Οι φασίστες του ΕΛΑΜ, οι δούλες και ο καϊλές της κοινωνίας

Πέρασε απαρατήρητο, αν και δεν θα έπρεπε. Μέσα στον θόρυβο και τη συζήτηση για τις δολοφονίες πέντε γυναικών και δύο παιδιών, πρόσεξε κανείς σας το λεκτικό κάποιας από τις ανακοινώσεις του «ΕΛΑΜ»;

... Όχι;

Φυσικά και όχι. Διότι δεν υπήρξε καμία ανακοίνωση και καμία τοποθέτηση. Το λαλίστατο -για όλα τα άλλα- γραφείο των εδώ τσιρακιών της υπόδικης εγκληματικής συμμορίας του Μιχαλολιάκου και των άλλων φασιστών της Αθήνας απλώς δεν ασχολήθηκε.

Έβγαλε άλλες ανακοινώσεις. Όχι όμως για αυτό. Από τη μία οι γυναίκες και τα παιδιά τους ήταν αλλοδαπές και από την άλλη, ο δράστης ήταν Ελληνοκύπριος, αξιωματικός του στρατού. Σε μια ιστορία η οποία έφερε σε δύσκολη θέση την Αστυνομία (και την Εθνική Φρουρά σε κάποιο βαθμό, αν και αυτήν αδίκως), Σώματα από τα οποία τα εδώ τσιράκια της Χρυσής Αυγής αλιεύουν ψήφους με τα «εθνικιστικά» τους καρναβάλια και τους πατριωτισμούς του κ…, για τους οποίους γελάει πια και ο κάθε πονεμένος.

Εάν ο δράστης ήταν ξένος, οι φασίστες του «ΕΛΑΜ» θα είχαν ξεσαλώσει, όπως πάντοτε κάνουν, προσπαθώντας να καλλιεργήσουν στον κόσμο το αίσθημα ότι κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή από τη… φοβερή εγκληματικότητα που υπάρχει, λέει, στη χώρα μας.

Νυχθημερόν θα έκραζαν την κυβέρνηση για την ολιγωρία της. Και, βέβαια, θα επινοούσαν ένα σωρό ψέματα για να στηρίξουν τις ρατσιστικές ανοησίες τους, όπως πάντοτε κάνουν. Ακόμα και για τα οδοφράγματα που... σκοτώνουν, λέει, τα παιδιά τους!

Εδώ όμως τίποτα.

Ούτε καν για τα νεκρά παιδιά δεν βρήκαν μισή κουβέντα να πουν αυτοί οι άθλιοι μισάνθρωποι, οι μικρόψυχοι και οι μικρόμυαλοι -τόσο ώστε να τους χειρίζονται οι Μιχαλολιάκοι, οι Κασιδιάρηδες και οι Λαγοί- ρατσιστές.

Τι να έλεγαν άλλωστε; Αυτούς δεν κακοποιούν και δεν σκοτώνουν τα αφεντικά τους στην Ελλάδα;

Αυτούς, τους ξένους, δεν μισούν και οι ίδιοι, προσέχοντας απλώς να μην χαλάσει και εδώ η εικόνα του «πολιτικού κόμματος» λόγω της βίας όπως έγινε και στην Ελλάδα, ώστε να μπορούν να μασκαρεύονται και να πουλούν φούμαρα και πατριωτισμό της οκάς από ένα IQ και κάτω; Τέτοιοι είναι όμως.

Κατά τα λοιπά, να μην χαραμίσουμε και όλη τη στήλη για ρατσιστικούς κάλλους σε μυαλά ανθρωπαρίων, ο Ιωνάς παραιτήθηκε «για λόγους ευθιξίας και μόνο» -και μόνο, έτσι…; - ο Αναστασιάδης έκανε δεκτή την παραίτησή του αλλά έπλεξε το εγκώμιό του (!) και το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται.

Όπως έγραφα και προ ημερών, δεν θεωρώ ότι είναι λύση οι παραιτήσεις, παρότι είναι μια κάποια ανάληψη ευθύνης. Από την άλλη, όμως, είναι και μια ανατροπή. Όσοι δεν κατάλαβαν τι ανατράπηκε, θα το καταλάβουν όταν κάποιος από τον ΔΗΣΥ ή την κυβέρνηση θα μας την πει -πολύ σύντομα- ως απάντηση στις διαμαρτυρίες.

Τι θέλετε άλλο, θα μας πουν. Ο υπουργός αν και έκανε τόσα στις μέρες του -ισχύει σε κάποια πράγματα, ναι- αν και δεν έφταιγε ο ίδιος, ανέλαβε την ευθύνη και παραιτήθηκε. Και εκεί θα χαθεί και η ουσία της υπόθεσης. Η οποία δεν είναι εάν θα φύγει ο Ιωνάς ή ο όποιος Ιωνάς αλλά κάτι πολύ βαθύ, πολύ σκοτεινό και πολύ επικίνδυνο. Που μας αφορά και εμάς.

Ότι, η υπόθεση αυτή αντικατοπτρίζει το ευρύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας και τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία αυτή θεωρεί ως κάτι κάτω από την ίδια -και ευτυχώς τουλάχιστον, πιο πάνω από τα κατοικίδιά της- όλους και όλες που βρίσκονται στη θέση να γίνουν δουλικά της.

Αυτό είναι το πρόβλημα. Οι Μαύροι και οι Μαυρούες, ανεξαρτήτως χρώματος ήταν και είναι ζωντανά είδη. Είδη όμως. Για να τα εκμεταλλευόμαστε και να μας υπηρετούν.

Για αυτό δεν λειτούργησε η Αστυνομία. Για αυτό δεν χάλασε το Σύμπαν. Για αυτό μείναμε στο θόρυβο. Για αυτό τα πάντα, στο πολιτικό επίπεδο, παίζονται στη βάση των κομματικών συμφερόντων, των ευρωεκλογών και των ακροατηρίων του καθενός και όχι στην απλή, ανθρώπινη διάσταση αυτής της ιστορίας.

Αυτήν που δεν πρέπει να αφεθεί να χαθεί, αν και πολύ φοβάμαι πως αυτό θα γίνει, με την παραίτηση Ιωνά. Ήδη, τώρα, η συζήτηση είναι εάν εννοούσε την ανάληψη της ευθύνης, πόσο την παραδέχεται και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο θα ακούσουμε παρακάτω.

Αυτό είναι το θέμα; Εσάς σας αφορά; Εμένα, ομολογώ, καθόλου. Διότι ακόμα και τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, τίποτα δεν έχει αλλάξει σε σχέση με τις αντιλήψεις μας για αυτούς τους ανθρώπους. Τίποτα.

Τίποτα δεν θελήσαμε να αλλάξουμε, κατανοώντας πως αυτός που σκότωσε τις γυναίκες και τα παιδιά είναι ένας άρρωστος και πως το να ζητούμε παραιτήσεις αξιωματούχων και κρεμάλες για εκείνον δεν αλλάζει κάτι, πέρα από το ότι μας κάνει πιο βάρβαρους ίσως. Την ώρα που ξεπλένει το πραγματικό θέμα. Το δύσκολο.

Και αυτό δεν είναι άλλο από τις αντιλήψεις μας. Αυτές οδήγησαν στην ολιγωρία της Αστυνομίας. Αυτές οδηγούν στον εντοπισμό ενίοτε και υποσιτισμένων δούλων μας -Ευρωπαίων κιόλας πολιτών- κλειδωμένων σε κοντέινερ στη μέση του πουθενά - ή μήπως τα ξεχάσατε όλα αυτά;

Με την κοινωνία να δηλώνει μονίμως «συγκλονισμένη» και την ίδια ώρα να μεταχειρίζεται με τον χείριστο τρόπο τους υπόλοιπους από αυτούς, όταν της δίνεται η ευκαιρία, προκειμένου να νιώσει αφέντης.

Όχι λοιπόν. Το πρόβλημα είναι αυτό που ήδη καταγράφουν τα διεθνή ΜΜΕ εγείροντας το ζήτημα των «δούλων της Κύπρου». Αν εσείς νιώθετε όμορφα να νίπτετε τας χείρας σας και να ζητάτε -ως… τρίτοι αλήθεια;- να τον κρεμάσουν και να παραιτηθούν όλοι, εγώ δεν θέλω να κοροϊδεύω τον εαυτό μου.

Και δεν τον συγχωρώ. Αν θέλετε να το κάνετε εσείς, ελεύθερα. Αλλά, τουλάχιστον, μην φωνάζετε την επόμενη φορά.