Τα αβάστακτα παιχνίδια του εικονικού κόσμου

Κοίτα καλέ μου αδελφέ. Λες διεθνές δίκαιο και στάζει μέλι από το στόμα σου. Αν σε ρωτήσουν «πού είναι η σωτηρία μας;», τους λες «στη συμπερίληψη του διεθνούς δικαίου». Δεν έχω αντίρρηση. Όμως, δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνεσαι. Δεν νομίζω ότι το αντιλαμβάνεσαι. Και εσύ δεν τυγχάνεις και μεγάλου σεβασμού σε αυτό το δίκαιο. Είσαι προοδευτικός, είσαι δημοκράτης, είσαι αριστερός, είσαι κομουνιστής, είσαι οπαδός της λύσης και της ειρήνης, όμως και εσύ δεν εναρμονίζεσαι με τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου. Τι σου λέει αυτό το δίκαιο; Κοίτα τι λέει: «Η διοίκηση στο βόρειο τμήμα της Κύπρου είναι υποτελής της Τουρκίας». Δηλαδή, λέει το εξής: Εδώ δεν υπάρχει κράτος. Τι υπάρχει; Μια διοίκηση συνεργάτης του κατακτητή. Αν υπάρχει μια υποτελής διοίκηση, υπάρχει και μια ανώτερη διοίκηση. Η ανώτερη διοίκηση είναι η Τουρκία. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σου λέει «δεν σε αναγνωρίζω, αναγνωρίζω μόνο την Τουρκία και θεωρώ υπεύθυνη μόνο την Τουρκία για όλα όσα συμβαίνουν εκεί». Εσύ κάνεις πως δεν το ακούς, δεν το βλέπεις αυτό. «Όχι, εδώ υπάρχει ένα κράτος», λες. Υπάρχει και βουλή. Υπάρχει και κυβέρνηση. Υπάρχει και πρόεδρος της δημοκρατίας. Δηλαδή, παραγνωρίζεις αυτή την πρόνοια του διεθνούς δικαίου. Το ΕΔΑΔ μόνο την Άγκυρα έχει ως συνομιλητή σε κάθε συμβάν. Δεν δέχεται ποτέ ως συνομιλητή τη δική μας διοίκηση των εδώ συνεργατών. Ενώ εσύ ουδέποτε έχεις ως συνομιλητή την Άγκυρα και έχεις μόνο την ομάδα των συνεργατών μαριονετών ως συνομιλητή. Η Άγκυρα διοικεί στην πράξη το μέρος αυτό. Εσύ συμπεριφέρεσαι σαν να κάνουν τα πάντα οι εδώ συνεργάτες της, δηλαδή η υποτελής διοίκηση. Αν κατηγορήσεις κάποιον, δεν κατηγορείς την Άγκυρα. Κατηγορείς τις εδώ μαριονέτες. Αφού σέβεσαι τόσο πολύ το διεθνές δίκαιο, γιατί δεν εναρμονίζεσαι με αυτή την απόφασή του; Ιδού, σου λέει είναι υποτελής διοίκηση. Σου λέει διοικεί η Τουρκία. Εγώ θεωρώ υπεύθυνη την Τουρκία για όλα όσα συμβαίνουν εκεί. Εσύ γιατί κάνεις το αντίθετο ακόμα; Γιατί ενεργείς σαν να υπάρχει ένα πραγματικό κράτος εκεί;       

Κοίτα καλέ μου αδελφέ, αυτή είναι η κύρια πηγή του προβλήματός μας. Ενόσω συμπεριφερόμαστε σε αυτή την υποτελή διοίκηση ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, θα χανόμαστε και θα αφανιζόμαστε περισσότερο. Η αγαπητή σύζυγος του Κουτλού Ανταλί, Ιλκάι Ανταλί, προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επειδή δεν έγινε ικανοποιητική έρευνα εδώ σε σχέση με τη δολοφονία του. Όμως, το δικαστήριο θεώρησε υπεύθυνη την Τουρκία ως εναγόμενη. Όχι τη δική μας αστυνομία και διοίκηση. Εκείνοι δεν λογοδότησαν σε αυτό το δικαστήριο, απλώς ακούστηκαν ως μάρτυρες. Κατηγορούμενη ήταν η Τουρκία. Και η απόφαση για αποζημίωση λήφθηκε εναντίον της Τουρκίας. Και εγώ δεν θα μπορούσα να καταχωρίσω αγωγή σε αυτό το δικαστήριο ενάντια στον Ντενκτάς, λέγοντας «ο Ντενκτάς έστησε σε βάρος μου συνωμοσία κατασκοπείας». Ακόμα και αν καταχωρούσα, κατηγορούμενος δεν θα ήταν ο Ντενκτάς αλλά η Τουρκία. Καλά, εσύ γιατί αναγνωρίζεις αδελφέ την εδώ υποτελή μας διοίκηση και τους θεσμούς της άμα το διεθνές δίκαιο δεν τα αναγνωρίζει; Γιατί κάθε τόσο τοποθετείς μαύρο στεφάνι στην πόρτα κάποιου υπουργείου; Γιατί δεν τοποθετείς στο γραφείο του κυβερνήτη που ονομάζεται πρεσβεία;   

Και συχνά παραπονιέσαι λέγοντας ότι η Τουρκία αναμειγνύεται και παρεμβαίνει στις υποθέσεις μας. Τι παρεμβάσεις; Τι γελοίος ισχυρισμός είναι αυτός; Η παρέμβαση έγινε μόνο μια φορά. Στις 20 Ιουλίου 1974. Μετά από αυτό τα πάντα είναι δικά της. Αν πούμε «η Τουρκία παρεμβαίνει στην υποτελή διοίκηση στην Κύπρο», μήπως και κατά τη δική σου γνώμη δεν θα είναι πολύ αστείο αυτό; Ούτως ή άλλως, μήπως δεν είναι δική της αυτή η διοίκηση;  

Ούτε να παραπονιέσαι για όσα σου συμβαίνουν, ούτε να σε πιάνει η έγνοια ότι αφανίζεσαι. Εσύ θέλησες να είναι έτσι. Έπεισες τόσο πολύ τον εαυτό σου ότι εδώ υπάρχει ένα χωριστό κράτος, που ακόμα και κάποιοι κύκλοι στον νότο παρασύρθηκαν απ’ αυτό. Ακόμα και εκείνοι παραπονιούνται όχι για την κατοχή της Τουρκίας, αλλά για την ανάμειξή της στις εσωτερικές υποθέσεις του βορρά. Δεν είσαι τίποτε άλλο από μια παράξενη φιγούρα ενός εικονικού κόσμου. Δεν υπάρχει κράτος, αλλά εσύ προσποιείσαι ότι υπάρχει. Δεν υπάρχει δημοκρατία, αλλά εσύ προσποιείσαι ότι υπάρχει. Δεν υπάρχει ελευθεροτυπία, αλλά εσύ προσποιείσαι ότι υπάρχει. Από τη μια ζητάς το διεθνές δίκαιο και από την άλλη δεν εφαρμόζεις την απόφαση αυτού του δικαίου. Το δίκαιο σου λέει το σωστό. Εσύ κάνεις λάθος. Αν η Τουρκία διαλύσει τη βουλή και την κυβέρνηση, αν στείλει κυβερνήτη, θα πάρει από τα χέρια σου όλα τα συμπαθητικά σου παιχνίδια, έτσι δεν είναι; Ίσως τότε βρεις τον σωστό δρόμο…