Η Ιστορία μας διδάσκει. Εμείς την ακούμε;

Η αρχή της ολοκλήρωσης του διπλού εγκλήματος ήρθε σαν σήμερα πριν από 48 χρόνια. Ήταν εκείνος ο μαύρος Αύγουστος, που οι κατακτητές θέλησαν να ασελγήσουν ακόμη περισσότερο στο ταλαίπωρο κορμί της Κύπρου. Έβαλαν ξανά μπρος τα θηριώδη άρματά τους, έχοντας στο στόχαστρο τη θαλασσοφίλητη Αμμόχωστο, την εύπορη γη της Μεσαορίας και την καταπράσινη Μόρφου.

Ο βορράς και ο νότος, από γεωγραφικά σημεία έγιναν όρια του κατοχικού στρατού, πολιτικές γραμμές σε χάρτες, συρματοπλέγματα, αφήνοντας πίσω χιλιάδες πρόσφυγες, χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους.

Η φρίκη της τουρκικής εισβολής δεν ήρθε φυσικά ουρανοκατέβατη. Η ανηθικότητα, ο παραλογισμός και η παρανομία από μέρους μίας ομάδας ακραίων εθνικοφρόνων, έδωσαν απλόχερα το σχοινί που πέρασε στον λαιμό του κυπριακού λαού η Τουρκία.

Μία θηλιά, που για 48 ολόκληρα χρόνια δεν αφήνει Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, να ανασάνουν την πνοή της ελευθερίας και να περπατήσουν τα χώματα της πατρίδας τους, χωρίς να είναι γαντζωμένα τα τσιγκέλια των κατακτητών.

Ούτε η λήθη ούτε η παραποίηση της Ιστορίας δεν βοηθά τους κατοίκους αυτού του νησιού να κτίσουν το μέλλον. Γιατί, η Ιστορία είναι η επιστήμη που με τη μεθοδολογία της θα σχεδιάσουμε το μέλλον. Τα διδάγματα και η εμπειρία της πρέπει να γίνουν τα υλικά και τα εργαλεία για το χτίσιμο μίας πατρίδας που να ενώνει όλους τους Κύπριους, ανεξαρτήτως γλώσσας και θρησκείας.

Στη διεθνή πολιτική, η διαδραστική επικοινωνία, δηλαδή οι συνομιλίες μεταξύ των μερών για επίλυση των διαφορών τους είναι το όχημα που θα φέρει κοντά τις πλευρές και θα πετύχει να φτάσει στο τέρμα του με την πολυπόθητή τους λύση. Ως εκ τούτου, η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να καταβάλει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια για τη γρήγορη και ριζική αντιστροφή της πορείας που έχει λάβει το Κυπριακό κατά τα τελευταία πέντε χρόνια. Να βρίσκεται σε εγρήγορση, για να είναι ένα βήμα μπροστά από τις θέσεις της τουρκικής πλευράς.

Με γνώμονα βέβαια πάντα τη δίκαιη λύση του Κυπριακού και για τις δύο κοινότητες της Κύπρου και με απόλυτη επιμονή στη βάση της ΔΔΟ.

Στην ιστορία της ανθρωπότητας, είθισται ο χρόνος να μην κινείται υπέρ του δικαίου, αντίθετα, εμβαθύνει και νομιμοποιεί το status quo. Το Κυπριακό δεν θα έπρεπε να τεθεί ούτε στο ελάχιστο στο ad calendas graecas, λόγω πολιτικού κόστους, ατολμίας ή αδιαλλαξίας και αυτό είναι υποχρέωση για τις επόμενες γενεές, από κάθε πολιτευόμενο.

Εάν μας δίδαξε κάτι η Ιστορία και οι πληγές που ανοίχτηκαν στην Κύπρο το θλιβερό καλοκαίρι του 1974, είναι η αντιμετώπιση του μέλλοντος με ειλικρίνεια, σοβαρότητα και ευθύνη, που ουσιαστικά θα ανθήσει μόνο με την επίλυση του Κυπριακού και την επανένωση της Κύπρου.

*Πολιτικού επιστήμονα