Τελικά, είμαστε και πολύ φιλόξενοι

Την τελευταία εβδομάδα έχουμε ασχοληθεί αρκετά ως εφημερίδα με τους πρόσφυγες και γενικότερα με το πόσο δύσκολο είναι να λάβεις υπηρεσίες υγείας εντός ΓεΣΥ αν δεν είσαι Κύπριος. Κάποιοι θα πουν ότι είναι οι διαδικασίες, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν είναι απλά διαδικασίες, είναι ανθρώπινες ζωές που κινδυνεύουν. Αναγνωρίζεσαι ως πρόσφυγας, για παράδειγμα, δικαιούσαι πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας εντός ΓεΣΥ, αλλά λόγω μηχανογραφικού και γραφειοκρατίας χάνεις το δικαίωμά σου. Με λίγα λόγια, επειδή δεν σε έχουν καταχωρίσει στο σύστημα του Δημοσίου δεν δικαιούσαι να αρρωστήσεις. Για να αρρωστήσεις θα πρέπει να πληρώσεις από λεφτά που δεν έχεις. Και δεν είναι μόνο οι πρόσφυγες, είναι και οι φοιτητές τρίτων χωρών. Κάποιοι από αυτούς εργάζονται για να μπορούν να τα βγάλουν πέρα, τους αποκόπτεται ΓεΣΥ, αλλά όταν χρειάζονται υπηρεσίες υγείας δεν μπορούν να τις λάβουν μέσω του συστήματος.

Με λίγα λόγια, πληρώνουν για ένα ΓεΣΥ το οποίο δεν δικαιούνται. Και ερωτώ, ποιος Κύπριος γονιός θα δεχόταν το βλαστάρι του που σπουδάζει στο εξωτερικό να υφίσταται τέτοια αδικίας; Κανένας! Αλλά, ξέχασα αυτά τα παιδιά είναι ξένα, δεν είναι τα δικά μας. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν γονείς, αλλά και να έχουν τι μας ενδιαφέρει εμάς;

Σκεφτείτε τι θα είχε γίνει αν ήταν Κύπριοι και όχι πολίτες από τρίτες χώρες που δεν είχαν πρόσβαση στο ΓεΣΥ. Σκεφτείτε πόσοι θα διαμαρτύρονταν μέρα-νύχτα και θα ζητούσαν να πέσει το σύστημα, και ύστερα κοιτάξτε λίγο γύρω σας για να δείτε πόσοι διαμαρτύρονται για την υφιστάμενη κατάσταση. Κανένας δεν διαμαρτύρεται διότι κανένας δεν ενδιαφέρεται. Ακόμη και εκείνοι που ενδιαφέρονται, κάτι ΜΚΟ, δεν ακούγονται. Στέλνουν επιστολές και παραπέμπονται από τη μία υπηρεσία στην άλλη, και μέχρι να έρθει το μήνυμα και να πάει το χαμπάρι, αν θα έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας θα βρίσκονται στο έλεος του Θεού. Ακόμη, όμως, και να μην είναι ευπαθείς και να μην έχουν χρόνια προβλήματα, μιλάμε για άτομα που δικαιούνται τις υπηρεσίες αυτές. Υπάρχει νομοθεσία η οποία μας υποχρεώνει να τους παρέχουμε υπηρεσίες υγείας. Ξεχάστε, όμως, τη νομοθεσία, το ζήτημα δεν είναι μόνο τι λέει ο νόμος, είναι και ανθρωπιστικό. Θα αφήσουμε τον κόσμο να πεθάνει επειδή δεν είναι Κύπριοι; Θέλω να πιστεύω πως όχι. Αν ευσταθούν τα όσα κατήγγειλε στον «Π» πριν από μερικές μέρες η πρόσφυγας από την Αφρική, η οποία υποστηρίζει απέβαλε τα δίδυμα που κυοφορούσε, λόγω του ότι δεν έλαβε την απαραίτητη φροντίδα όταν αποτάθηκε στο Μακάρειο Νοσοκομείο, τότε τι να πω. Θα χρησιμοποιήσω την κυπριακή φράση που λέει, «ό,τι πάθουμε εν που την κκελέ μας». Ακόμη, όμως, και να μην ισχύει, να έγινε, ρε παιδί μου, μία παρεξήγηση, καλό θα ήταν να δούμε λίγο το πώς χειριζόμαστε τους μετανάστες. Είτε μιλάμε για πρόσφυγες, είτε για εργαζόμενους και φοιτητές από τρίτες χώρες, δικαιούνται και πρέπει να λαμβάνουν δωρεάν υπηρεσίες υγείας. Το ΓεΣΥ, αυτή η κοινωνική κατάκτηση, δεν ανήκει μόνο στους Κύπριους, αλλά σε όλους τους πολίτες που ζουν στη χώρα αυτή!