσκάπτοντας και υποτιμώντας συνεχώς τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, που μάταια προσπαθούσε να τον κρατήσει σε τροχιά λύσης, κατάφερε να δηλητηριάσει την όλη ατμόσφαιρα.

Και όταν χάρις αποκλειστικά και μόνο στην επιμονή των ΗΕ και σύσσωμου του διεθνούς παράγοντα, φτάσαμε στο παρά ένα της λύσης στο Κραν Μοντανά, απέδειξε το πραγματικό του πρόβλημα.

Ότι σαν ηγέτης δεν είχε την τόλμη που χρειαζόταν για να αναλάβει το βάρος του συμβιβασμού. Δείλιασε την τελευταία στιγμή και το έβαλε στα πόδια, τινάζοντάς τα όλα στον αέρα.

Στο Κραν Μοντανά και όχι μόνο, επιβεβαιώθηκε για ακόμη μία φορά ότι τα μεγάλα και δυσεπίλυτα προβλήματα επιλύονται μόνο από μεγάλους και τολμηρούς ηγέτες και ο Νίκος Αναστασιάδης αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τέτοιος και ως τέτοιον θα τον καταγράψει η ιστορία.

Και τη ζημιά που έκανε εκεί, τη βιώνουμε από τότε καθημερινά, με την κατάσταση να γίνεται όλο και χειρότερη.

Έδωσε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία στην Τουρκία να εγκαταλείψει τη συμφωνημένη βάση επίλυσης του Κυπριακού, τη ΔΔΟ, να προχωρήσει στο άνοιγμα της Αμμοχώστου, να θέσει τα κατεχόμενα υπό τον πλήρη έλεγχό της και με όλο και πιο πειστικά βήματα, να μεθοδεύει τη διεθνή αναγνώρισή τους.

Την ίδια ώρα, έδωσε το τελειωτικό κτύπημα στις δυνάμεις ένθεν και ένθεν της διαχωριστικής γραμμής που αγωνίζονταν για τη λύση και επανένωση, σκόρπισε απογοήτευση και ενίσχυσε όλους εκείνους που θεωρούν ότι δεν είναι εφικτή και ρεαλιστική η λύση του Κυπριακού και ότι πρέπει να αποδεχτούμε, είτε τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο, είτε ακόμη χειρότερα, να αρχίσουμε να συμβιβαζόμαστε με την ιδέα των δύο κρατών.

Η τελευταία δημοσκόπηση του ΡΙΚ για τις προεδρικές, που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, προκαλεί σοκ. Το 18% των Κυπρίων θεωρεί ιδανικότερη λύση του Κυπριακού τα δύο ανεξάρτητα κράτη, το 13% υποστηρίζει το να παραμείνει η κατάσταση ως έχει, το 14% την ανέφικτη λύση του ενιαίου κράτους και μόνο το 38% πιστεύει πλέον ότι είναι εφικτή η λύση του Κυπριακού στη βάση της ΔΔΟ!

Και αυτή η μεταστροφή της κυπριακής κοινής γνώμης είναι το αποτέλεσμα και απότοκο του δεκαετούς χειρισμού του Κυπριακού από τον Νίκο Αναστασιάδη. Αυτό είναι το μόνο «επίτευγμά» του στο Κυπριακό!