«Η επίμονη ρωσοδουλεία των Ελληνοκυπρίων» του Γιώργου Στόγια

Οι Cyprus Airways ξεκίνησαν πτήσεις Μόσχας- Λάρνακας μέσω Αρμενίας και το διαφημίζουν απρόσκοπτα, ενώ σε μεγάλα site ανεβαίνουν κείμενα που χαιρετίζουν την εξέλιξη αυτή. Για παράδειγμα, στο cityoflarnaka.com, σε άρθρο με τον ποιητικίζοντα τίτλο «Ανοίγουν οι αιθέρες», διαβάζουμε ότι «πολλά έχουν αλλάξει μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας που είχαν ως αποτέλεσμα και τον αποκλεισμό των Ρώσων από τα κράτη της Ευρώπης. […] Ωστόσο, φαίνεται πως βρέθηκε η φόρμουλα ώστε να συνεχιστεί η αεροπορική διασύνδεση Κύπρου-Ρωσίας. Η Cyprus Airways σε συνεργασία με την AK Aeroflot προχωρούν με νέα δρομολόγια Λάρνακα-Μόσχα (8 πτήσεις την εβδομάδα)». Όπως σωστά παρατήρησε ο εκπαιδευτικός Αλέξανδρος Κοφτερός, «είναι το αντίστοιχο του να ανακοινώσει η British Airways πτήσεις Λονδίνο - Ερτζάν μέσω Ιστανμπούλ».

Από το 1974, η διεθνής κοινότητα διασφαλίζει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι η μόνη αναγνωρισμένη κρατική οντότητα στο νησί, διατηρώντας το εμπάργκο των κατεχομένων εδαφών. Οι Ελληνοκύπριοι όμως δεν αντέχουν να σεβαστούν τις κυρώσεις που έχουν συμφωνηθεί ενάντια στη Ρωσία σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι παλαιότερα η κυπριακή Βουλή είχε φέρει ψήφισμα ενάντια στις κυρώσεις στη Ρωσία μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, και τρεις πολιτικοί αρχηγοί (Κυπριανού, Παπαδόπουλος, Θεοχάρους) είχαν επισκεφτεί επίσημα ύστερα από πρόσκληση τη χερσόνησο, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά τις κατοχικές αρχές. Επίσης, μέσω του ΥΠΕΞ της, που τώρα προαλείφεται για Πρόεδρος, η Κύπρος είχε φλερτάρει με το βέτο για τις κυρώσεις στη Λευκορωσία. Και μετά, αν οι Ευρωπαίοι γυρίζουν το κεφάλι από την άλλη πλευρά σε εκκλήσεις βοήθειας και σε διαμαρτυρίες, θα παρουσιάζονται στο εσωτερικό ως ανάλγητοι και άδικοι, και βέβαια οι Ελληνοκύπριοι ως θύματα.

Στη Λεμεσό, στον μόλο, έχει στηθεί ένα μεγάλο περίπτερο που προβάλλει τις θέσεις της ρωσικής προπαγάνδας παρουσιάζοντας τους Ουκρανούς ως σφαγείς παιδιών. Αντίθετα, σύμφωνα με δημοσίευμα της Cyprus Daily News με τίτλο «Κυπριακές ιδιαιτερότητες» (1/8/22), οι δήμοι έχουν αρνηθεί στην ουκρανική κοινότητα να στήσει περίπτερα με τις δικές της θέσεις. Επίσης, όπως διαβάσαμε σε ρεπορτάζ του Μανώλη Καλατζή στον «Πολίτη», με τίτλο «Επίδειξη ρωσικής θρασύτητας στη Λεμεσό: 'Σκότωσαν' ακτιβιστές κατά της ρωσικής εισβολής», στο Παττίχειο θέατρο, το «Συντονιστικό Συμβούλιο Ρώσων Συμπατριωτών» έχει αναρτήσει φωτογραφίες με Ρώσους αντικαθεστωτικούς που ζουν στη Λεμεσό και τους παρουσιάζουν δημόσια ως νεκρούς. Πρόκειται δηλαδή για κανονική απόπειρα τρομοκράτησης με μεθόδους μαφίας της νύχτας. Και η Κυπριακή Δημοκρατία το επιτρέπει να συμβαίνει μπροστά στα μάτια της, και κανείς «ευαίσθητος» και «προοδευτικός» δεν ανοίγει το στόμα του.

Στις συζητήσεις που κάνω με δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς, η συντριπτική πλειονότητα, αφού καταδικάσει προσχηματικά τη ρωσική εισβολή, ρίχνει την ευθύνη τόσο του ξεκινήματος, όσο και της συνέχισης του πολέμου, στους Ουκρανούς. Υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να είχαν δώσει στους Ρώσους ό,τι ζητάνε, ή έστω να το κάνουν τώρα «πριν ο καραγκιόζης Ζελένσκι καταστρέψει την πατρίδα του». Συνεπώς, αφού δεν έχουν καθολική ισχύ, όλα τα λόγια περί δικαιοσύνης σύμφωνα με τα οποία συντηρείται η μνήμη της τουρκικής εισβολής είναι κούφια και υποκριτικά. Όπως μου εξηγούν οι συνομιλητές μου, θα πρέπει να καταλάβω ότι πέρα από τα μακαριακά αντανακλαστικά που είναι βαθιά γραμμένα στην πολιτική συνείδηση μεγάλου μέρους του λαού, σημασία έχει ότι τα λεφτά των Ρώσων είναι πολλά, και ότι τόσα χρόνια ψωμίζουν ισχυρούς παράγοντες της δημόσιας ζωής, πολιτικούς, δικηγόρους, developers, ξενοδόχους. Στις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης προς τον αγωνιζόμενο ουκρανικό λαό, πέρα από τους ίδιους τους Ουκρανούς που ζουν στο νησί, ήμασταν συνολικά καμιά διακοσαριά. Λυπάμαι, αλλά στο θέμα αυτό, ντρέπομαι για τη δεύτερή μου πατρίδα.

Η στήλη «Αυτονόητα» σήμερα φιλοξενεί κείμενο του Γιώργου Στόγια.