«Η υπόσκαψη του μεγάλου ηγέτη» του δρος Παναγιώτη Μαύρου

Δεν υπήρχε περίπτωση να μη μνημονεύσουμε και φέτος την τραγική μέρα που ο Μακάριος μας άφησε ορφανούς. Και πράγματι, μπροστά σε αυτή την παγκόσμια φυσιογνωμία μπορεί κάποιος να μας αναφέρει έναν ΠΚΔ ,μετά την αποφράδα μέρα της τρίτης Αυγούστου, που να συγκριθεί με τον Μακάριο, τον οποίο ο λαός λάτρεψε θεωρώντάς τον το «ξίφος του λαού»; Επανέρχομαι σήμερα εν μέσω νεοεκδοθέντων βιβλίων που μόνο προδότη δεν τον αποκάλεσαν, για λάθη, δήθεν, και άλλαξαν την πορεία του Κυπριακού προς το χειρότερο. Ντροπή! Λάθη έγιναν, ουδείς αλάνθαστος, αλλά να τα φορτώνεις όλα σε αυτόν που πολεμούσε για το όνειρο σχεδόν όλων των Ελληνοκυπρίων, απλώς το θεωρώ ύβρη, όσα επιχειρήματα και να παραθέσεις. Και σε αυτό το σημείο θα ξανά αναφερθώ στον συγγραφέα Γιάννη Καλπούζο, «δεν μπορούμε να κρίνουμε τα συμβάντα με τα σημερινά ήθη και με βάση την πολιτική ορθότητα». Μέσα στη μαυρίλα που μας προετοιμάζει για τη διχοτόμηση των δύο κρατών με ανήμπορους και ανίσχυρους πολίτες σ’ αυτό το κράτος της διαφθοράς και υποκρισίας, η μνήμη μας οδηγεί στις 3 Αυγούστου, μέρα της κοίμησης του μεγάλου ηγέτη της Κύπρου, για το οφειλόμενο μνημόσυνο ως ένα δείγμα αγάπης και ευγνωμοσύνης σ’ αυτόν που τα έδωσε όλα για την αγαπημένη του Κύπρο.

Δυστυχώς διαβάζουμε σε πολλά άρθρα δηλητηριώδη βέλη κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου για κύριες ευθύνες όσον αφορά στην κατρακύλα της πατρίδας μας με 36% κάτω από την μπότα του κατακτητή. Γελοιότητες από αδαείς ανθρώπους που σίγουρα το μίσος δεν τους αφήνει να αντιληφθούν την τότε εποχή που όλοι δε χώνεψαν ότι μια μειονότητα 18% κέρδισε τόσα προνόμια στη νεοσύστατη δημοκρατία. Και όμως ο Μακάριος, ο οποίος έβλεπε ότι τουλάχιστον το 90% θεωρούσε την Κύπρο ελληνική – ταξιδέψτε πίσω στο '60 – προσπάθησε με τα 13 σημεία να αλλάξει ορισμένες αδικίες του Συντάγματος. Εισηγήθηκε τα 13 σημεία, κύριοι, δεν τα επέβαλε. Γιατί τονίζω τα 13 σημεία; Το κάνω επειδή όλοι αδίκως ρίχνουν την ευθύνη στον Μακάριο για τα γεγονότα που ακολούθησαν. Δυστυχώς με τις ταραχές τω καιρώ εκείνω όλοι φταίξανε και καταλήξαμε στην πρώτη διχοτόμηση. Όμως ο Μακάριος, παρ' όλα τα λάθη του, ως Ελληνοκύπριος μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα τότε, κράτησε τα ηνία του κράτους γερά και με αξιοπρέπεια μέχρι το 1974 όταν οι προδότες της ΕΟΚΑ Β προσκάλεσαν τον Τούρκο κατακτητή και διχοτόμησαν για πάντα την Κύπρο. Βασικά, όταν κρίνουμε μια κατάσταση πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τις τότε συνθήκες και όχι να γινόμαστε μετά Χριστόν προφήτες. Είναι γι’ αυτό που τιμούμε τον Μακάριο, αυτόν που όσο κανείς άλλος λατρεύτηκε από τον λαό του. Με τον χαμό ψάχνουμε ακόμη άξιο ηγέτη, άλλα μάταια. Όλοι μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δυστυχώς ξεχνάμε τον αρχιτέκτονα αυτής της νίκης, ο οποίος μέσα στις τραγικές συνθήκες που δημιούργησε η Εοκαβήτικη ανταρσία κατόρθωσε να υλοποιήσεί τη σύνδεση της Κύπρου με τη Ευρωπαϊκή Κοινότητα το 1972, γιατί ο μεγάλος οραματιστής της ευημερίας του λαού της Κύπρου έβλεπε τη λύση του Κυπριακού και την ειρήνη στην Κύπρο μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ξεχνάμε ότι αυτός ο μεγάλος ηγέτης ταύτισε το όνομά του με αυτό της πατρίδας μας και την έκανε γνωστή στα πέρατα του κόσμου.

Ο Μακάριος ήταν ο άξιος ηγέτης ενός λαού που κάτω από την πεφωτισμένη ηγεσία του ένιωθε περήφανος και αντιστεκόταν σθεναρά στην υποδούλωσά του και στα άνομα σχέδια των εχθρών της Κύπρου μας, ντόπιων και ξένων. Ο λαός μας τον αγάπησε και τον λάτρεψε και αγωνίστηκε γι’ αυτόν επειδή στο πρόσωπό του έβλεπε τον φιλόστοργο πατέρα, τον αγαπημένο αδελφό, τον φλογερό αγωνιστή των δικαίων του. Ο Μακάριος ήταν υπεράνω μικροτήτων και ας περιεβάλλετο και από μικρούς ανθρώπους τους οποίους δεν μπορούσε πάντα να ελέγχει. Άλλωστε, δεν ήταν θεός, άνθρωπος ήταν και αυτός, και αν έκανε λάθη, που σίγουρα έκανε, ήταν ανθρώπινα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μακάριος είναι η μορφή του αιώνα στη μικρή μας πατρίδα που σφράγισε την Ιστορία της Κύπρου με το μεγαλείο και τη μεγαλοψυχία του και υπήρξε άσβεστος φάρος και οδοδείκτης στην πορεία του αγώνα μας, καλώντας μας σε αγώνα για μια Κύπρο ελεύθερη, μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κοινή πατρίδα Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων όπου θα ζουν μαζί ειρηνικά μακριά από λάθη του παρελθόντος. Οι μετά Χριστόν προφήτες ας αντιληφθούν τα λόγια του συγγραφέα Γιάννη Καλπούζου, και τα επαναλαμβάνω «ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ».

* ΒΑ, ΜΑ, PhD πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού.