«Το κόστος από τα παλαμάκια του ΔΗΣΥ» του Χρήστου Πουργουρίδη

Πολλοί είναι εκείνοι που με ρωτούν γιατί ασκώ κριτική στην ηγεσία του ΔΗΣΥ για τα λάθη και τις παραλείψεις του Νίκου Αναστασιάδη. Παρόλο που θεωρώ την απάντηση αυτονόητη, θα επιχειρήσω να δώσω απάντηση στο ερώτημα με έναν διαλεκτικό τρόπο.

Στο πλαίσιο της κοινωνίας στην οποία όλοι συμμετέχουμε και των σχέσεων που αναπτύσσουμε με άλλους ανθρώπους, καθημερινά παίζουμε διάφορους ρόλους ως γονείς, ως επαγγελματίες, ως φίλοι, ως εργαζόμενοι, ως μέλη ενός κόμματος, ως μέλη ενός συνδικαλιστικού κινήματος. Συνήθως «επί σκηνής» βρισκόμαστε μαζί με άλλους «ηθοποιούς», που και αυτοί παίζουν τους δικούς τους ρόλους. Έτσι, για να απολαύσουμε και στο τέλος να χειροκροτήσουμε το «θέατρο» της ζωής μας, δεν αρκεί εμείς να παίζουμε τους ρόλους μας, αλλά μας συμφέρει να φροντίζουμε να τους παίζουν σωστά και οι άλλοι, αυτοί με τους οποίους έχουμε σχέσεις, αφού επηρεάζουν τη ζωή μας, όπως και εμείς τη δική τους.

Ως γονείς, για παράδειγμα, η ευθύνη και η υποχρέωσή μας δεν περιορίζεται στο να εξασφαλίζουμε τη διατροφή, την υγεία και την καλοπέραση των παιδιών μας. Αυτό είναι το αυτονόητο ελάχιστο. Είναι δική μας ευθύνη να τους μεταλαμπαδεύσουμε τις ανθρώπινες αξίες, να τους εμφυσήσουμε την κατάλληλη νοοτροπία, να τους δώσουμε παιδεία, να αναπτύξουμε τις θεμελιώδεις τους ανθρώπινες ικανότητες που απαιτούνται για να κάνουν τις σωστές επιλογές και να ζήσουν τη ζωή τους με ανεξαρτησία και όπως τη  θέλουν.

Ως προϊστάμενοι, ανεξαρτήτως οργανισμού και ιεραρχικού επιπέδου, ο ρόλος μας δεν είναι να ασκούμε πάνω στους άλλους ανθρώπους τη δοτή εξουσία που διαθέτουμε λόγω της θέσης μας. Η βασική μας ευθύνη είναι να επιτυγχάνουμε τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα με τις μικρότερες δυνατές θυσίες. Με τις επιλογές, τις συμπεριφορές, τις πράξεις και τα έργα μας επηρεάζουμε τους ανθρώπους με τους οποίους αναπτύσσουμε σχέσεις. Όσο πιο στενές είναι οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, τόσο πιο ισχυρή είναι δυνητικά η επιρροή μας. Οι επιθυμητές στάσεις και οι συμπεριφορές των άλλων που για εμάς είναι – λιγότερο ή περισσότερο- σημαντικοί, με την έννοια ότι από αυτούς εξαρτάται και η δική μας ευημερία και ευτυχία, δεν προσδιορίζονται μόνο από αυτούς, αλλά και από το πώς εμείς τους συμπεριφερόμαστε. Με λίγα λόγια, οι συμπεριφορές μας απέναντι στον άλλον επηρεάζουν σημαντικά τις συμπεριφορές του απέναντί μας.

Οι συμπεριφορές του ηγέτη του ΔΗΣΥ και των λοιπών ηγετικών στελεχών (υπουργών, βουλευτών, δημάρχων και κομματικών αξιωματούχων) προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ποια θετική επίδραση είχαν σε κρίσιμους τομείς, όπως τη διαφθορά, τη χρηστή διοίκηση, το Κράτος Δικαίου, αλλά και το μέγιστο των προβλημάτων μας, το Κυπριακό;

Ας πάρουμε το θέμα των «χρυσών» διαβατηρίων που έπληξε όσο τίποτε άλλο το κύρος και την αξιοπιστία της χώρας και του λαού μας. Οι αναθυμιάσεις από τον τρόπο που λειτουργούσε το σχέδιο έφθαναν μέχρι και την πιο μακρινή γωνιά του πλανήτη μας. Τι έκαμε η ηγεσία του ΔΗΣΥ για να θέσει τέρμα σ’ αυτό το σκάνδαλο που τόσα λίγα πρόσφερε στην πραγματική οικονομία, ενώ προκάλεσε ασήκωτη ζημιά στο πιο πολύτιμο αγαθό μιας μικρής και ημικατεχόμενης χώρας, το κύρος και την αξιοπιστία της; Ποιος υπουργός ύψωσε τη φωνή του στο Υπουργικό Συμβούλιο και απαίτησε να θεσπιστούν αυστηρά και αποτελεσματικά κριτήρια για να μην διασύρεται η χώρα μας από τη χορήγηση της κυπριακής ιθαγένειας σε καταζητούμενους απατεώνες και κάθε λογής λωποδύτες; Τι έκαμε η ηγεσία του ΔΗΣΥ όταν ο Πρόεδρος ταξίδευε κρυφά με τα αεροπλάνα φίλων του σε επίσημα και ιδιωτικά ταξίδια, και, όταν τυχαία ανακαλύφθηκε η αθλιότητα, μας είπε κι από πάνω ότι εξοικονομούσε χρήματα του Δημοσίου; Τι έκαμε ο ηγέτης του ΔΗΣΥ για να εμποδίσει τον Πρόεδρο από το να εγκαταλείψει το Κραν Μοντανά, όταν και τα νήπια γνώριζαν ότι η φυγή αυτή θα είχε βαρύτατο και ίσως καταστροφικό κόστος;

Ο χώρος που φιλοξενούμαι δεν μου επιτρέπει να επεκταθώ σε δεκάδες άλλα παραδείγματα. Η επιλογή της ηγεσίας του ΔΗΣΥ να βαρά παλαμάκια, την ώρα που όφειλε να ρίχνει καρπαζιές, πρέπει να έχει κόστος. Διαφορετικά, θα είμεθα άξιοι της τύχης μας.