Και αντιπρόεδρο και βοηθό Πρόεδρο και ανώτατο επίτροπο και υπουργό Επικρατείας

Κι έτσι απλά, αντιπολίτευση και κοινωνία έβαλαν στο πλάι τις καταγγελίες ότι εννέα πρώην ξένοι και νυν συμπατριώτες μας έσπευσαν να κάνουν γενναιόδωρες εισφορές στο ταμείο του κυβερνώντος κόμματος (300 σχεδόν συνολικά χιλιάδων) μετά που έλαβαν τα διαβατήριά τους, και επικεντρώθηκαν στην πρόταση που έκανε ο Αβέρωφ Νεοφύτου σε προεκλογική για αντιπρόεδρο, που στη συνέχεια έγινε βοηθός Πρόεδρος για να μετατραπεί την επόμενη μέρα σε ανώτατο επίτροπο ή οτιδήποτε άλλο θέλουμε, όπως είπε. Άλλωστε δεν ήταν το όνομα το θέμα, όπως υπέδειξε. Όπως δεν ήταν (έστω κι αν δεν το είπε) ούτε η ουσία.

Ολόκληρη σχεδόν τη βδομάδα παρακολουθούσαμε στελέχη του ΔΗΣΥ, από διάφορες εκπομπές, να προωθούν μια πρόταση που ούτε οι ίδιοι δεν φάνηκε να καταλαβαίνουν σε τι αφορούσε. Κάποιοι έκαναν λόγο για προσωπικότητα που θα διορίζεται από τον Πρόεδρο, κάποιοι για πολιτικό που θα εκλέγεται, άλλοι αναδείκνυαν τη σημαντικότητα της συνταγματικής μεταρρύθμισης για να αυξηθούν οι έλεγχοι και άλλοι την ανάγκη να υπάρχει κάποιος που θα αναλαμβάνει το βάρος της εσωτερικής διακυβέρνησης. «Πόσες φορές δεν ακούσαμε Προέδρους να δηλώνουν ότι δεν μπορούσαν λόγω Κυπριακού να ασχοληθούν όσο θα ήθελαν με την εσωτερική διακυβέρνηση;», εξηγούσε ο Χαράλαμπος Σταυρίδης. Ο δε Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος πρόλαβε να αλλάξει την πρότασή του τρεις φορές σε 36 ώρες, μετατρέποντας την αρχική θέση για αντιπρόεδρο σε ανώτατο επίτροπο (κάτι είπε και για υπουργό Επικρατείας), με παρέμβασή του το απόγευμα υποδείκνυε πως θα πρέπει να συζητήσουμε το θέμα που αφορά την πιο αποτελεσματική λειτουργία για την εσωτερική διακυβέρνηση, και το βράδυ, από το κεντρικό δελτίο του OMEGA, διερωτάτο αν έχει οποιοδήποτε κόμμα ή πολίτη που θεωρεί ότι οι δομές του Συντάγματος όπως χτίστηκαν το 1960 μπορούν να ανταποκριθούν το 2022. «Ποιος θα διαφωνήσει ότι χρειάζεται διαφάνεια, ισορροπίες και έλεγχος (που διασφαλίζονταν από τη δικοινοτικότητα και μετά την απόσυρση των Τ/Κ από τις δομές του κράτους εξέλειπαν); Αυτό δεν είναι η απαίτηση όλων μας;» Μετά από τέσσερις τοποθετήσεις- παρεμβάσεις του, κανείς δεν κατάλαβε αν είναι άνθρωπο που θα βοηθά τον Πρόεδρο που χρειάζεται η χώρα, άνθρωπο που θα τον ελέγχει, ή έναν νέο υπουργό Εσωτερικών.

Κι όμως κόμματα, πολιτικοί, νομικοί, δημοσιογράφοι και κόσμος συνεχίζουν ακόμα και σήμερα -τέσσερις μέρες μετά- να συζητούν σοβαρά κατά πόσο κάτι τέτοιο απαιτεί αλλαγή πολιτεύματος, αν θα μπορούσε να γίνει ή αντίκειται στο πολιτειακό Σύνταγμα. Χωρίς κανείς να διερωτηθεί καν σε τι εξυπηρετεί αυτή η πρόταση. Διότι, έχει δίκιο ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Ελάχιστοι διαφωνούν ότι χρειάζεται διαφάνεια, ισορροπίες και έλεγχος. Πώς, όμως, η δημιουργία της θέσης του αντιπροέδρου, βοηθού Προέδρου ή ανώτατου επιτρόπου θα επαναφέρει τις ισορροπίες και τον έλεγχο που εξέλειπαν μετά την αποχώρηση των Τ/Κ; Πώς ένας άνθρωπος που θα βοηθά και θα εποπτεύει τα της εσωτερικής διακυβέρνησης, όπως εξήγησε ο Αβέρωφ, θα διασφαλίσει τη διαφάνεια; Και γιατί αυτό τον έλεγχο δεν μπορεί να τον ασκήσει η Βουλή ή να τον επωμισθούν οι ανεξάρτητοι αξιωματούχοι (αλλάζοντας τον τρόπο και την ποιότητα των διορισμών), αλλά μπορεί ένας άνθρωπος που θα διορίζεται από τον Πρόεδρο ή θα εκλέγεται ως συνεργάτης του;

Λίγες μέρες μετά τις αποκαλύψεις για δωρεές κάποιων εξ αυτών που έλαβαν διαβατήρια, οι οποίες δημιουργούσαν εύλογες αν μη τι άλλο υπόνοιες για διαπλοκή ή διαφθορά, και δύο βδομάδες μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για τις πολιτογραφήσεις, τα ευρήματα της οποίας επιβεβαίωσαν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την ασυδοσία της εξουσίας, καταφέραμε ολόκληρη η χώρα να ασχολείται με τη συνταγματικότητα μιας ανύπαρκτης στην ουσία πρότασης (που δεν είχε καμιά χρησιμότητα, πέραν του να οδηγήσει τη συζήτηση αλλού). Λίγο μετά που καταφέραμε η μισή χώρα να ασχολείται με τις ευθύνες τις Ελεγκτικής Υπηρεσίας, μετά που αυτή δημοσιοποίησε την έκθεσή της στην οποία καταγράφονταν σωρεία καταχρήσεων. Διότι όπως υποδείκνυαν -αυτοί που άνοιξαν κάθε παράθυρο για να μπορεί να εξυπηρετείται η κατάχρηση του προγράμματος, που αγνόησαν κάθε προειδοποίηση της Ευρώπης που μας καλούσε να αλλάξουμε το πρόγραμμα επειδή «μας πολεμούσαν», και που μετά τις αποκαλύψεις του Αλ Τζαζίρα έκαναν δημοσιογραφικές για να μας ενημερώσουν ότι οι δημοσιογράφοι ήταν υποκινούμενοι- αν ο γενικός ελεγκτής είχε από το 2016 επισημάνει τα προβλήματα του προγράμματος, τότε λάθη και καταχρήσεις θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Αφήνοντας κάποιους να διερωτώνται αν είναι το θράσος των κυβερνώντων ή η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης και της κοινωνίας που τους επιτρέπουν με τη μεγαλύτερη ευκολία να καθορίζουν τον δημόσιο διάλογο; Χωρίς να χρειάζεται καν να προσπαθήσουν. Κάποιους άλλους να διερωτώνται γιατί να μην δημιουργήσουμε και τις τρεις θέσεις; Και άλλους πώς φτάσαμε για ακόμα μια φορά στην απόλυτη γελοιοποίηση της πολιτικής ζωής;

antopoly@cytanet.com.cy