Χαρείτε, λοιπόν, τα επιτεύγματα του οίκτου μας

Όμορφο δεν το λες το θέαμα, κάθε άλλο. «Εξοργιστικό», είναι η λέξη. Αλλά, όπως συχνά συμβαίνει τα δυσάρεστα και τα κακά πράγματα, αποδεικνύονται –με έναν κυνικό τρόπο– χρήσιμα. Εξαιρετικά χρήσιμα. Ναι. Και τραγικά. Πάρτε το σκάνδαλο για τη μη επιστροφή στις τάξεις των «μη κανονικών» παιδιών. Είναι εύκολο να ρίξουμε την ευθύνη στον υπουργό Παιδείας και να ξεμπερδέψουμε. Σαφώς και είναι δική του η ευθύνη μαζί με τους επιτελικούς, πρώην εκπαιδευτικούς ως επί το πλείστον και ως τέτοιους όχι ξένους προς τους μαθησιακούς χώρους, του υπουργείου του. Δεν το συζητάμε καν. Όμως, ο λόγος που αυτό συμβαίνει εδώ και δεν συνέβη λ.χ. στα σχολεία της Γερμανίας ή μιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας δεν είναι απλά διότι οι αρμόδιοι για την εκπαίδευση (και τον πολιτισμό) υπουργοί είναι σαφώς επιπέδου διαφορετικού από τον Πρόδρομο Προδρόμου, έναν από τους καλύτερους κιόλας (!..) σε επίπεδο μόρφωσης που είχαμε τα τελευταία χρόνια, ενδεικτικό δυστυχώς των επιλογών αλλά και αυτού που τις κάνει.