Η Οδύσσεια της περίθαλψης μιας σύγχρονης Πηνελόπης

*Η Ξένια Οικονομίδου είναι δημοσιογράφος

Μόνο με την Πηνελόπη θα μπορούσε να συγκριθεί η νεαρή Αφρικανή μητέρα δύο παιδιών, καθώς η υπομονή της έφτασε πολλές φορές στα όρια και εν τούτοις συνέχιζε να απαιτεί το δίκιο της. Οι αρμόδιοι λειτουργοί του Μακάρειου Νοσοκομείου έκριναν, ως άλλοι Πιλάτοι, πως τάχα δεν είναι δικαιούχος των νοσοκομειακών και φαρμακευτικών παροχών μία γυναίκα στην κατάστασή της: αναγνωρισμένη πρόσφυγας, μητέρα, εγκυμονούσα, με κάρτα νοσηλείας. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα αφαίρεσαν τα νόμιμα έγγραφά της ή τα ακύρωσαν. Έτσι, η νεαρή έγκυος μητέρα βρέθηκε να παρακαλά για τα αυτονόητα. Πήγε 4-5 φορές στο νοσοκομείο, όπου μία νοσοκόμα (που εκπροσωπούσε το νοσοκομείο, όπως κάνει κάθε υπάλληλος στα μάτια του κοινού) απέρριπτε το αίτημά της να δει γιατρό χωρίς ραντεβού, αν και βρισκόταν σε κρίσιμη για την εγκυμοσύνη της κατάσταση. Η γυναίκα έφευγε πάντα χωρίς να εξεταστεί. Η έλλειψη των 30 ευρώ του εισιτηρίου ήταν κάτι που την αποθάρρυνε να συνεχίσει.

Ήταν μόνη της αυτή η γυναίκα; Και ναι και όχι. Μαζί της βρισκόταν ο πρεσβύτερος του αγγλικανικού καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου στη Λευκωσία Jeremy Crocker, στου οποίου το ποίμνιο ανήκει. Επίσης δύο τουλάχιστον ΜΚΟ που ασχολούνται με τα δικαιώματα των προσφύγων και το Κυπριακό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες.

Δεν ήταν όμως μαζί της οι διάφοροι επισκέπτες του νοσοκομείου τη στιγμή που η καθ’ όλα αναρμόδια νοσοκόμα την έδιωχνε. Δεν ήταν μαζί της η διεύθυνση του νοσοκομείου η οποία επίσημα κώφευε στα αιτήματά της. Δεν ήταν μαζί της η περίφημη «κοινή γνώμη» και ο περίφημος «μέσος άνθρωπος», που μιλάνε για τους πρόσφυγες σαν να είναι σκουπίδια που βρομίζουν την Κύπρο (μέχρι να βρεθεί κάποτε ένας πρόσφυγας που θα εκπροσωπήσει τη χώρα σε διεθνείς αθλητικούς αγώνες ή θα κερδίσει τον θαυμασμό για την εργασία του σε μια επιστήμη). Κατά τα άλλα, οι πρόσφυγες αντιπροσωπεύουν, για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ένα βάρος για την Κύπρο. Γιατί η χώρα μας θέλει να λαμβάνει τα ευρωπαϊκά χρήματα χωρίς να αποδίδει στους πρόσφυγες όλα όσα τους αναλογούν, δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρημάτων, υπό μορφή υπηρεσιών.

Τέλος δεν ήταν μαζί της ο Υπουργός και η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Υγείας, οι οποίοι όχι μόνο κάνουν τα στραβά μάτια στις περιπτώσεις άδικης αντιμετώπισης των προσφύγων, αλλά και την κοροϊδεύουν πρακτικά λέγοντας «θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου». Γιατί, κύριε Υπουργέ; Από ποιου το χέρι περνάει να βρει το δίκιο της η γυναίκα, αν όχι από το δικό σας; Και επειδή η ευαισθησία δεν μετριέται με «θριαμβευτικές δηλώσεις στις εφημερίδες» ή με δακρύβρεχτα πληρωμένα άρθρα, αλλά με έργα, περιμένουμε να μας πείτε πότε ακριβώς και με ποιον τρόπο θα την υπερασπίσετε, λαμβάνοντας γενναία μέτρα για την εξυγίανση του συστήματος περίθαλψης.

Είναι προς τιμήν της γυναίκας το γεγονός ότι ζήτησε από τον Υπουργό να κάνει κάτι ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους που είναι στην κατάστασή της και ταλαιπωρούνται καθημερινά. Δεν είναι προς τιμήν του Υπουργού το γεγονός ότι την ξεχώρισε και έδωσε ραντεβού με τα κανάλια για να τη συναντήσει και για να την βοηθήσει. Ένα υποψιασμένο μυαλό θα έλεγε ότι αυτό είναι απλή προεκλογική

φωτοβολίδα, που δεν πρόκειται να φωτίσει για πολύ το σκοτάδι της περίθαλψης και της νοσοκομειακής φροντίδας προς τους πολίτες.

Γιατί αυτό το σύστημα ταλαιπωρεί όλους τους πολίτες.

Γιατί σήμερα μπορεί να ήταν η Αφρικανή πρόσφυγας. Αύριο, η έγκυος αδελφή μας. Ποιος ξέρει;