Θα πείτε όχι και σε αυτό;

Τώρα τι λέτε γι’ αυτό; Ο Αναστασιάδης υπέβαλε μια ελκυστική πρόταση για το φυσικό αέριο προς την τουρκική πλευρά. Μας προτείνει 30% από τα έσοδα. Και μάλιστα πριν από τη λύση. Δηλαδή, είτε υπάρξει είτε δεν υπάρξει λύση θα δώσει αυτά τα χρήματα. Που, σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς εμπειρογνωμόνων, ανέρχονται στα 300 εκατομμύρια ευρώ ετησίως! Όμως, θέτει έναν όρο γι’ αυτό ο Αναστασιάδης. Και αυτός τίθεται ενώπιον της Τουρκίας. Η Τουρκία θα καθορίσει με την Κύπρο της Αποκλειστικές Οικονομικές τους Ζώνες. Και αυτό σημαίνει το εξής: Η Τουρκία θα τερματίσει τις δραστηριότητές της στα χωρικά ύδατα της Κύπρου. Το θέμα του μεριδίου από τα έσοδα συγκεκριμενοποιήθηκε στην πρόταση. Τα χρήματα θα κατατίθενται σε έναν λογαριασμό που θα ανοιχθεί σε τράπεζα. Και από το 2022 η τουρκική πλευρά θα αρχίσει να παίρνει χρήματα από αυτό τον λογαριασμό.

Άρα οι απειλές της Τουρκίας στη Μεσόγειο και η συνέχιση των γεωτρήσεων χωρίς να λαμβάνει υπόψη καμία προειδοποίηση φόβισαν πράγματι την ελληνοκυπριακή πλευρά και την ανάγκασαν να κάνει αυτό το βήμα. Δηλαδή όπως ακριβώς στη διαπραγματευτική διαδικασία. Η ελληνοκυπριακή πλευρά επιθυμεί πολύ περισσότερο από την τουρκική πλευρά την είσοδο σε αυτή τη διαδικασία εκ νέου. Γιατί; Διότι με αυτή τη διαδικασία πιστεύει ότι θα μπορούσε να παρακάμψει τις απειλές της Τουρκίας. Άλλωστε, αν αρχίσει η διαδικασία, η Τουρκία θα αναγκαστεί να το κάνει αυτό. Δεν γίνεται από τη μια η Τουρκία να διεξάγει γεωτρήσεις στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και από την άλλη να υπάρχει τραπέζι διαπραγματεύσεων για λύση και ειρήνη. Στην τουρκική πλευρά υπάρχουν κάποιοι που αντιτίθενται έντονα στην έναρξη μιας νέας διαπραγματευτικής διαδικασίας. Στριμώχνουν τον Μουσταφά Ακιντζί. Και κυρίως ο νέος ευνοούμενος της Άγκυρας Κουντρέτ Όζερσαϊ. Ρωτάει τον Ακιντζί: «Τι άλλαξε στην ελληνοκυπριακή πλευρά και θα καθίσετε ξανά στο τραπέζι;». Ακόμα δεν υπήρξε απάντηση από τον Ακιντζί σε αυτή την ερώτηση. «Θα προσθέσετε και άλλο χρονικό διάστημα στον τόσο χρόνο που χάσαμε;», ρωτάει ο κ. Κουντρέτ. Σε αυτό ακριβώς το σημείο ο Ακιντζί θα μπορούσε να τον ρωτήσει το εξής: «Καλά, να μην διαπραγματευτούμε. Τότε τι να κάνουμε; Εσύ τι προτείνεις; Αφού παραπονιέσαι για χάσιμο χρόνου, πώς θα εμποδίσουμε το χάσιμο χρόνου από εδώ και εμπρός;». Περίμενα να υποβάλει αυτή την ερώτηση στον Όζερσαϊ. Αλλά ο Ακιντζί δεν την υποβάλλει. Αν ρωτούσε, ίσως να μαθαίναμε τι κρύβει ο Όζερσαϊ. Γιατί αντιτίθεται τόσο έντονα στην έναρξη των διαπραγματεύσεων; Ενώ κατηγορεί τον Ακιντζί ως «οπαδό του στάτους κβο», ο ίδιος πώς ονειρεύεται να γκρεμίσει αυτό το στάτους κβο;

Δεν έχω απολύτως καμία αμφιβολία ότι ο Κουντρέτ Όζερσαϊ ενεργεί μαζί με την Άγκυρα. Αυτή τη στιγμή είναι η φωνή της Άγκυρας μέσα στην κοινότητά μας. Η Άγκυρα βάζει αυτόν να πει αυτό που η ίδια θέλει να πει. Βάζει αυτόν να κάνει αυτά που η ίδια θέλει να κάνει. Η Άγκυρα δεν επιθυμεί την έναρξη μιας νέας διαπραγματευτικής διαδικασίας. Και ο λόγος δεν είναι το χάσιμο χρόνου και άλλα παρόμοια. Ανησυχεί ότι αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να πλήξει τις δραστηριότητές της στη Μεσόγειο. Θα στηθεί τραπέζι. Ο Γκουτέρες θα θέσει ενώπιον των ηγετών ένα νέο πλαίσιο. Ο Ακιντζί και ο Αναστασιάδης θα καθίσουν στο τραπέζι. Θα αρχίσουν να συζητούν το νέο πλαίσιο. Ιδού, αυτό δεν επιθυμεί η Άγκυρα. Θέλει να συνεχίσει να απειλεί και να φοβίζει την ελληνοκυπριακή πλευρά. Άλλωστε, μήπως γι’ αυτό δεν βγήκε στην αγορά και το Βαρώσι; Και αυτό συμπεριλήφθηκε στις απειλές. Και αυτό είναι ένας εκβιασμός. Η απειλή ότι «αν δεν δεχθείτε τις απαιτήσεις μου, ούτε το Βαρώσι θα σας δώσω».

Δεν μπορεί να φτάσει η μυρωδιά της λύσης στο νησί στη μύτη της Τουρκίας και των πλιατσικολόγων. Όποτε μυριστούν λύση, ψάχνουν αμέσως τρόπους να διώξουν αυτή τη μυρωδιά. Όμως, αυτή τη φορά αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι φοβούνται πως θα υπάρξει λύση. Προτιμούν τη σημερινή ένταση αντί μιας νέας διαπραγματευτικής διαδικασίας. Δεν είναι δυνατόν να μην το γνωρίζει αυτό και ο Ακιντζί. Όμως, διστάζει να το δηλώσει στην κοινωνία, έστω και για να υπερασπιστεί τον εαυτό του έναντι των επιθέσεων. Μέχρι τώρα δεν κατηγόρησε ποτέ την Τουρκία σε σχέση με τη μη λύση. Γι’ αυτό σιωπά. Το να δηλώσει κάτι τέτοιο σημαίνει να κατηγορήσει σοβαρά την Τουρκία. Δεν έχει αρκετό θάρρος γι’ αυτό.

Ο Ακιντζί συμπλήρωσε την τέταρτη χρονιά του στο προεδρικό. Τώρα διάγει την πέμπτη. Έχει άλλους οκτώ μήνες. Τι έκανε μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια; Μήπως δεν πήγαν όλα προς το χειρότερο; Περισσότερα τζαμιά. Περισσότερες πλαστογραφίες. Περισσότερος πληθυσμός. Περισσότερη λαφυραγωγία. Οι Τουρκοκύπριοι διαλύθηκαν λίγο πιο πολύ μέσα σε τέσσερα χρόνια. Το βάρος της Τουρκίας έγινε λίγο πιο αισθητό στην πλάτη μας. Υπήρξε περισσότερη μετανάστευση στο Λονδίνο και στην Αυστραλία. Όμως αυτή είναι η τελευταία στιγμή. Αν θέλει, μήπως δεν μπορεί να κάνει ένα καλό στην κοινότητά μας; Δεν γίνεται να πει τώρα τα «μεγάλα» μυστικά, τα οποία δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα αποκαλύψει μετά από χρόνια; Ή μήπως τον εμποδίζει ο πανικός της επανεκλογής;

Η τουρκική πλευρά πρέπει να υπερασπιστεί την πρόταση Αναστασιάδη για μερίδιο 30%. Θα συμφωνήσουμε μεταξύ μας εμείς οι Κύπριοι. Η Τουρκία, αν θέλει, να κοπιάσει να συμβάλει. Αν δεν θέλει, να μην μας κρύβει τον ήλιο. Δεν θέλουμε άλλη χάρη!