Η ιστορία μιας μεγάλης φιλίας από τη Λεύκα

Λεζάντες: Ο φαρμακοποιός Νάσος Ησαΐα, το φαρμακείο του στη Λεύκα και ο δρόμος με το όνομά του - Οδός Ησαΐα.

Η αγαπημένη μας φίλη Cristalla Kart (Χρυστάλλα Καρταμπή), διαχειρίστρια της ομάδας «I Love Morphou» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μοιράζεται την ιστορία μιας μεγάλης φιλίας από τη Λεύκα. Στην πραγματικότητα, ο φίλος μας Bumin Bezmen είχε γράψει αυτήν την ιστορία του πατέρα του Shevket Dervish και του γνωστού φαρμακοποιού από τη Λεύκα και Μόρφου Νάσου Ησαΐα και την έδωσε στην Cristalla Kart για να τη δημοσιεύσει στην ομάδα «I Love Morphou».

Γράφει η Χρυστάλλα: «Αυτή είναι η συγκινητική ιστορία μιας βαθιάς φιλίας μεταξύ ενός Τουρκοκύπριου και ενός Ελληνοκύπριου από τη Λεύκα. Μας δείχνει τον δρόμο όχι μόνο για μια ειρηνική συνύπαρξη, αλλά και για μια αληθινή κοινωνία των πολιτών μακριά από το εθνικιστικό μίσος. Τη μοιράστηκε μαζί μας ένας αληθινός Κύπριος, ένας άνθρωπος που αγαπά τη χώρα του και θέλει να τη δει ξανά ελεύθερη. Ο φίλος μας Bumin Bezmen από τη Λεύκα μάς μιλά για τη φιλία που ένωνε τον πατέρα του Shevket Dervish με τον γνωστό μας φαρμακοποιό Νάσο Ησαΐα. Γράφει για αυτή τη μεγάλη φιλία. Σε ευχαριστώ Bumin για μια τόσο συγκινητική ιστορία που μοιράστηκες μαζί μας. Να είσαι καλά».

Η ιστορία τους

Η ιστορία, όπως την έγραψε ο Bumin Bezmen για τη φιλία του πατέρα του με τον κύριο Νάσο, έχει ως εξής: «Ο πατέρας μου μετά την αποφοίτησή του από την Αμερικανική Ακαδημία στη Λάρνακα το 1948, ήταν διευθυντής λογιστηρίου στον Δήμο Λεύκας. Στη συνέχεια, παντρεύτηκε τη μητέρα μου Vedia Alifaik Muderris και έζησαν στη Λεύκα. Την εποχή εκείνη, η Λεύκα ήταν μια από τις πολυπληθέστερες πόλεις της Κύπρου λόγω της Κυπριακής Μεταλλευτικής Εταιρείας (CMC) και κοσμοπολίτικη με Τουρκοκύπριους, Ελληνοκύπριους, Αρμένιους, Άγγλους και Αμερικανούς. Ο μόνος φαρμακοποιός στη Λεύκα ήταν ο κ. Αθανάσης (κ. Νάσος) και ο αδελφός του Διομήδης ήταν ο μόνος γιατρός (Το 1974, ο κ. Διομήδης βοήθησε τους Τουρκοκύπριους της Λεύκας όταν έγινε το πραξικόπημα και όταν οι Έλληνες στρατιώτες μπήκαν στη Λεύκα).

Ο πατέρας μου πήγαινε στο φαρμακείο του Νάσου κάθε μέρα μετά τη δουλειά, καθόταν εκεί πίνοντας ένα ποτό και μιλούσε με τον Νάσο. Έγιναν πολύ καλοί φίλοι και έφτασαν στο σημείο να αποκαλούν ο ένας τον άλλον «αδελφό» (καρντάσι). Αυτή η φιλία κράτησε πολλά χρόνια, μέχρι που η ΕΟΚΑ και η ΤΜΤ ξεκίνησαν την αντιπαλότητα. Οι Ελληνοκύπριοι της Λεύκας αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν, όπως και οι Τουρκοκύπριοι άλλων μεικτών χωριών αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα δικά τους χωριά. Ο κύριος Νάσος και η οικογένειά του έγιναν πρόσφυγες και εγκαταστάθηκαν στη Μόρφου, ενώ ο πατέρας μου μετανάστευσε στην Αγγλία.

Μια μέρα, το 2003, αφού άνοιξαν τα οδοφράγματα, καθόμασταν με τη μητέρα μου στο μπαλκόνι του σπιτιού της στη Λεύκα, όταν ένα αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά στο σπίτι μας και βγήκε από μέσα ένας καλοντυμένος άντρας. Μας έγνεψε και ρώτησε αν ήμασταν οι ιδιοκτήτες του σπιτιού. Είπα ναι και τον κάλεσα μέσα. Μας είπε ότι είναι ο Στέλιος, ο γιος του κ. Νάσου και ότι αναζητούσε τον κύριο Shevket (τον πατέρα μου) και την οικογένειά του. Του συστηθήκαμε και του είπαμε ότι ο πατέρας μου πέθανε στο Λονδίνο πριν από πολλά χρόνια και τον ρώτησα γιατί τον έψαχνε.

Έτσι, μας είπε τη συνέχεια της ιστορίας: Αφού τους έδιωξαν από τη Λεύκα και πήγαν στη Μόρφου, ήταν σε κακή οικονομική κατάσταση. Όταν ο πατέρας μου πληροφορήθηκε τα βάσανά τους, τους έστειλε λεφτά και πρόσκληση να πάνε στο Λονδίνο. Ο κ. Νάσος δεν ξέχασε ποτέ αυτήν τη χάρη και πριν πεθάνει, ζήτησε από τον γιο του να μας βρει και να μας ευχαριστήσει. Έτσι, μετά από 57 χρόνια, βρήκε την ευκαιρία με τη διάνοιξη των οδοφραγμάτων να έρθει στη Λεύκα και να εκπληρώσει αυτήν την επιθυμία του πατέρα του, δηλαδή να μας ευχαριστήσει. Καθώς μας έλεγε αυτά, τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και τα μάτια της μητέρας μου ήταν επίσης γεμάτα δάκρυα. Γύρισε στο αυτοκίνητό του, έφερε μια ανθοδέσμη, αγκάλιασε τη μητέρα μου και της την έδωσε. Ήμασταν όλοι ταυτόχρονα λυπημένοι και χαρούμενοι. Από εκείνη τη μέρα, έχω ακόμα έναν αδελφό, τον Στέλιο. Αποκαλούμε ο ένας τον άλλον καρντάσι και κανείς δεν μπορεί ποτέ να σταθεί εμπόδιο σε αυτήν την αδελφότητά μας».

Οι φωτογραφίες

Η Cristalla μοιράζεται επίσης με την ομάδα μερικές πολύτιμες φωτογραφίες: Μια φωτογραφία που δείχνει το φαρμακείο του κ. Νάσου στη Μόρφου, μια άλλη φωτογραφία που δείχνει τον κ. Νάσο, μια άλλη φωτογραφία που δείχνει το φαρμακείο του στη Λεύκα και μαθαίνουμε από αυτήν ότι το όνομα του δρόμου όπου βρισκόταν αυτό το φαρμακείο στη Λεύκα ήταν το επώνυμο του κ. Νάσου –ήταν το οικογενειακό τους όνομα, Ησαΐα.

Μια άλλη συγκινητική ιστορία απ' τη Μόρφου

Η Cristalla Kart μοιράζεται άλλη μια συγκινητική ιστορία από τη Μόρφου. Λέει:

«Η φωτογραφία που σώθηκε απ' τη μικρή πράξη καλοσύνης. Εδώ θα μιλήσω για το πώς μια μικρή πράξη καλοσύνης, όσο μικρή κι αν φαίνεται, μπορεί να πάει πολύ μακριά. Σχεδόν 30 χρόνια μετά την εισβολή, πήγα στη Μόρφου και γύρισα στον Τουρκοκύπριο αστυνομικό Reshat για να τον ευχαριστήσω. Αν και ο Reshat δεν ήταν Μορφίτης, ζούσε στη Μόρφου με την οικογένειά του στην οδό Ανδρούτσου. Είχε τρεις μικρές κόρες. Σε αυτόν τον δρόμο, μια μέρα, ο Σαμψών σχεδίαζε να τον σκοτώσει, αλλά σώθηκε λόγω της κόρης του που φώναξε. Όπως διηγήθηκε, ο Σαμψών τον κυνηγούσε με ένα αυτοκίνητο.

Η φωτογραφία που διασώθηκε από τον κύριο Reshat

Ο Reshat, όπως και άλλοι αστυνομικοί, πήγαινε στο καφενείο του πατέρα μου με τον οποίο είχε καλές σχέσεις. Αλλά, μετά τη φασαρία, όταν έφυγε από τη Μόρφου, ο πατέρας μου δεν τον ξαναείδε.

Μετά την εισβολή, η μητέρα μου ήταν απαρηγόρητη για τη φωτογραφία του γάμου της που άφησε πίσω. Τότε, ο πατέρας μου έστειλε ένα μήνυμα στον παλιό του φίλο Reshat μέσω του Ερυθρού Σταυρού. Μετά από μερικές μέρες, μας περίμενε μια υπέροχη έκπληξη. Είχε έρθει η φωτογραφία του γάμου. Αξίζει να σημειωθεί ότι τίποτε άλλο δεν σώθηκε από το σπίτι μας, από αυτά που αφήσαμε πίσω. Μην ξεχνάτε ποτέ αυτή τη μικρή πράξη καλοσύνης. Και μετά από 30 χρόνια, τον συνάντησα για να τον ευχαριστήσω. Η καλοσύνη, όπως και το κακό, δεν πεθαίνει ποτέ. Η φωτογραφία στη Μόρφου με τον Στέλιο Ραγιά και τον Τουρκοκύπριο αστυνομικό Reshat».

Ο κ. Reshat που κατάφερε να βρει τη γαμήλια φωτογραφία του φίλου του

Επειδή η Cristalla Kart έχει μια ευγενική ανθρώπινη καρδιά, μπορεί να αναγνωρίσει τη σημασία τέτοιων ανθρώπινων ιστοριών και φροντίζει να τις αναδεικνύει ως φωτεινά και λαμπερά παραδείγματα ανθρωπιάς στο νησί μας. Όπως λέει, «Η καλοσύνη, όπως και το κακό, δεν πεθαίνει ποτέ». Ας ελπίσουμε ότι περισσότεροι άνθρωποι θα πουν τις ανθρώπινες ιστορίες τους, ώστε να μάθουμε και εμείς από αυτούς τους κρυμμένους ανθρωπιστικούς θησαυρούς του νησιού μας.

Ο κ. Reshat, δεύτερος δεξιά

caramel_cy@yahoo.com

Τηλ: 99 966518