Μέτοχοι και αμέτοχοι στα «χρυσά» διαβατήρια

Το μεγαλύτερο δράμα της όλης ιστορίας των «χρυσών» διαβατηρίων, είναι το γεγονός πως κανένας μέχρι στιγμής από την κυβέρνηση δεν έχει αναλάβει την ευθύνη. Είναι σαν να ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να αντιληφθούν το κόστος που έχουν επιφέρει στη χώρα. Είτε το θέλουμε είτε όχι, το κράτος είναι σαν μια δημόσια εταιρεία όπου το διοικητικό της συμβούλιο λογοδοτεί στους μετόχους. Εάν στο τέλος του έτους τα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας καταδείκνυαν διασπάθιση χρημάτων, παρανομίες και απώλειες εσόδων, τότε οι μέτοχοι μιας σοβαρής επιχείρησης θα έπαυαν το διοικητικό συμβούλιο την ίδια μέρα. Στην περίπτωση του κυπριακού κράτους, το διοικητικό συμβούλιο είναι το Υπουργικό Συμβούλιο με πρόεδρό του τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και μετόχους τους πολίτες. Με την ανομία που επικράτησε κατά τη διάρκεια των πολιτογραφήσεων και με τις ζημιές που προκάλεσε, η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί. Αντί αυτού έχει το θράσος να ζητάει και τα ρέστα και να κατανέμει ευθύνες σε τρίτους. Βλέπετε, ο συλλογικός καταλογισμός ευθυνών είναι ο πιο εύκολος για όσους παρανόμως πλούτισαν εις βάρος των πολιτών.

Η λογική της κυβέρνησης φαίνεται και στη χαρακτηριστική απάντηση που μας απέστειλε την περασμένη Πέμπτη και τη δημοσιεύσαμε την επόμενη ημέρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Μάριος Πελεκάνος, ο οποίος ήταν και πρόεδρος του Κυπριακού Οργανισμού Ανάπτυξης Γης πριν την ανάληψη των καθηκόντων του ως κυβερνητικού εκπροσώπου. Ο κ. Πελεκάνος μας υπέδειξε πως ο ΚΟΑΓ έλαβε συνολικά 11 εκατ. ευρώ από τις εισφορές επενδυτών. Υπενθυμίζουμε ότι η κυβέρνηση το 2019 μέχρι και το τέλος του προγράμματος έθεσε κριτήρια, ώστε έκαστος επενδυτής να κάνει και μια εισφορά 100.000 ευρώ προς τον ΚΟΑΓ. Ωστόσο, με βάση την έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας και τον αριθμό των επενδυτών που έπρεπε να εισφέρουν στον ΚΟΑΓ, ο Οργανισμός έπρεπε να λάμβανε 25 εκατ. ευρώ. Τελικά, έλαβε 11 εκατ. ευρώ, και αυτό το θεωρούν οι κυβερνώντες επιτυχία! Δυστυχώς, είναι αυτή η στρεβλή λογική με την οποία κτίστηκε το συγκεκριμένο πρόγραμμα και δεν θέλουν να αντιληφθούν οι κυβερνώντες. Αυτοί οι άνθρωποι, εάν ήταν σε μια δημόσια εταιρεία, δεν θα έπρεπε να πάνε σπίτι τους;