Ένα ψευδο-debate και μια original αποκάλυψη

Το πρώτο debate για τις επικείμενες προεδρικές εκλογές είναι γεγονός. Αν και δεν χαρακτηρίστηκε επίσημα ως τηλεμαχία, είχε όλα τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν μια έντονη προεκλογική συζήτηση. Μάλιστα, για να το εμπεδώσουμε, το κρατικό κανάλι το μετέδωσε τρεις φορές. Μία η πρώτη μετάδοση, η original, και δύο οι επαναλήψεις.

Το πρώτο λοιπόν ψευδο-debate, υπό την έννοια του ότι εδώ και μισό αιώνα συνηθίσαμε ότι δεν είναι κανονικό να φέρει το πρόθεμα «ψευδο», έλαβε χώρα στο κρατικό κανάλι με τους τρις επικρατέστερους, τουλάχιστον προς το παρόν, υποψηφίους για την προεδρία. Αναφορικά με τα κανονικά debates, δηλαδή τα originals, θα αρχίσουν μέσα στο φθινόπωρο. Προς αποφυγήν οποιασδήποτε παρεξηγήσεως, το θέμα της κανονικότητας της τηλεμαχίας δεν ισχύει για τους υποψηφίους. Μπορεί ο Αβέρωφ Νεοφύτου να δήλωσε ότι είναι ο υποψήφιος original, αλλά σίγουρα αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλοι είναι ψευδο-υποψήφιοι.

Για να σοβαρευτούμε όμως, το ψευδο-debate ή η ψευδο-τηλεμαχία έβγαλε μια original είδηση. Τι είδηση, αποκάλυψη μεγατόνων είχαμε. Κατά τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, φύγαμε από το Μοντ Πελεράν την πιο κρίσιμη στιγμή για το Κυπριακό. Ενώ το Κυπριακό ήταν σε τροχιά λύσης, ο «όφις», δηλαδή ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος και στενότατος συνεργάτης του Προέδρου, Νίκος Χριστοδουλίδης, «παρέσυρε» τον Πρόεδρο και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Μάλιστα το τραγικό είναι ότι για να φύγουμε, προφασιστήκαμε φτηνά ψεύδη.

Κοροϊδεύσαμε τα ΗΕ, την ΕΕ και όλους τους συμμετέχοντες, ότι τάχατες έπρεπε ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, να ενημερώσει το κόμμα του και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να ενημερώσει τον Έλληνα Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Το δε τραγικό, την ώρα που εμείς εγκαταλείπαμε σαν «κλέφτες» το τραπέζι των συνομιλιών, υπήρχε συμφωνία στο εδαφικό. Η διαφορά περιορίστηκε στο 1%, δηλαδή σε ακτίνα συμφωνίας ( 28,2% η δική μας πρόταση και 29,2% η πρόταση της άλλης πλευράς). Ακόμα, το ότι την πρωτοβουλία αυτή, δηλαδή τη σύγκλιση στο εδαφικό, την πήρε ο Μουσταφά Ακιντζί σε αντίθεση με την Άγκυρα, ουδόλως το λάβαμε υπόψη. Αφήσαμε, όπως άλλωστε το πράξαμε πολλές φορές, εκτεθειμένο τον Τ/Κ ηγέτη. Όλα αυτά τα απαράδεκτα του Μοντ Πελεράν στην ουσία δεν μπορούν να θεωρηθούν αποκαλύψεις. Όλα αυτά τα καταγράφει ο Μακάριος Δρουσιώτης, με κάθε λεπτομέρεια, στο βιβλίο του «Έγκλημα στο Κραν Μοντανά», ένα βιβλίο που αν και κυκλοφόρησε σε χιλιάδες αντίτυπα δεν ευαισθητοποιήθηκε σχεδόν κανένας.

Σε ένα κανονικό κράτος, μετά από τέτοιες αποκαλύψεις, υπό κανονικές συνθήκες καταρρέει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Εδώ, στην ομφαλό της Γης, τίποτα απολύτως. Εδώ ισχύει το «Πίστευε και μη ερεύνα». Όποιος αμφισβητεί τον Πρόεδρο είναι κακόβουλος, αναξιόπιστος και εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα. Αυτό όμως που εκπλήττει, ή καλύτερα τρομάζει, είναι οι αντιδράσεις των τριών εν δυνάμει Προέδρων. Μετά την αποκάλυψη Μαυρογιάννη, πρώτα ο Νίκος Χριστοδουλίδης, ως ο άμεσα ενδιαφερόμενος, τήρησε την προσφιλή του τακτική. Αν και διέψευσε, γενικά και αόριστα, τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ, δεν μας είπε τίποτα το ουσιαστικό και απλά επικαλέστηκε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να τον επιβεβαιώσει.

Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, «η πέτρα του σκανδάλου», σε παρατήρηση του Νίκου Χριστοδουλίδη, ότι μετά από αυτήν την ενέργεια του Προέδρου θα έπρεπε να παραιτηθεί από διαπραγματευτής, είπε ότι, «σε δύσκολες στιγμές για την πατρίδα δεν παραιτείσαι». Δεν φτάνει που παρέμεινε στη θέση του, μας παρουσίασε την πράξη του λαι ως ηρωική. Βέβαια, αγνοεί μια άλλη πραγματικότητα, ότι σε τέτοιες δύσκολες στιγμές αποχωρείς και καταγγέλλεις, μάλιστα δημόσια, την εθνικά επιζήμια πράξη του Προέδρου. Διαφορετικά είσαι συνυπεύθυνος και επικίνδυνος για την πατρίδα.

Ο τρίτος της «παρέας», ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, δεν έκρυψε την ικανοποίησή του. Πρώτον, για το ότι οι δύο τσακωνόντουσαν μεταξύ τους και, δεύτερον και κυριότερο, γιατί τα βέλη Μαυρογιάννη εστρέφοντο εναντίον του Νίκου Χριστοδουλίδη. Ξέχασε όμως και αυτός την ουσία. Μπορεί να συμμετείχε στη συζήτηση ως υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά δεν παύει να είναι ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος. Μπορεί να μην είχε ενεργό συμμετοχή στο Μοντ Πελεράν ή στο Κραν Μοντανά, αλλά όλα αυτά, τα εθνικά ανιστόρητα, έγιναν από τον Πρόεδρο που στηρίζει και δηλώνει συνεχιστής των πολιτικών του. Ανεξάρτητα αν ο Πρόεδρος «παρασύρθηκε» ή όχι από τον κάθε Χριστοδουλίδη, η ευθύνη των πράξεων βαρύνει πρώτα τον Πρόεδρο και μετά το κυβερνών κόμμα του οποίου ηγείται ο κ. Νεοφύτου.

Το συμπεράσματα από το πρώτο ψευδο-debate, θλιβερά μέχρι καταθλιπτικά. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, αν αληθεύουν τα λεγόμενα Μαυρογιάννη, αποδεικνύεται απορριπτικός και ότι έκτιζε πολιτικό κεφάλαιο εις βάρος της πατρίδας. Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, επιεικώς απαράδεκτος. Καθηκόντως θα έπρεπε να παραιτηθεί, καταγγέλλοντας μάλιστα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για όλα αυτά που εκ των υστέρων μας έχει αραδιάσει. Τι να πει κανείς για τον Αβέρωφ Νεοφύτου; Ίσως η τραγική φιγούρα των εκλογών. Ένας άνθρωπος με σαφέστατες θέσεις στο Κυπριακό, αναγκάζεται να στηρίζει πολιτικές με τις οποίες κάθετα διαφωνεί. Στηρίζει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ενώ διαφωνεί μαζί του στον ύψιστο βαθμό στο εθνικό θέμα. Το παίζει σε δύο βάρκες, τη μια «Τσουνάμι» και την άλλη καλοκαιρία, και δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτή η παλινδρόμηση θα του στοιχίσει, όχι μόνο τις εκλογές του 2023, αλλά ίσως και την πολιτική του καριέρα.

Δυστυχώς και οι τρεις, πολιτικά και εθνικά μίζεροι. Αν, όπως δείχνουν μέχρι στιγμής οι διάφορες μετρήσεις, ένας από τους τρεις θα είναι ο νέος Πρόεδρος, τότε το μέλλον για αυτόν τον δύσμοιρο τόπο προδιαγράφεται δυσοίωνο και μίζερο, όπως και οι πολιτικοί που διεκδικούν το ύπατο αξίωμα.